Τα χρόνια που δίδασκαν στα σχολεία Εμείς και ο Κόσμος, ή έλεγαν στα παιδάκια πράγματα για ανακύκλωση και αν-όλα-τα-παιδιά-της-γης-πιάνανε-τα-χέρια μάλλον έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, γιατί απ’ ότι φαίνεται σε μερικά σχολεία της βορείου Ελλάδας προετοιμάζουν τους μαθητές Δημοτικών για Hunger Games. Με πρωτοβουλία κυνηγετικών συλλόγων, κυνηγοί επισκέπτονται Δημοτικά σχολεία για να εξοικειώσουν τους μαθητές με το κυνήγι άγριων ζώων: Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κυνήγι είναι η αύξηση του μέσου όρου ηλικίας των κυνηγών που εκδίδουν κάθε χρόνο την κυνηγετική τους άδεια και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όλο και λιγότερα νέα παιδιά γίνονται κυνηγοί. Τι κάνουν όμως οι κυνηγετικές οργανώσεις γι’ αυτό; (www.ihunt.gr) Οι κυνηγοί δεν μπορούσαν να κάθονται και να βλέπουν όλο και λιγότερα παιδάκια να βγάζουν κυνηγετική άδεια και πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Διαβάζουμε στο hunters.gr (κυνηγετική ομοσπονδία Μακεδονίας Θράκης): Συνεχίζονται οι εκπαιδευτικές παρουσιάσεις από τις κυνηγετικές οργανώσεις, με θέματα σχετικά με το περιβάλλον και την άγρια ζωή (…) Συγκεκριμένα στις 5 Φεβρουαρίου 2016 η παρουσίαση έγινε σε μαθητές του 4ο δημοτικού σχολείου Αλεξανδρούπολης και τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν καλύτερα τα άγρια ζώα και πτηνά της πατρίδας μας και να μάθουν για τη διαχείριση του περιβάλλοντος και της άγριας ζωής. Προγραμματίστηκε μετά από επιθυμία των δασκάλων τους να πραγματοποιηθεί εκπαιδευτική εκδρομή στο πεδίο με σκοπό να έρθουν σε επαφή οι μαθητές με το δάσος και την πανίδα. Αυτές οι εκπαιδευτικές επισκέψεις στα δημοτικά έχουν όνομα “ΚΥΝΗΓΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ” και απ’ ότι φαίνεται έχουν ξεκινήσει ήδη από το 2014, όπου ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου οι κυνηγοί πήγαν σε Δημοτικό Σχολείο στο Νευροκόπι και είπαν αυτά: Την εισαγωγή στην εκδήλωση έκανε ο κ. Σαββίδης ο οποίος προσπάθησε με απλά λόγια να εξηγήσει στα παιδάκια τι είναι ένας Κυνηγετικός Σύλλογος και πόσο βοηθάει στην προστασία του περιβάλλοντος. Επίσης, επιχείρησε να κάνει έναν διαχωρισμό μεταξύ θηρεύσιμων και μη θηρεύσιμων ειδών ενώ κλείνοντας αφιέρωσε αρκετό χρόνο στο να εξηγήσει στα παιδάκια τι είναι λύσσα και ποια μέτρα προστασίας πρέπει να παίρνουν έτσι ώστε να μειώσουν την πιθανότητα μόλυνσή τους. Ακολούθησε ο κ. Γαλόπουλος που στην ομιλία του προσπάθησε να κάνει έναν διαχωρισμό μεταξύ του κυνηγού και του λαθροκυνηγού ενώ αφιέρωσε και αυτός αρκετό χρόνο για τη λύσσα. Κανονικά θα έπρεπε να μοιράσουν και από ένα όπλο στο κάθε παιδάκι για να κάνουν εξάσκηση στα διαλείμματα. Τελειώνοντας ρώτησε τα παιδάκια «Σας αρέσει το κυνήγι;» και αυτά με μια φωνή και δυνατά απάντησαν «Ναι!!!!». Ηταν εντυπωσιακό ότι το «Ναι» τα παιδάκια το φώναξαν με την καρδιά τους και αυτό φάνηκε στα πρόσωπά τους.
