Το τελευταίο Σαββατοκύριακο φουλ αγωνιστικής δράσης του φετινού πρωταθλήματος ξεκινάει σε λίγες ώρες και, για εμάς τους εργαζόμενους σε μαγαζιά με Nova, αυτό έχει τα καλά του και τα κακά του. Το κακό είναι πως πλέον τις Κυριακές θα έρχονται λιγότεροι άρα ανεβαίνουν τα λέβελ γκρίνιας για τις εισπράξεις – αλλά το καλό είναι πως για τρεις μήνες (πάνω-κάτω, αν βγάλεις και την αγγαρεία των πλέι-οφ) δεν θα φάμε στη μάπα κανέναν από τους παρακάτω τύπους πελατών, τους εννιά ανθρώπους που σπάνε με μεγάλη επιτυχία τα αρχίδια τόσο των σερβιτόρων όσο και όλων των υπόλοιπων στα μαγαζιά που μαζεύεται ο κόσμος να δει μπάλα:
Κεφάλι κουκουβάγιας για γύρισμα 360 μοιρών και το χέρι τεντωμένο προς την οθόνη. Μετά το συνθηματικό “Τι κάνει ρε;” ενεργοποιείται το ραντάρ ανταπόκρισης ψάχνοντας δεξιά και αριστερά ένα βλέμμα κατανόησης της σύγχυσής του. Σε περίπτωση μη ανταπόκρισης, το κινητό του είναι μια ζεστή αγκαλιά σαν αυτή της μανούλας.
Σκάει στο καφενείο με σακίδιο εκδρομής έτοιμος για τον Γ’ Παγκόσμιο, με το μόνο πράγμα που λείπει από τις προμήθειες να είναι ο καφές, μιας και τον φτιάχνουν στο κατάστημα. Ηλιόσποροι σε jumboσακούλες και τσιγάρα κολλημένα με σελοτέιπ τρία-τρία γιατί το ένα δεν είναι αρκετό και ο πόλεμος αρχίζει. Το τασάκι πρέπει να μείνει καθαρό, τα υπόλοιπα να πα να γαμηθούν: τα τσιγάρα κάτω και τα τσόφλια βουναλάκι στο τραπέζι. Αν δεν γαμήσουμε την ψυχολογία του σερβιτόρου ρίχνουμε και νερό στο τασάκι με δυο τσιγάρα έτσι για το σπάσιμο.
Κάθεται μόνος του ή αν έχει κόσμο μπαίνει σφήνα στα τραπέζια άλλων όπου με τη γλυκιά φωνούλα των γηρατειών τούς πείθει να κάτσει στην καλύτερη θέση – η οποία με μαθηματική ακριβεια κρύβει τη θέα στον πιο ντροπαλό του τραπεζιού. Παραγγέλνει ελληνικό μονό και σου δίνει το 20λεπτο μπουρμπούρι στο χέρι σαν να ανταλλάζεις φιξάκι στην πλατεία Ομονοίας.
Οι e-genius που το έσκασαν από το HUMANCENTiPAD και πετάχτηκαν μέχρι το μαγαζί να δουν το ματς. Στο δρόμο προσπαθούν να βρούν πιθανά δίκτυα χωρίς κωδικό με τελευταία λύση το σερβιτόρο, τον οποίο ρωτάνε για το wi-fi με τη γεύση της ήττας στο στόμα τους. Όλες οι σελίδες που περιέχουν την λέξη “sport” είναι ενεργοποιημένες και στο ημίχρονο παίζει σκρολάρισμα στο Facebook. Συνήθως έρχονται με δικούς τους φορτιστές αλλά, στην περίπτωση που ξεχαστεί στο σπίτι, ούτε ο παπάς της γειτονικής ενορίας δεν γλιτώνει από την ερώτηση “Έχεις φορτιστή;”.
Oι βρισιές που βγαίνουν από το στόμα του συγκεκριμένου είναι αιτία παραίτησης του μέγα διδασκάλου Μπαμπινιώτη. Αν ο Μιθριδάτης των Ημισκουμπρίων μεγάλωνε με φέτα και μετά το σχολείο βοσκούσε γίδια στα απόκρημνα βουνά της Ηπείρου, θα ήταν αυτός ο τύπος. Ψυχή της παρέας, με την κοιλιά του συνήθως να εγκλωβίζεται ανάμεσα σε αυτόν και το τραπέζι και τη φωνή του να θυμίζει κάτι σε Ζαμπέτα, ξεστομίζει βρισιές-βάλσαμο για όλους τους παρευρισκόμενους οι οποίοι κρατάνε σημειώσεις για να τις πούνε στην παρέα τους.
Συνήθως έρχεται με το “αίσθημα” και πριν καν αρχίσει ο αγώνας κάνει αισθητή την παρουσία της ανεβάζοντας τα ντεσιμπέλ ομιλίας. Η ασχετοσύνη της είναι ορατή από χιλιόμετρα με το μικροσκόπιο της βιολογίας. Θα τη δεις να πανηγυρίζει με τον ίδιο ενθουσιασμό τόσο σε φάση για γκολ, όσο και όταν παίζει το ριπλέι της, πιστεύοντας ότι είναι άλλη φάση. Η ηλικία παίζει μεγάλο ρόλο καθώς, όσο μεγαλώνει, η ασχετοσύνη παραμένει ίδια αλλά η προσπάθεια απόδειξης γνώσεων πάνω στο τόπι φτάνει σε άλλα επίπεδα.
Τρώει ζάχαρη με την κουτάλα γιατί κυκλοφορούν φήμες ότι θα βγει σφράγισμα με το σήμα της ομάδας του. Από το σώβρακο μέχρι τα γυαλιά ηλίου, έχουν όλα αγοραστεί από τη μπουτίκ της ομάδας. Η είσοδός του στο καφενείο συνοδεύεται από σιγοψιθυρισμένα συνθήματα μέχρι να βρει την αγέλη του όπου τα συνθήματα ανεβαίνουν σε ντεσιμπέλ. Σε περίπτωση νίκης οι ποδοσφαιριστές αποκτούν ένας-ένας το δικό του βωμό λατρείας. Σε περίπτωση ήττας, μετά τον διαιτητή οι μάνες των παιχτών παίρνουν VIP πάσο στο όργιο βρισιών.
Τον βλέπεις και τον λυπάσαι. Πριν κάνα εξάμηνο έμαθε ότι όταν μπαίνει γκολ, η ομάδα που το ‘φαγε κάνει σέντρα και είναι μόνο 27 χρονών. Πίνει τον καφέ του ευλαβικά με το ημίχρονο να θυμίζει όαση στην έρημο και το ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου νεανικό αρχιδόπονο. Είναι ο τύπος που θα βγει με δύο φίλους για καφέ και θα καταλήξει να τους κοιτάει να παίζουν τάβλι.
Οι πολιτισμένοι λευκοί δεν κάνουν λάθος. Τέλος! Για όλα φταίνε οι αράπηδες και οι βάρβαροι. Ατάκες όπως “δώστε καμία μπανάνα στον αράπη” είναι καραμέλα για αυτούς τους καριολάκους – και η απώλεια μνήμης σε περίπτωση γκολ από έγχρωμο θυμίζει την μετάλλαξη του Μάικλ Τζάκσον σε φάστ φόργουορντ: “Μπράβο αγόρι μου. Κοίτα τον θεό τον Μπόνγκ”!
Έχω στάξει χλέπα σε καφέ κάποιου από τους παραπάνω;
Πολύ πιθανόν.
© 2012 - 2017 · All Rights Reserved · Flows on Magma Framework
