Tη συμβατική κατάληξη είχαν οι βρετανικές εκλογές, οι οποίες κατέληξαν στο να είναι σχεδόν θρίλερ όσο πλησίαζε η 8η Ιουνίου. Όσο κι αν κατάφεραν να μειώσουν την απόσταση οι Εργατικοί του Τζέρεμι Κόρμπιν καταγράφοντας ποσοστό 40.3%, τελικά οι Τόρηδες (Συντηρητικοί) της Τερέζα Μέι επικράτησαν με ποσοστό 42.4 %. Επίσης το ακροδεξιό UKIP καταποντίστηκε με 1.8% και οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες ποσοστό 7.1%.

Άγνωστο ακόμη αν αυτό θα καταφέρει να ηρεμήσει την ταραγμένη πολιτική σκηνή της Βρετανίας, η οποία έζησε μια μάλλον ταραγμένη χρονιά. Η Τερέζα Μέι έγινε πρωθυπουργός μετά την παραίτηση του Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος εγκατέλειψε τη θέση του όταν οι πολίτες της χώρας τον Ιούνιο ψήφισαν στο δημοψήφισμα που ο ίδιος αποφάσισε αντίθετα από τον πρωθυπουργό τους: Να φύγουν δηλαδή  από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Παρότι η Μέι αρχικά δήλωσε πως η κυβέρνηση θα υπηρετήσει όλη την πενταετή της θητεία (οι εκλογές έγιναν το Μάιο του 2015), άλλαξε γρήγορα γνώμη. Τον Απρίλιο ανακοίνωσε νέες εκλογές σε χρόνο λίγων μόλις εβδομάδων, ξαφνιάζοντας το κοινό. Οι εκλογές αφορούν όλο το κοινοβούλιο της Βρετανίας, δηλαδή 533 από τις 650 θέσεις. Η Σκωτία έχει 59 (56 έχει το υπέρ της ανεξαρτησίας κόμμα SNP), η Ουαλία 40 και η Βόρειος Ιρλανδία 18.

Ο σκοπός της Μέι ήταν απλός: να κρατήσει εντός ελέγχου την πολιτική κατάσταση της χώρας και της επικράτειας  (η Σκωτία σχεδιάζει δεύτερο δημοψήφισμα ανεξαρτησίας μετά την απόφαση του πρώτου υπέρ της παραμονής στο Ηνωμένο Βασίλειο) με μια ισχυρή πλειοψηφία καθώς θα προσπαθεί να φέρει εις πέρας τις δύσκολες διαπραγματεύσεις του αποχωρισμού από την ΕΕ. Ταυτόχρονα, είδε πλεονεκτικό έδαφος στα αδύναμα ποσοστά του αντίπαλου κόμματος των Εργατικών.

Οι Εργατικοί και οι Συντηρητικοί είναι τα δύο παραδοσιακά μεγάλα κόμματα της Βρετανίας. Οι Εργατικοί ανήκουν στη σοσιαλδημοκρατία και προέρχονταν παραδοσιακά από τα συνδικάτα και το εργατικό κίνημα, ενώ οι Τόρηδες παραδοσιακά ανήκαν στη Δεξιά. Το UKIP είναι ένα ξενοφοβικό ακροδεξιό μόρφωμα σαφώς υπέρ του Brexit, οι Πράσινοι ξεχωρίζουν για τις οικολογικές ανησυχίες τους και οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες είναι ένα κάποτε ισχυρό κόμμα το οποίο σαρώθηκε στις τελευταίες εκλογές.

Ο Τζέρεμι Κόρμπιν, αρχηγός των Εργατικών, ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση για την πολιτική σκηνή της Βρετανίας. Στην αριστερή πτέρυγα μια ζωή και παίρνοντας αποστάσεις διακηρυκτικά από τη νεοφιλελεύθερη στροφή που έκαναν οι Εργατικοί τη δεκατία του ’90 και του ’00 (κάπως σαν το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα στα ύστερα χρόνια του) αντιμετώπισε θυελλώδη αποδοχή από τη βάση των Εργατικών και εξίσου ισχυρή απόρριψη από τους βουλευτές του, οι οποίοι προσπάθησαν να τον καρατομήσουν πολιτικά σχεδόν αμέσως.

Λόγω της αποδοχής από τη βάση ο Κόρμπιν παρέμεινε τελικά υποψήφιος, παρότι και τα ΜΜΕ της Αγγλίας δεν του φέρθηκαν ακριβώς με το γάντι (του επιτέθηκαν ακόμη και για την πρόθεσή του να μειώσει το πυρηνικό οπλαστάσιο της χώρας), θεωρώντας τον έναν πολιτικό εξτρεμιστή, εντελώς ακατάλληλο για τη θέση του πρωθυπουργού. Το εχθρικό κλίμα όμως λειτουργεί ανεξήγητα καμιά φορά, 3 εκατομμύρια άνθρωποι, με το 1 εκατομμύριο να είναι κάτω των 25 γράφτηκαν στους εκλογικούς καταλόγους αφότου η Μέι κήρυξε εκλογές και οι Εργατικοί του Τζέρεμι Κόρμπιν έκλεισαν πολύ το κενό  στις δημοσκοπήσεις:

Παρά την έντονη ρητορική γύρω από το φόβο και την ασφάλεια, ακόμα και οι δύο τρομοκρατικές επιθέσεις σε Λονδίνο και Μάντσεστερ δε φαίνεται να έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη συμπεριφορά των ψηφοφόρων. Ούτε και το Brexit όπως φαίνεται, καθώς και τα δύο μεγάλα κόμματα δήλωσαν αποφασισμένα να προχωρήσουν τη διαδικασία.

Πιο σημαντική ήταν η μετανάστευση εντός και εκτός της χώρας, η οποία δέχεται πλήγμα και λόγω της απειλής της τρομοκρατίας που πλανάται, όσο και λόγω της εξόδου της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΕ. Οι Συντηρητικοί δηλώνουν αποφασισμένοι να μειώσουν πολύ την είσοδο μεταναστών, αλλά και να βάλουν κριτήρια ώστε να αποκλείονται οι ασθενείς οικονομικά. Οι Εργατικοί δήλωσαν αποφασισμένοι να εξαλείψουν τα οικονομικά κριτήρια και να αποκλείσουν τελείως τους φοιτητές από τις διαθέσιμες θέσεις για μετανάστευση.