Μετά από ένα ονειρεμένο καλοκαίρι που σημαδεύτηκε από μετακινήσεις μεγάλων ονομάτων που αλλάζουν τις ισορροπίες στη Λίγκα και τροφοδοτούν ένα ασταμάτητο μπαράζ συζητήσεων, εκτιμήσεων και παραφιλολογίας σε σχέση με το τι θα δούμε στη φετινή κούρσα του NBA, οι 30 ομάδες του κορυφαίου Πρωταθλήματος μπάσκετ στον πλανήτη είναι έτοιμες να μπουν στη μάχη. Η δράση ξεκινά απόψε και η φετινή σεζόν αναμένεται συναρπαστική όσο ποτέ.

Έτσι για το καλό, λοιπόν, ευκαιρία για μερικές προβλέψεις για όσα θα έρθουν τους επόμενους μήνες, προβλέψεις τις οποίες οραματίστηκα αφού έπεσα σε έκσταση μυρίζοντας μια ολοκαίνουρια Spalding και ακούγοντας ήχους από παπούτσια να γλιστράνε πάνω σε παρκέ για ώρες. Και μπορεί να μην έχει και πολύ άδικο ο Charles Barkley, όταν λέει ότι «Το δυσκολότερο πράγμα για μένα είναι ότι θα πρέπει τώρα να βγω στην τηλεόραση και για τους επόμενους 7 μήνες να προσποιούμαι ότι στους Τελικούς δεν θα είναι ξανά οι Warriors και οι Cavaliers», αλλά μέχρι το ραντεβού του Ιουνίου το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα βαρεθεί κανείς. Από θέαμα, περίεργους τύπους και υπέροχες ιστορίες στο NBA, άλλο τίποτα…

Ένας τουλάχιστον προπονητής βγαίνει στην ανεργία μέχρι τα Χριστούγεννα

Η περσινή ήταν μια ονειρεμένη σεζόν για τους προπονητές του NBA, αφού μετά από μισό περίπου αιώνα για πρώτη φορά ουδείς απολύθηκε. Ωραία πράγματα αυτά, αλλά δεν είναι για χόρταση. Φέτος κάποιος θα τη χάσει τη δουλίτσα του νωρίς, και το ποντάρισμα πάει στον Alvin Gentry. Κανείς δεν καταλαβαίνει ακριβώς τι προσπαθούν να φτιάξουν στη Νέα Ορλεάνη και πώς μπορεί όλο αυτό να δουλέψει, πιθανότατα ούτε ο ίδιος ο Gentry, και μόλις η φάση στραβώσει (που θα στραβώσει) οι Pelicans θα του προσφέρουν άπειρο ελεύθερο χρόνο να συλλογιστεί και να βρει τι έφταιξε.

Ο Lonzo Ball δεν κερδίζει το βραβείο του Rookie of the Year

Ο LaVar Ball το παράκανε και πέφτει – πολύ – έξω σε πρόβλεψη. Ο μπαμπάς του Lonzo δήλωσε ότι όχι μόνο ο γιος του θα είναι ο Rookie of the Year, αλλά θα είναι στη συζήτηση ακόμα και για το MVP, αφού θα οδηγήσει τους Lakers σε τουλάχιστον 50 νίκες και τα Playoffs. Χαμηλά την μπαλίτσα, να παίξουμε όλοι.

Οι Warriors είναι ακόμα τρομακτικότεροι

Και γιατί όχι, δηλαδή. Κράτησαν τον κορμό τους, έκαναν 2-3 εν δυνάμει καλές προσθήκες και προφανώς διαθέτουν ασύλληπτη ποιότητα και βάθος. Άσε που ο Kerr επιμένει ότι όλοι οι παίκτες στους Warriors χρειάζονται χρόνο και τη δεύτερη σεζόν τους με την ομάδα εμφανίζονται καλύτεροι. Ενημερωτικά, αυτή θα είναι η δεύτερη σεζόν του Durant στην ομάδα, και δεν ξέρω τι ακριβώς θα κάνει φέτος ο MVP των περσινών Τελικών αν όντως ο προπονητής του έχει δίκιο.

Οι Rockets δουλεύουν ρολόι – οι Thunder, not so much

Chris Paul δίπλα στον James Harden, ένας σκασμός σουτέρ ακροβολισμένοι τριγύρω και ψηλοί με δυνατά τελειώματα και καλά χέρια για να πιάνουν τις πάσες στο παιχνίδι που σχεδιάζει ο Mike D’Antoni. Όλα θα πάνε πρίμα, τουλάχιστον μέχρι να σφίξουν τα γάλατα στα Playoffs. Στην Oklahoma City, από την άλλη, θα πρέπει να βρεθεί φόρμουλα μεταξύ τριών μελλοντικών Hall of Famers, οι δύο εκ των οποίων σπανίως ασχολούνται με την άμυνα. Οι Thunder προφανώς και θα είναι καλοί, αλλά θα παρουσιάσουν διάφορα θεματάκια που παίζει να αποδειχτούν και άλυτα. Θα εντυπωσιάσουν, πάντως, με τις στυλιστικές τους επιλογές.

Ο Porzingod χρειάζεται χρόνο και βοήθεια

Όχι ότι το παλικάρι δεν είναι έτοιμο να περάσει σε superstar status. Απεναντίας. Με τη φυγή του Melo αυτή η ομάδα είναι πια ομάδα του Porzingis, μόνο που δυστυχώς αυτή η ομάδα είναι την ίδια στιγμή και οι Knicks, και απλούστατα το ρόστερ δεν είναι αυτό που μπορεί ρεαλιστικά να δώσει τις βοήθειες που θα χρειαστεί ο Λετονός για να ξεδιπλώσει σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια το εντυπωσιακό του ταλέντο. Του χρόνου.

Σώας τας φρένας; Overrated

Το γεγονός ότι ο Lance Stephenson και ο Michael Beasley κυκλοφορούν ελεύθεροι είναι από μόνο του παράξενο. Το ότι συνεχίζουν να βρίσκουν δουλειά στο NBA, είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα. Κι όμως. Μπορεί τα αποθέματα ταλέντου σε αυτούς τους δύο τύπους να είναι αντιστρόφως ανάλογα με τα αντίστοιχα λογικής ή, έστω, δυνατότητας επαφής με την πραγματικότητα, όμως αυτή παίζει και να είναι η χρονιά που θα ξαναγίνουν επιτέλους είδηση για τα κατορθώματά τους στο παρκέ. Οι Pacers ίσως είναι η μοναδική ομάδα στην οποία μπορεί ο Lance να παίξει μπάσκετ, ενώ στη Νέα Υόρκη, σε ένα ρόστερ που θα ψάχνει απεγνωσμένα σκορ και αιτία να χαμογελάσει το χειλάκι, ο Beasley θα είναι η απάντηση. Τρέμω στην περίπτωση που επαληθευτεί όλο αυτό, το τι έχουμε να ακούσουμε έπειτα από το στόμα και των δύο δεν περιγράφεται.

Οι Bulls δεν βλέπονται

Πιθανότατα η χειρότερη διαχείριση ομάδας τα τελευταία χρόνια στη Λίγκα (ok, υπάρχουν και οι Magic, αλλά εκεί σαν να βγαίνει σιγά σιγά μια άκρη), και τα σπασμένα θα τα πληρώσει φέτος ο κόσμος που ταλαιπωρημένος θα αποχωρεί από το United Center κάνα δεκάλεπτο πριν τελειώσει το εκάστοτε ματς. Τουλάχιστον υπάρχει ο Markkanen, ενώ μια αχτίδα ελπίδας για το μέλλον μπορεί να έρθει και από τους LaVine και Dunn. Για φέτος, πάντως, ούτε λόγος.

Οι Grizzlies ξεμένουν από ξόρκια

Υπήρξαν φορές τα τελευταία χρόνια που δεν είχαν σουτέρ ούτε για δείγμα. Άλλες φορές, πάλι, που παραλίγο από τους τραυματισμούς να μην έχουν καν παίκτες. Ό, τι και να γινόταν, πάντως, οι Grizzlies έβρισκαν τον τρόπο και κόντρα σε όλες τις προβλέψεις που τους είχαν ξεγραμμένους έδιναν το παρών στα Playoffs. Με τη φάση όμως στη φετινή Δύση να θυμίζει την αντίστοιχη που «escalated quickly» στη μυθική σκηνή του «Anchorman», η ομάδα του Memphis δεν μοιάζει ικανή να μπει και φέτος στην οκτάδα της Περιφέρειας, και θα λείψει από το ραντεβού της postseason για πρώτη φορά μετά από 7 χρόνια.

Οι ψηλοί των Nuggets σκορπίζουν ομορφιά

Το Denver είχε τον παχουλοκομψό νεαρό καλλιτέχνη Nikola Jokic, και σε μια από τις πολύ υποτιμημένες κινήσεις του καλοκαιριού τον «πάντρεψε» με το πολυεργαλείο Paul Millsap. Οι Nuggets θα παίρνουν το playmaking από τους ψηλούς τους, τους οποίους έχουν φροντίσει να πλαισιώσουν με σουτέρ και διάφορους αθλητικούς τύπους που θα κόβουν από παντού. Υπέροχος ρυθμός, εργοστάσιο παραγωγής highlights.

Vintage D-Rose

Ok, το ξέρω. Ευσεβής πόθος όλων όσοι ξενυχτούσαμε για πάρτη του εκείνη τη μυθική σεζόν που τελείωσε με τον «Γιο του Chicago» να γίνεται ο νεότερος MVP όλων των εποχών. 6 χρόνια και μισή ντουζίνα χειρουργεία αργότερα, έχουμε λίγο πολύ συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι ο Derrick Rose δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος. Αλλά είναι ακόμα 29 ετών, και πέρσι, έστω και σε χαμηλότερους ρυθμούς, κατάφερε να παίξει σε 64 ματς, πριν κάνει ακόμα μια επέμβαση στον μηνίσκο του αριστερού του γονάτου. Στη φετινή preseason, πάντως, δείχνει φρέσκος και ώριμος. Και δίπλα στον LeBron James, σε μια ομάδα με την ποιότητα και το βάθος των Cavs, θα μας θυμίσει κάτι από τα παλιά. Ίσως ένα κλικ πιο κάτω σε ταχύτητα, σε έκρηξη, σε άλμα. Όχι ίσως, σίγουρα. Αλλά αυτή παίζει και να είναι η τελευταία ευκαιρία του Rose να επιστρέψει στο υψηλότερο επίπεδο. Και θα την κάνει να μετρήσει.

O Embiid παίζει 50+ αγώνες, οι Sixers μπαίνουν στα Playoffs

Φαντάζει αδιανόητος ο χαμός που γίνεται για έναν τύπο τόσο «γυάλινο» που έχασε τις δύο πρώτες σεζόν της καριέρας του λόγω τραυματισμού και κατάφερε να παίξει σε 31 μόλις ματς την επόμενη, ενώ πριν λίγες μέρες συμφώνησε σε πενταετή επέκταση συμβολαίου για σχεδόν 150 εκατομμύρια δολάρια και παραμένει το πρόσωπο του πιο ελκυστικού, ίσως, νεαρού franchise της Λίγκας. Όλα δεκτά. Αλλά είναι ΤΟΣΟ ασύλληπτο το ταλέντο του Joel Embiid. Αν ο Καμερουνέζος center καταφέρει με κάποιον τρόπο να μείνει υγιής, τότε απλούστατα δεν έχει ταβάνι. Η «Process» μοιάζει να οδεύει προς την ολοκλήρωσή της, και μένει φέτος να γίνει το πρώτο μεγάλο βήμα προς την επόμενη μέρα των Sixers.

Οι Clippers είναι απόλαυση, αλλά μέχρι εκεί

Μπορεί ο Chris Paul να αποτελεί παρελθόν, όμως οι Clippers έκαναν αρκετές ποιοτικές προσθήκες. Στη θεωρία, τουλάχιστον. Η ομάδα του Los Angeles θα είναι από τις πιο fun to watch στο φετινό Πρωτάθλημα, και ο Milos θα βρει τη χαρά του πετώντας λόμπες μέχρι και στους σεκιουριτάδες στα τάιμ άουτ. Όμως μοιάζει απίθανο παίκτες όπως ο Griffin ή ο Gallinari να καταφέρουν να μείνουν υγιείς για ολόκληρη σεζόν, και σε αυτή τη Δύση οι Clippers ίσως έχουν πρόβλημα να τρυπώσουν στην οκτάδα. Αν οι τραυματισμοί χτυπήσουν την πόρτα και το τρένο των Playoffs χαθεί, οι φήμες θα επιβεβαιωθούν και ο DeAndre Jordan θα παραχωρηθεί σε μια ομάδα που θα τον χρειάζεται περισσότερο, ενώ ο Milos θα συνεχίσει να πετάει λόμπες σε όποιον θα έχει τη διάθεση να τις πιάσει.

Η ώρα των Λύκων

Την τελευταία φορά που οι Timberwolves βρέθηκαν στα Playoffs, η χώρα μας ετοιμαζόταν να φιλοξενήσει ανυποψίαστη τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα, Πρόεδρος στις ΗΠΑ ήταν ο George W. Bush, ο Tom Thibodeau ήταν βοηθός στους Knicks και ο Karl-Anthony Towns δεν είχε ακόμα κλείσει τα 9 του χρόνια. 13 σεζόν είναι πάρα πολλές, το οπλοστάσιο των Timberwolves παραείναι πλέον γεμάτο, και οι Λύκοι φέτος θα επιστρέψουν. Και σε καλό πλασάρισμα.

Οι Spurs μένουν εκτός τετράδας στη Δύση, αλλά όλα είναι υπό έλεγχο

Αν υπάρχει μια σταθερά στο σύγχρονο NBA, δεν μπορεί να είναι άλλη από τους Spurs του Popovich. Δεν έχει σημασία ο μέσος όρος της ηλικίας τους, το αν επιλέγουν συνεχώς στα χασομέρια του Draft, αν έχουν τραυματισμούς και απώλειες ή αν χρειάζεται να προσαρμοστούν συνεχώς στο μπάσκετ της κάθε εποχής. Η ομάδα του San Antonio μετράει 20 συνεχόμενα χρόνια παρουσίας στα Playoffs, στα οποία η μοναδική σεζόν που δεν έφτασε τις 50 νίκες ήταν το 1998-99, μόνο και μόνο γιατί ήταν η χρονιά του Lockout που είχε 50 ματς συνολικά. Α ναι, εκείνη τη χρονιά πήρε και το Πρωτάθλημα. Σε όλα αυτά τα χρόνια, έμεινε μόλις τρεις φορές εκτός τετράδας στη Δύση, και φέτος θα είναι η τέταρτη.

Το ανεβασμένο επίπεδο της δυτικής Περιφέρειας σε συνδυασμό με την απώλεια του Parker, τον τραυματισμό που θα κρατήσει εκτός στο ξεκίνημα της σεζόν τον Kawhi Leonard, το προχωρημένο της ηλικίας αρκετών παικτών και τον χρόνο που θα χρειαστεί να αφομοιώσει τη φάση ο Rudy Gay θα κάνουν τον Popovich να κρατήσει την ομάδα του σε χαμηλές στροφές, αλλά μην ξεγελιέστε: στα Playoffs οι Spurs θα είναι οι Spurs, και καμιά ομάδα δεν θα θέλει να τους βρει μπροστά της. Κι όταν λέω καμιά, βάζω μέσα και τους Warriors, που για ένα ημίχρονο στα περσινά Playoffs, όσο ο Kawhi μπορούσε ακόμα να περπατήσει χωρίς βοήθεια, είδαν τη ζωή να περνά μπροστά από τα μάτια τους.

Οι Nets είναι και πάλι ομάδα

Ο coach Atkinson κάνει δουλίτσα και χτίζει σε καμμένη γη, το ρόστερ είναι συμπαθέστατο, ο D’Angelo Russell έχει να αποδείξει πολλά, πίεση δεν υπάρχει, και κάπως έτσι οι Nets θα προσφέρουν ελκυστικό μπάσκετ και θα είναι φέτος πολύ καλύτεροι από ό,τι περιμένουν οι περισσότεροι.

Ο χρόνος προλαβαίνει οριστικά τον Dirk

Ο πανδαμάτωρ, δυστυχώς, κάποια στιγμή λυγίζει ακόμα και τους Θρύλους. Τα νούμερα του Μεγάλου Γερμανού παρουσιάζουν φυσιολογικότατη πτώση την τελευταία τριετία, όμως αυτή θα είναι η χρονιά που ο τεράστιος Dirk θα συνειδητοποιήσει οριστικά πως έφτασε η ώρα για το αντίο, και θα μας αφήσει με τις – μαγικές και ανυπέρβλητες, είναι η αλήθεια – αναμνήσεις. Θα υπάρξουν δάκρυα.

Ο LeBron παίρνει τα ταλέντα του στο Los Angeles

Οι Cavaliers έκαναν ό, τι καλύτερο μπορούσαν το φετινό καλοκαίρι, μετά το αίτημα του Kyrie Irving να αποχωρήσει. Ως αντάλλαγμα πήραν το εξαιρετικό συμβόλαιο ενός αξιόπιστου και χρήσιμου ρολίστα, του Jae Crowder, ένα pick στο επόμενο Draft που μπορεί να αποδειχθεί κομβικό για το μέλλον της ομάδας και, φυσικά, τον Isaiah Thomas, έστω κι αν είναι τραυματίας και δεν θα είναι διαθέσιμος τουλάχιστον μέχρι τον Γενάρη. Δίπλα σε όλα αυτά, γέμισαν το ρόστερ με παίκτες δεδομένης αξίας, όπως ο Rose και ο Dwyane Wade, έστω κι αν δεν βρίσκονται ασφαλώς στην ακμή τους, ενώ διαθέτουν έναν γεμάτο πάγκο και ένα τρομακτικό οπλοστάσιο. Κατά πάσα πιθανότητα, οι Cavs θα είναι και φέτος συνεπείς στο ραντεβού τους με τους Warriors στους Τελικούς, όπου όμως ίσως αποδειχτεί ότι όλα αυτά δεν είναι αρκετά. Οι φήμες οργιάζουν εδώ και καιρό, ο LeBron είναι έτσι κι αλλιώς δυσαρεστημένος με τον Ιδιοκτήτη της ομάδας, Dan Gilbert, και αν οι Cavaliers αποτύχουν και φέτος να πάρουν το Πρωτάθλημα, οι Lakers θα περιμένουν στη γωνία. Πολλοί παράγοντες θα παίξουν ρόλο, πολλά μπορούν να αλλάξουν μέχρι τότε, αλλά το σήριαλ που θα δούμε το ερχόμενο καλοκαίρι θα είναι απολαυστικό.

Ο Γιάννης γράφει ένα quadruple-double, κερδίζει το βραβείο του MVP

Το ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι πλέον legit contender για το MVP ψιθυρίζεται εδώ και καιρό στο Αμέρικα. Και εντάξει, ίσως ακόμα είναι νωρίς, όμως ο Γιάννης συγκαταλέγεται πλέον αδιαμφισβήτητα στην αφρόκρεμα της Λίγκας και η πιθανότητα δεν μοιάζει πια και τόσο ισχνή. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους υπερπαίκτες που θα είναι στην κούρσα, και βρίσκονται όλοι σε ρόστερ που διαθέτουν μελλοντικούς Hall of Famers, ο Γιάννης θα είναι πέραν πάσης αμφιβολίας το πρώτο βιολί στους Bucks, θα έχει διαθέσιμο όλο το φορτίο που μπορεί να σηκώσει η πλάτη του και μένει να αποδείξει ότι τόσο ο ίδιος, όσο και η ομάδα του Milwaukee, μπορούν να κάνουν το βήμα παραπάνω και να σκαρφαλώσουν ακόμα ψηλότερα σε μια έτσι κι αλλιώς περιορισμένης δυναμικότητας Ανατολή. Τώρα για το quadruple-double (διψήφιο δηλαδή νούμερο σε 4 διαφορετικές στατιστικές κατηγορίες σε ένα ματς), πάμε να βγάλουμε γούστα. Στην Ιστορία του NBA μόλις 4 παίκτες έχουν καταφέρει κάτι αντίστοιχο, με το τελευταίο quadruple-double να έχει καταγραφεί πριν από 23 ολόκληρα χρόνια με «δράστη» τον David Robinson. Λες;