Μαύρες πλερέζες έχουν κρεμάσει τα γήπεδα από σήμερα αγαπητές φίλες και φίλοι: Ο Ροναλντίνιο αποφάσισε να επισημοποιήσει αυτό που έκανε έτσι κι αλλιώς εδώ και 2-3 χρόνια τώρα και ανακοίνωσε πως κόβει τη μπάλα. Ένας άλλος χώρος όμως όπου ο παίχτης μεγαλούργησε τώρα μπορεί να πανηγυρίζει ανοιχτά γιατί θα τον έχει πλέον αποκλειστικό.

Μιλάμε φυσικά για τους ναούς του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού που ονομάζονται μπουζούκια, στους οποίους ο Βραζιλιάνος τίμησε και με το παραπάνω. Το συγκινητικό εδώ είναι ότι ο Ροναλντίνιο δε βρέθηκε ποτέ στην πραγματικότητα (μόνο σε πρωτοσέλιδα) να παίζει στην Ελλάδα: σε αντίθεση με τους εδώ παίχτες που τα είχαν πάντα στη διάθεσή τους, ο Ροναλντίνιο έπρεπε να διασχίσει χώρες, θάλασσες και ηπείρους για να πετάξει το λουλουδάκι του.

Και το έκανε και με το παραπάνω:

 

Αν έλληνες και βραζιλιάνοι κλαρινογαμπροί πιάναν γερά τα χέρια.

Εκτός από τα κλαμπς της παραλιακής, ο Ρόνι προσκύνησε και στη Μέκκα των απανταχού δαπιτών: τη Μύκονο.

Με στυλ που χτυπάει σαν τάκλιν του Ρόι Κιν.

Με μπερέ (;) Τσε Γκεβάρα να απογειώνει το συνολάκι.

Σέλφι με συγκέντρωση βετεράνου σομελιέ που δοκιμάζει ένα Château Lafite. Συμπληρωματικά το οπτικοακουστικό ντοκουμέντο της φάσης:

Δεν είσαι σταρ μέχρι να κάνεις

Aν περιγράφατε αυτό το θέαμα με πέντε λέξεις, ποιες θα ήταν;

Το παρεάκι Ροναλντίνιο – Ρέμου είναι σίγουρα πιο τρελό από το δικό σου.

Αυτό ας πούμε είναι ένα παρεάκι πιο τρελό από το δικό σου.

Ό,τι καλύτερο /χειρότερο πράγμα έχουμε δει στη ζωή μας.

Θα σε βλέπουμε στην παραλιακή για πολλά χρόνια.