Η επέτειος από τότε που πήραμε μια τζούρα πυρηνικής καταστροφής
Το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνομπίλ συνέβη στις 26 Απριλίου του 1986 ξημερώματα Σαββάτου στον 4ο αντιδραστήρα του πυρηνικού σταθμού παραγωγής ενέργειας της τότε Σοβιετικής Ένωσης και οφειλόταν σε σχεδιαστικές ατέλειες του αντιδραστήρα RBKM 1000 .
Από το ατύχημα έχασαν αμέσως την ζωή τους 2 εργάτες του εργοστασίου και μέσα στους επόμενους μήνες, από εγκαύματα. τη ραδιενέργεια και ατυχήματα πέθαναν 28 πυροσβέστες που είχαν μεταβεί στο σημείο να βοηθήσουν και άλλοι 19 τα μετέπειτα χρόνια (μέχρι το 2004) .
Δυστυχώς οι θάνατοι όσων βρίσκονταν στην τοποθεσία του εργοστασίου είτε σαν εργαζόμενοι είτε για αποστολές διάσωσης αποτελούν ένα μικροσκοπικό ποσοστό μπροστά στους θανάτους από την αυξημένη ραδιενέργεια των κατοίκων των γύρω περιοχών που υπολογίζονται από την Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας σε πάνω από 9000. Bέβαια, όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες που μελετούν της επιπτώσεις του ατυχήματος, ακόμα και 30 χρόνια μετά δεν είμαστε σε ακριβή θέση να γνωρίζουμε πόσο πολύ έχει επηρεάσει η ραδιενέργεια τις περιοχές που επλήγησαν.
Υπολογίζεται ότι από τη συνολική δόση ραδιενέργειας που έλαβε ο πληθυσμός της γης λόγω του ατυχήματος, το 36% αντιστοιχεί στους κατοίκους Ρωσίας, Ουκρανίας και Λευκορωσίας και το 53% στους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Περιοχές της Ελλάδας επηρεάστηκαν σημαντικά, κυρίως η βόρεια Ελλάδα και ο θεσσαλικός κάμπος. Μετρήσεις που έγιναν το 1996 έδειξαν εκπομπές καισίου στα 65 κιλομπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο με το όριο επικινδυνότητας να βρίσκεται στα 5 κιλομπεκερέλ. Δεν παρατηρήθηκε κάποια έξαρση στην λευχαιμία άλλα υπάρχουν περίπου 1500 περιπτώσεις καρκίνου που ίσως να προκλήθηκαν λόγω της ραδιενέργειας.
H περιοχή γύρω από το Τσερνομπίλ από το 1986 μέχρι σήμερα αποτελεί μια από τις πιο ραδιενεργές περιοχές (κοντράρεται μόνο με την Φουκοσίμα) του πλανήτη και για αυτό τον λόγο εκτός από τους επιστήμονες που διενεργούν έρευνες πάνω στην ραδιενεργή μόλυνση και σε αυτούς που εργάζονται για τον καθαρισμό της περιοχής, απαγορεύεται η πρόσβαση σε αυτήν σε μια ακτίνα 30 χιλιομέτρων από τον αντιδραστήρα.
30 χρόνια μετά, αναμένεται να τοποθετηθεί μια νέα τεράστια σαρκοφάγος που θα αντικαταστήσει την σοβιετική και θα βοηθήσει στο να περιοριστεί περαιτέρω η ραδιενέργεια που εξακολουθεί να εκλύει ο κατεστραμένος αντιδραστήρας.
Παρoλαυτά, η άγρια ζωή μπορεί να επιβιώσει όταν οι άνθρωποι δεν είναι εκεί γύρω.
Μήπως να αρχίσουμε να ανησυχούμε;
