Όταν σε λένε George Ouzounian δεν έχεις πολλές επιλογές στη ζωή σου. Ή θα ανοίξεις μαγαζί με μάλλινα κάπου στον Καύκασο, ή θα κάνεις καριέρα ως τεχνικός κιθάρας σε τίποτα System of a Down. Τι γίνεται όμως όταν α) είσαι αμερικάνος και β) αποφάσισες αντί να μάθεις κουρδίσματα, να λιώσεις μέχρι να μάθεις όλα τα μυστικά του unix; Πολύ εύκολο, αγαπητοί πελάτ- αναγνώστες.

Πρώτον, βρίσκεις το κατάλληλο ψευδώνυμο. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε ένας γνήσιος αμερικάνικος ήρωας παλαιάς κοπής, ο Clint Eastwood του διαδικτύου. Maddox, κυρίες και κύριοι, ακόμα και η Angelina Jolie βάφτισε το πρώτο της υιοθετημένο παιδάκι από την Καμπότζη Maddox (προφανώς το Pol Pot δεν είχε πέραση στις πρεμιέρες). Δεύτερον, βρίσκεις ένα προχώ, απειλητικό αλλά συνάμα λιτό, απέριττο, δωρικό όνομα για την ιστοσελίδα σου: The Best Page in the Universe, μια γροθιά στο στομάχι του συστήματος που εκείνη την περίοδο είχε στο top 10 επισκεψιμότητας κολοσσούς με ονόματα όπως Angelfire, Lycos και άλλα τέτοια πετυχημένα.

Μιλάμε για το έτος 1998, μικροί μου χνουδωτοί φίλοι, όταν για να δεις τα mail σου έπρεπε να κάνεις τεμενάδες στην OTEnet για ένα MB παραπάνω αποθηκευτικού χώρου, όταν το yahoo είχε δύο εικόνες στην κεντρική του σελίδα και αυτό θεωρούταν τεχνολογική επανάσταση, όταν το μόντεμ έπαιζε σκληρότερη noise κι από τον Merzbow, όταν ξεροστάλιαζες μέχρι να φορτώσει το στήθος απ’ το σκαναρισμένο penthouse αλλά δεν προλάβαινες να κάνεις και πολλά μέχρι να φαίνεται καθαρά το… εχεμ, πούυυ είχαμε μείνει; Α ναι, 1998. Ένα site που μπροστά του το google μοιάζει με φουτουριστικό ολόγραμμα από το μέλλον (κι έχει μείνει έκτοτε ίδιο). Άρθρα με προκλητικούς τίτλους όπως «ο Τιτανικός τον παίρνει», «γαμάω», «κάτω οι γυναίκες» (σε ελέυθερη μετάφραση πάντα). Ναι, κάποτε δεν έβρισκες παντού βιντεάκια στο youtube με σπυριάρηδες emo που εκφράζουν το μίσος τους για τους γέρους, τα βρέφη, τους άστεγους και τα καλαμαράκια. Όλα αυτά ξεκίνησαν με αυτό το site.

Πολιτισμικά, ο Maddox εξέφρασε μια γενιά geeks που όταν τέλειωσε επιτέλους το κολλέγιο, μπορούσε ελέυθερα να ρίξει όλους όσους έπρεπε στο λάκο με τα κωλοδάχτυλα, με τη βοήθεια της οικονομικής άνεσης που σου προσέφερε το να ξέρεις βασικές γνώσεις προγραμματισμού στην προ-φούσκας εποχή του ίντερνετ. Με δούλευες στο γυμνάσιο φουσκωτέ μπούλη και τώρα δουλεύεις για μένα στην τράπεζα; Ποιός γελάει τώρα; Με κοροϊδεύατε που έπαιζα βίντεο φάκιν’ γκέιμς και τώρα κάνετε γυμναστική στο Wii σας; IKARUGA ζώα. Στο διάολο και οι U2, και η Έλεν Χαντ, και το δεύτερο Μάτριξ, και οι χορτοφάγοι, και, και.

“και της ανοίγω τα πόδια, και της τραβάω έναν…”

Ναι, το ξέρω, όλα αυτά μπορείτε να τα απολαύσετε πλέον σε ελληνική έκδοση στα άρθρα του δικού μας, πολύ, χαρισματικού Mikeius®©™, τι μας λες τώρα ρε κουτέ. Ναι, το ξέρω, ζούμε στην περίοδο που μπορείς να βρεις τσόντες με δελφίνια στο in.gr, να κατεβάσεις ακυκλοφόρητες συναυλίες του Φλωρινιώτη, να αγοράσεις τανκς στο 4chan, να ψηφίσεις να φύγει η Άσπα από το Fame Story και να μπει στη θέση της η πριγκήπισσα Leia. Αυτό κατάλαβε και ο Maddox, και μετά από σχεδόν 10 χρόνια όπου δεν έβγαζε και τίποτα εδώ που τα λέμε από το άδειο από διαφημίσεις site του, αποφάσισε να το κάνει στη μπάντα για λίγο και να το γυρίσει στο ΜΑΡΟΥΛΙ. Δύο βιβλία μετά, άπειρα book signings ανά την υφήλιο όπου καθυστερημένοι οπαδοί πληρώνουν για να βγουν μια φωτογραφία όπου του φιλάνε τον κώλο, ένα youtube partnership και εκατοντάδες ραδιοφονικές κ.λπ. συμμετοχές, ο ξεπουλημένος μυτόγκας το γύρισε στο χιούμορ επιπέδου Ράδιο Αρβύλα και μας κλείνει το μάτι.

Ναι, αυτή η ελληνίδα προτίμησε να περάσει το βράδυ της ως groupie του Maddoχ.

Το ηθικό συμπέρασμα- απολαύστε το luben όσο είναι cult γιατί όταν αρχίσει να σκάει το ρευστό πάνε αυτά. Την επόμενη εβδομάδα στο Wild Web: 4chan εναντίον Έλενας Παπαβασιλείου- μια ενδελεχής συγκριτική δοκιμή.