Άλλη μια νύχτα, άλλη μια φορά το πεινασμένο Παραίσχος αναζήτησε την τροφή του σε κάποιο βρώμικο στενό, σε κάποιο ανήλιαγο κουτούκι. Δεν βρήκε κάτι. Πριν χαθεί η ελπίδα πετάχτηκε ένας συναγωνιστής και ψέλλισε…”μήπως να πάμε στο Κορωπί; Παίζει ένα καλό τσιπουράδικο.”

Η παρέα δέχτηκε την πρόταση του φίλου. Βιαστικά έκανε ένα τηλέφωνο για να μας περιμένουν και ξεκινήσαμε το ταξίδι. Ως ευσυνείδητοι οδηγοί, βουρ στην παραλιακή, βρουμ στην Βάρης-Κορωπίου, σκραγκ στην Βασιλέως Κωνσταντίνου και – ευτυχώς – φτάσαμε. Παιχνιδάκι.

Πλησιάζουμε το Masale και εύκολα καταλάβαμε πως είναι καινούριο. Φωτεινό με τζαμαρία να χαζεύεις και τον δρόμο. Σαν το Τηνιακό με ανακαίνιση.

Εμφανίζεται το αφεντικό, ο Βάγιος, παίρνουμε λίγο τσιπουράκι και περιμένουμε να παραγγείλουμε τα επόμενα. Για να αυξήσουμε το σασπένς ζητήσαμε να μην μας φέρουν κατάλογο, να μας πουν τι παρέχει το κατάστημα και να δούμε τι θα βγει. Ξέραμε οτι το μαγαζί είναι φτηνό οπότε η αγωνία για την λυπητερή μετριαζόταν κάπως. Τρία άτομα ήμασταν, οπότε πήραμε κάτι να τσιμπήσουμε.

Ένα ντάκο, μια μερίδα χωριάτικο λουκάνικο, μια μανιτάρια σκορδάτα, κάτι παστουρμαδοπιτάκια, μια sweet n’ sour τηγανιτή φέτα με μέλι και σφολιάτα και μια χοιρινή τηγανιά.

Κάτι ελαφρύ, γιατί ήταν και αργά.

Σκάει πρώτος ο ντάκος και νομίζαμε ότι είχε γίνει λάθος. Ήταν σε ένα τεράστιο βαθύ μπολ που ήταν καλυμμένο με φέτα. Σαν μια γίγας χωριάτικη. Ξεκινάμε την ανασκαφή και ανακαλύπτουμε το παξιμάδι, την κάπαρη και την ντομάτα και ομολογουμένως ήταν ένα γενναίο και πληθωρικό πιάτο που συνόδευε τέλεια το τσίπουρο. Όμως κανένα μαγαζί δεν κέρδισε ποτέ την καρδιά σου για την σαλάτα οπότε έπρεπε να περιμένουμε τα επόμενα.

Δεν άργησαν. Σειρά είχαν τα πιτάκια. Η “περίπου” τυρόπιτα και η παστουρμαδόπιτα. Θυμάστε πως το Παραίσχος σας έχει εξηγήσει την υπέρμετρη αγάπη του για την εν λόγω πίτα σε προηγούμενο άρθρο. Όπως ήταν λογικό όλη η παρέα έπεσε πρώτα στον παστουρμά καθώς θα τελείωνε και πρώτος.

Και ναι, δόξα την καμήλα (ή το άλογο) που σφάχτηκε για να φτιαχτεί το έδεσμα, ήταν θεσπέσιο. Τραγανό, μυρωδιαστό συνοδευόμενο με ωραία σάλτσα, μια απόλαυση. Δυστυχώς ο μικρός τούτος παράδεισος κράτησε μόνο λίγα λεπτά οπότε επόμενος στόχος ήταν η γλυκιά τυρόπιτα. Φύλλο σφολιάτας με λίγο σουσάμι, φέτα και από πάνω μέλι. Τρομακτικό αλλά είπαμε να το χτυπήσουμε. Τελικώς, το αλμυρό και το γλυκό έδεναν τέλεια ενώ ήταν απολαυστική και η παπάρα στο μέλι με τα υπολείμματα σφολιάτας και φέτας. Αν βρεθείτε στο κατάστημα, δοκιμάστε το άφοβα.

Είχε και συνέχεια όμως: το τσίπουρο και η μπύρα συνέχιζαν να έρχονται οπότε περιμέναμε ανυπόμονα και τα υπόλοιπα. Ήρθαν ταυτόχρονα οπότε άρχισε η προσπάθεια να οργανώσουμε το γεύμα μέσα σ’ αυτό το χάος. Μια πιρουνιά στο μανιτάρι, δύο στην τηγανιά και μετά μπύρα για τη δροσιά. Μια πιρουνιά στο λουκάνικο και μετά τσίπουρο. Γιατί το λουκάνικο ήταν καυτερό (από το Καρπενήσι, αν θυμόμαστε καλά) και το τσίπουρο έσβηνε την κάψα.

Επαναληπτικές κινήσεις, σταθερή ταχύτητα για να μην λαχανιάσουμε και πολύ σύντομα το φαΐ είχε τελειώσει. Τρεις ευτυχισμένοι άνθρωποι γύρω από ένα τραπέζι. Ευτυχώς υπήρχε ακόμα το ποτό, οπότε συνεχίσαμε με τη διαδικασία της χώνεψης και πιάσαμε την κουβέντα για το πόσο καλό ήταν το γεύμα. Περιέργως οι απόψεις για το Most Valuable Plate διίσταντο. Ο ένας φίλος ψήφισε την τηγανιά επειδή είχε και μαλακό κρέας και τρομερή σάλτσα και πράγματι είχε. Ο άλλος φίλος στήριξε τα μανιτάρια. Γιατί πέρα από το ότι ήταν νόστιμα ήταν και πάρα πολλά. Ο αρθρογράφος έδωσε την καρδιά του στις δυο πίτες. Γιατί άλλωστε στην πίτα φαίνεται η τέχνη του μάγειρα.

Είχε έρθει η ώρα να φύγουμε οπότε ζητήσαμε τον λογαριασμό. Είχαμε εξηγήσει πως θα γράψουμε άρθρο για το μαγαζί οπότε είχαμε ζητήσει να πληρώσουμε ξεχωριστά τα ποτά και το φαγητό ώστε να έχουμε μια εικόνα για τις τιμές. Έξι πιάτα είχαμε πάρει οπότε περιμέναμε ένα νούμερο γύρω στα 35 ευρώ. Ήταν μόλις 27. Σαν να λέμε 4,5 ευρώ το πιάτο. Το ψάξαμε και το εντυπωσιακό είναι ότι οι τιμές ήταν αυτές του καταλόγου. Δεν είχε πέσει καμιά έκπτωση. Όσο για τα ποτά, το μισόκιλο τσίπουρο στα 3,5 ευρώ! Την μπύρα στα 2,5.

Φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Τα Masale κέρδισαν μερικούς καινούριους θαυμαστές και σας προτείνουμε αν ο δρόμος σας πάει προς αεροδρόμιο να κάνετε μια στάση στο Κορωπί.

Το Masale βρίσκεται στην οδό Αλλαγιάννη 20.

Για περισσότερες πληροφορίες μπείτε στην σελίδα τους στο facebook. Όσο για μας, για απόψεις και προτάσεις μαγαζιών κάντε comment από κάτω, στείλτε mail στο [email protected] ή γράψτε μας στην facebook page.