Το δούλεμα του είδους (κάνω πως δε θυμάμαι τι έλεγα όχι πέρσι, αλλά προχτές) είναι ένα σπορ το οποίο οι περισσότεροι έλληνες πολιτικοί τιμούν – ένα πολύ καλό παράδειγμα είναι η τωρινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και όλα τα φούμαρα που έλεγε, όπως αποδείχτηκε, για μνημόνια κλπ.

Το πόσο συνηθισμένοι είμαστε πλέον σε αυτή τη διαδικασία, δεν αναιρεί πάντως την αξία του να δείχνονται τα περσινά μεγαλεία του καθενός. Ειδικά αν πάει όχι απλά να πει μαλακία, αλλά να εισπράξει και λίγη θετική δημοσιότητα από εκεί που όχι απλά έφτυνε, αλλά και τη ζωή μίζερη με το λόγο και τις πράξεις του για χιλιάδες συμπολίτες μας.

Στην περίπτωση λοιπόν του Άδωνι Γεωργιάδη, όταν πούλησε το ΛΑΟΣ για τη ΝΔ (που έφτυνε), με πρόεδρο τον Κυριάκο Μητσοτάκη (που έφτυνε) ήταν απλά μια περίπτωση τριπλού τόλουπ. Να κάνεις δημόσιες σχέσεις με την κίνηση του Γιάννη Αντετοκούνμπο να μην υπογράψει πάνω στη σημαία της χώρας μας που του πρότεινε κάποιος, ε πάει πολύ:

Δεν υπογράφω στη Σημαία λέει και βάζει τα γυαλιά σε ένα κάρο δήθεν πατριώτης….μπράβο του! Σεβασμός του αξίζει https://t.co/qIvtalivWn

— Άδωνις Γεωργιάδης (@AdonisGeorgiadi) January 5, 2017

Δύο λόγοι που στην περίπτωση Αντετοκούνμπο ο κ. Γεωργιάδης καλύτερα θα ήταν να μάσαγε:

• Στην ψηφοφορία του Ιανουαρίου του 2015 ο Άδωνις Γεωργιάδης είχε καταψηφίσει μαζί με όλη τη νέα Δημοκρατία το νομοσχέδιο για την ελληνική ιθαγένεια
• Σε τροπολογία στο νόμο για συμμετοχή στις εκλογές το Φεβρουάριο του 2014, η τροπολογία που είχε ψηφίσει και η ΝΔ είχε αφαιρέσει το δικαίωμα ψήφου από τους νόμιμους μετανάστες.

Ένας τέτοιος μετανάστης 2ης γενιάς είναι και ήταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Απλά όταν γίνονταν όλα αυτά δεν έπαιζε και διέπρεπε στο NBA, όποτε και ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορούσε να κάνει ό,τι γουστάρει.

Καλύτερα να μασάει λοιπόν, μιας και εκείνες οι ψήφοι δεν παίρνονται πίσω. Την ίδια στιγμή, εκτιμάται πως από το αριθμό των 100 με 150 χιλιάδων δικαιούχων για ιθαγένεια, μόλις 36000 περίπου έκαναν αίτηση (μισές μισές περίπου αυτές που εκκρεμούσαν από το 2010 και οι καινούριες), μιας και σύμφωνα με τις οργανώσεις μεταναστών τα παιδιά 2ης γενιάς απογοητεύτηκαν από την αργή εφαρμογή του νόμου και χιλιάδες αλβανοί μετανάστες επέστρεψαν στην πατρίδα τους.