Ασταθής φαίνεται τελικά η ιστορία της Εύας Καϊλή για τον δολοφονημένο από τους κομμουνιστές παππού της, με βάση την οποία έκανε κριτική προχτές Δευτέρα στον υπουργό Δικαιοσύνης Σταύρο Κοντονή. Μετά από πολλαπλά δημοσιεύματα που προσπάθησαν να εξετάσουν την αξιοπιστία της ιστορίας της από διάφορες πλευρές με βάση πάντα τα όσα είχε δηλώσει η ίδια, αναγκάστηκε να μετατρέψει το στόρι σε κάτι άλλο.

Πιο συγκεκριμένα, όπως δήλωσε η ίδια στο facebook, τελικά δεν σκοτώθηκε από τους κομμουνιστές ο δικός της παππούς αλλά κάποιος άλλος. Αυτός ήταν:

«Το ’43 ο πρώτος σύζυγος της γιαγιάς μου και πατέρας 2 κοριτσιών. Δεν υπήρχε ανακρίβεια.. προκατάληψη υπάρχει & δολοφονίες χαρακτήρων στο όνομα της δικής τους ιδεολογίας.. σταματάω την συζήτηση με εκείνους που δήθεν τον γνώριζαν και τον χαρακτήρισαν μάλιστα για να δικαιολογήσουν την δολοφονία, και τώρα ψάχνουν να δουν αν υπήρξε..!»

Xωρίς να θέλουμε να κάνουμε μια ad hominem επίθεση στην Εύα Καϊλή, αφενός έχοντας πει μια ανακριβή ιστορία για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα δημιουργεί μόνη της ζήτημα. Αφετέρου και αυτή η εκδοχή της ιστορίας περιέχει μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια.

Η δολοφονία (;) του όχι παππού της Εύας Καϊλή έγινε το 1943, δηλαδή μέσα στην κατοχή. Παρότι αρκετοί άνθρωποι σκοτώθηκαν άδικα και τότε, ακόμη περισσότεροι σκοτώθηκαν από τους κομμουνιστές (οι οποίοι πρωταγωνιστούσαν στη σημαντικότερη και μεγαλύτερη αντιστασιακή οργάνωση της χώρας, το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ) επειδή ήταν καταγεγραμμένα ένοπλοι και άοπλοι συνεργάτες των Γερμανών.

Χωρίς να μπορούμε να πούμε κάτι με βεβαιότητα φυσικά, μια προβληματική ιστορία δε θα ήταν τόσο περίεργο αν γινόταν ακόμη πιο προβληματική.