Το αντίο ενός τεράστιου αθλητή. Μιας μεγάλης προσωπικότητας. Το αντίο του Νίκου Ζήση. Ύστερα από μια 20ετή, ονειρική, πορεία στο κορυφαίο επίπεδο, που ξεκίνησε από την ομάδα της καρδιάς του και ολοκληρώθηκε σ’ αυτή, ο μεγάλος αρχηγός ανακοίνωσε την απόσυρση του από τα παρκέ. Ο 37χρονος πλέον Νίκος Ζήσης μίλησε για μια απόφαση συνειδητή γιατί γνωρίζει πως έχει δώσει τα πάντα, ενώ πρόσθεσε πως «Ήταν γραφτό και χαίρομαι πολύ γι’αυτό ,που ο κύκλος κλείνει όπως ακριβώς είχε ανοίξει.Στην ΑΕΚ ,την ομάδα που ανδρώθηκα και έζησα πολλά».

«Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να ανακοινώσω την αποχώρηση μου από την ενεργό δράση. Είναι μια απόλυτα συνειδητή απόφαση,γιατί ξέρω πως έχω δώσει τα πάντα.
Αγάπησα το μπάσκετ από παιδάκι αλλά ποτέ δε φαντάστηκα πως θα έκανα ένα τόσο μεγάλο,συναρπαστικό και αξέχαστο ταξίδι. Είμαι περήφανος για όσα κατάφερα,αλλά και για όσα δεν κατάφερα ,γιατί πάντα έδινα το 100% της ψυχής,του μυαλού και του κορμιού μου.
Το μπάσκετ είναι για μένα πολλά περισσότερα από ένα παιχνίδι.Λάτρευα όχι μόνο να παίζω,αλλά και να συζητάω,να αναλύω,να σκέφτομαι πάντα πώς εγώ και η ομάδα μου θα γίνουμε καλύτεροι.
Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους συμπαίχτες μου, τους προπονητές μου, όλους τους ανθρώπους των ομάδων που έπαιξα, στους αντιπάλους μου!
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τους φιλάθλους και τον κόσμο για την αγάπη και τη στήριξη τους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό,σε όλους τους σταθμούς της καριέρας μου .
Αισθάνομαι ευλογημένος για τις φιλίες και τις σχέσεις ζωής που δημιούργησα.Για τα τόσα ταξίδια,τις χαρές,τις λύπες, εικόνες και συναισθήματα που θα κουβαλάω μέσα μου για πάντα!
Ήταν γραφτό και χαίρομαι πολύ γι’αυτό ,που ο κύκλος κλείνει όπως ακριβώς είχε ανοίξει.Στην ΑΕΚ ,την ομάδα που ανδρώθηκα και έζησα πολλά.
Η εθνική ομάδα κυλάει στο αίμα μου και ήταν,είναι και θα είναι η ομάδα της καρδιάς μου! Η φανέλα με το εθνόσημο με σημάδεψε,με καθόρισε,με στιγμάτισε και η περηφάνια που νιώθω για όλα αυτά τα καλοκαίρια που πέρασα αγωνιζόμενος για αυτήν δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις!
Ένας κύκλος που κράτησε όσο μια ζωή λοιπόν τελειώνει εδώ! Η ζωή όμως δεν μπορεί να περιμένει. Ο αγώνας συνεχίζεται.Χωρίς την μπάλα στα χέρια μου,αλλά με την μπάλα πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μου.»

ΝΙΚΟΣ ΖΗΣΗΣ

Αυτό που θα έχουμε να θυμόμαστε από τον Νίκο Ζήση όμως πέρα από την τεράστια καριέρα του σε Ελλάδα, σε Ευρωλίγκα και πάντα στο κορυφαίο επίπεδο, είναι πως τόσο στην εθνική ομάδα, όσο και στην ΑΕΚ, ήταν ο άνθρωπος που θα μιλούσε στο τέλος.

Μπορεί να μην είχε το ταλέντο του Διαμαντίδη, του Σπανούλη και του Παπαλουκά, αλλά ποιος μπορεί να ξεχάσει το τρίποντο μαχαιριά με την Σλοβενία στην τρελή αυτή ανατροπή στο Eurobasket του 2007; Ποιος μπορεί να ξεχάσει το μπάζερ μπίτερ με την Αυστραλία στο μουντομπάσκετ του 2006; To μπάζερ που χάρισε την νίκη στην ΑΕΚ με την Εφές και μάλιστα με σχεδόν σπασμένη μύτη; Ο Νίκος Ζήσης ήταν το κρύο αίμα του ελληνικού μπάσκετ και το έχει αποδείξει πολλάκις.

Δεν καταλάβαινε τίποτα…Έπαιρνε ζωές!