Ήταν κάποτε ένας χίππης ονόματι Ηράκλειτος, ένα καλό τυπάκι σε γενικές γραμμές. Η δουλειά του ήταν να κάθεται δίπλα στα ρυάκια, να τα κοιτάει μήπως και εντοπίσει το ίδιο ρυάκι δύο φορές και παράλληλα να σκαλίζει και κανέναν στοχασμό στην καθισιά του. Μία ωραία πρωία, εμφανώς τσαντισμένος, ο Ηράκλειτος απεφάνθη με στεντόρεια φωνή ότι “πατήρ πάντων πόλεμος” και ακόμα πληρώνουμε ως δύσμοιρη ανθρωπότητα τα σπασμένα. Άγνωστο το γιατί σε έναν κόσμο ο οποίος πάει κατά διαόλου να θέλει κανείς να λέει περήφανα ότι όλα ξεκίνησαν απ’ τους αρχαίους του προγόνους, αλλά τέλος πάντων, δεν βαριέσαι.

Ας πάρουμε τώρα τα νεύρα του Ηράκλειτου – ο οποίος εννοούσε ο καημένος πως ο κόσμος δομείται πάνω στη διαλεκτική των αντιθέτων – , ας κάνουμε λαθραναγνώσεις του ρητού του και ας προσθέσουμε πούπουλα, ράμφη και εχθρούς. Έχουμε ήδη φτάσει στις πολεμικές ιαχές του Angry Birds, του παιχνιδιού που σημάδεψε όσο κανένα άλλο την παράλληλη έκρηξη της τεχνολογίας των Social Media και των Smart Phones. Η υπόθεση του παιχνιδιού είναι απλή: στρογγυλοποιημένα πουλερικά εκτοξεύονται από σφεντόνα εναντίον άλλων στρογγυλοποιημένων ειδών με καμικάζι επιθέσεις σε μία πρωτοφανή επίδειξη της βίας που εμπεριέχεται στα βίντεο γκέημς.

Τι μεσολάβησε όμως απ’ την πρώτη φορά που κάποιος δεν κατάλαβε τον Ηράκλειτο μέχρι τα Angry Birds; Πού αλλού εκφράστηκε αυτή η φτωχή ανάγνωση του πολέμου; Πού αλλού είδαμε να προωθείται η αλληλοσφαγή της ανθρωπότητας ελέω της καλοπέρασης του θεατή και πώς απεικονίστηκαν τα όντα-μακελάρηδες; Ως λέοντες; Ως αετοί;

Όχι, κυρίες και κύριοι! Εμείς τα τέκνα της ψηφιακής εποχής ξέρουμε ότι τους πολέμους τους επιτελούν πουλερικά, γορίλες και σκουλήκια. Πριν το Angry Birds, οι γεωπολιτικές συγκρούσεις αφέθηκαν στα χέρια των γνωστών Worms. Ο πολέμαρχος του πληκτρολογίου, έχοντας σκοπό το να υποτάξει τη θέληση του αντιπάλου στη δική του (όπως έλεγε κι ο θεωρητικός του πολέμου Καρλ Φον Κλαούσεβιτς), εξαπολύει ένα τάγμα – οπλισμένων μέχρι τα δόντια που δεν έχουν – σκουληκιών. Στρατηγικός στόχος η πλήρης εξολόθρευση του αντιπάλου, ο αφανισμός των στρατευμάτων του, η καταγραφή του αντιπάλου ως ηττημένου στα ιστορικά κατάστιχα της οθόνης του υπολογιστή και η ατιμωτική περιφορά της κεφαλής-avatar του σε όλους τους διαδικτυακούς δρόμους.

Οι ιστορικές συνθήκες όμως είχαν ήδη νομιμοποιήσει ηθικά αυτή τη βαρβαρότητα. Από την εποχή των 386 επεξεργαστών ήδη, οι μυστικοί θεματοφύλακες του κόσμου (τους ξέρουμε, δεν το λέω εγώ, το λένε τα βιβλία) τοποθετήσαν σε μία μυστική γωνία του DOS περιβάλλοντος ένα αρχειάκι με την κωδική ονομασία “GORILLAS.BAS”. Σκοπός του ήταν να μυήσει την – κατά τ’ άλλα ευφυέστατη – νεολαία στη χρήση βίας, να διαφθείρει την εθνική συνείδηση και το χριστιανικό ήθος ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ και να τους στρέψει στα πολλά και καλά ναρκωτικά. Μπορείτε – για αρχειακούς λόγους και μόνο – να δείτε μία αναβίωση του σατανιστικού αυτού μοντεβίντεο γκέημ από τη μυστική σέχτα “ΙΝΒΕΝΤ ΓΟΥΙΔ ΠΑΗΘΟΝ” (εμφανής αναγραμματισμός του “ΠΑΝΗΣΧΟΙΡΟΣ ΕΟΣΦΟΡΩΣ”) στο παρακάτω λινκ. Στο παίγνιο τούτο, οι παίχτες, τοποθετημένοι εκατέρωθεν μιας αστεακής κορυφογραμμής επιχειρούν την εξολόθρευση του αντιπάλου με τη ρίψη μεταλλαγμένης μπανάνας. Το παραπάνω εγχείρημα κατάφερε μέσω της υψηλής διασκέδασης την οποία προσφέρει να διαφθείρει μία ολόκληρη γένια, μέχρι του σημείου στο οποίο μεγάλωσε και συγκροτώντας μία νέα δημοκρατική δύναμη κατάφερε να επανοικειοποιηθεί την βαρβαρότητα των Gorillas, Worms και Angry Birds, αντιγράφοντας το παρουσιαστικό και τη σοβαρότητά τους.

Σε αποκλειστικότητα, το Luben σας εξασφαλίζει ντοκουμέντα που δείχνουν όλη την ιστορία σε εικόνες.