http://www.youtube.com/watch?v=r6tJjZpwUZ8

O Ron Flicke θα συμμετάσχει στην κινηματογράφηση των Koyaanisqatsi (1982) και Chronos (1985) προτού αποφασίσει να εξαφανιστεί για 14 μήνες, ταξιδεύοντας σε κάθε γωνιά του πλανήτη για να κινηματογραφήσει το Baraka. Baraka σημαίνει «ευλογία» στα εβραϊκά και στα αραβικά και ενώ δεν είμαστε ακριβώς σε θέση να πούμε τι ακριβώς σκεπτόταν η νονά γνωστού ήρωα fighting video game για να τον ονομάσει, μπορούμε να σας πούμε τι θα δείτε στην υπέροχη παραγωγή του 1992.

Χρησιμοποιώντας εντυπωσιακά μια συλλογή από φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους εικόνες από δεκάδες πολιτισμούς, τοπία ακατοίκητα, μέρη ανέγγιχτης φυσική ομορφιάς αλλά και αμείλικτες παραστάσεις από τις αστικές μεγαλουπόλεις, ο Flicke ντύνει ένα αλληγορικό και βαθιά ρεαλιστικό μωσαϊκό από το απροσδιόριστο κάθε μορφής ζωής στον πλανήτη. Η συνοδεία μιας βαριάς -καθόλου διακριτικής- ambient που τρέχει με τις εικόνες και επιτείνει το δραματικό του πράγματος μπορεί να μην πλησιάζει στην αξεπέραστη μουσική επένδυση του Philip Glass για την τριλογία των Qatsi, βοηθάει όμως και αυτή στην περιρρέουσα αισθητική του εγχειρήματος.

Μια αισθητική που εδώ που τα λέμε 21 χρόνια μετά μπορεί και να περνάει λίγο χωρίς να ακουμπάει, μετά από τόσες διαφημιστικές καμπάνιες της greenpeace, τόσες καρτποσταλ απο ταξιδιωτικά πρακτορεία και δεκαοκτώ χιλιάδες εκδόσεις από περιοδικά που «σε ταξιδεύουν στον κόσμο». Το Baraka μπορεί να κριθεί αυστηρά ως εντυπωσιοθηρικό και αβανταδόρικο, μπορεί όμως και να ειδοθεί όπως του πρέπει. Σαν μια πολύ ενδιαφέρουσα προβολή από την εποχή ενός φοβερού 90s πανθεϊστικού new age, της έκρηξης μιας (κάπως τουριστικής) οικολογικής συνείδησης και γενικώς μιας άλφα ενοχής του δυτικού κόσμου που τόσα χρόνια δε σκάμπαζε που πέφτει το Θιβέτ.

Αν όλα αυτά δεν σας οδηγήσουν ως άλλους Ριτσαρντ Γκιρ να παρανιώσετε ενοχές και να εξαφανιστείτε για να μονάσετε εκεί, χαλαρώστε, σπάστε, κολλήστε και απολαύστε ένα πραγματικά ευλογημένο τριπ. Αυτό είναι το Baraka.