Επειδή η Ελλάδα ποτέ δεν απογοητεύει στον τομέα γελοιότητα, ας δούμε τι παίζει με το ζήτημα του μνημείου που ανεγέρθηκε “στη μνήμη των νεκρών” όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε σε αυτό ο πρόεδρος της ΕΡΤ Διονύσης Τσακνής στην προ ημερών εκδήλωση για την ανέγερσή του.

Δεν υπάρχει κάποιο σκάνδαλο γύρω από αυτό. Ο γνωστός γλύπτης Κυριάκος Ρόκος έφτιαξε το μνημείο χωρίς αποζημίωση μετά από συνεννόηση με την ΠΟΣΠΕΡΤ (φαίνετα πως είναι προσωπική γνωριμία του προέδρου της ΠΟΣΠΕΡΤ, Καλφαγιάννη). Δεν πήρε μίζα ή κάτι τέτοιο, αν και δεν καταφέραμε να επικοινωνήσουμε για να μάθουμε τι πιστεύει για τους νεκρούς της ΕΡΤ.

Τι συμβαίνει όμως με την επιγραφή στο μνημείο; Ενάντια σε κάθε έννοια σοβαρότητας, ανακαλύφθηκε ότι η φράση πάνω του είναι γραμμένη σε Ψεκαστική Β’.

Η φράση, η οποία παίζει πολύ στο διαδίκτυο είναι η «ΟΙΑ ΗΩ Ω ΥΙΕ ΑΕΙ ΕΙ», σημαίνει υποτίθεται «Όπως η αυγή, γιε μου να είσαι πάντα» και υποτίθεται επίσης ότι η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι τόσο γαμάτη που μπορεί να γράψει μια φράση μόνο με φωνήεντα.

Δυστυχώς η φράση δεν είναι αρχαία. Όπως έχει εντοπιστεί από τα Ελληνικά Hoaxes και άλλους, η φράση αφενός δε στέκει συντακτικά, αφετέρου δεν είναι αρχαία. Δεν υπάρχει σε κανένα αρχαίο κείμενο και εμφανίστηκε στο δημόσιο λόγο το 2013.

Μαντέψτε μάλιστα από ποιον. Από τον Εμμανουήλ Λαμπράκη, υπαρχηγό του εθνικού σωτήρα Αρτέμη Σώρρα. Δεν έχουμε ιδέα αν ήταν ιδέα του ίδιου του κ. Ρόκου, αλλά το όλο σύνολο είναι πιο κιτς από σαλόνι του Ε TV.

 

Η ΕΡΤ έχει ιστορία δεκαετιών ως η δημόσια ραδιοτηλεόραση και ό,τι γελοιότητα και να κάνει η διοίκησή της δεν πρόκειται να γίνει ΥΕΝΕΔ. Το προσπάθησε ο Σαμαράς με τη ΝΕΡIΤ, η οποία το 2013 απέτυχε και γελοιοποιήθηκε όπως της άξιζε.

Από την άλλη όπως ο ΣΥΡΙΖΑ μοιράζει μνημόνιο όπως οι άλλοι τους οποίους κατήγγειλε, oύτε η ΕΡΤ πρόκειται να γλιτώσει έτσι απλά από τα υπαρκτά προβλήματα που είχε και πριν με οποιαδήποτε κυβέρνηση: κακοδιαχείριση, πόστα ρετιρέ και τη χρήση της ως ενημερωτικό μέσο για τους επικοινωνιακούς σκοπούς της κυβέρνησης.

Το τελευταίο συμβαίνει και τώρα. Η πλειοψηφία στην Ελλάδα διαφώνησε με το κλείσιμο της ΕΡΤ και βρέθηκε στα κάγκελα του κτηρίου στην Αγία Παρασκευή επί βδομάδες για να το σταματήσει. Αυτό τον αγώνα προσπαθεί να ξεζουμίσει σα βαμπίρ ο ΣΥΡΙΖΑ και η διοίκησή του στην ΕΡΤ μέχρι και σήμερα για να κερδίσουν πολιτικούς πόντους.

Όταν άκουσαte πρώτη φορά για τους νεκρούς της ΕΡΤ δε νομίζατε κι εσείς ότι ήταν αστείο; Υπάρχουν άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους και σε αγώνες και σε εργατικά ατυχήματα. Απέναντι σε μια κανονική χούντα (κι όχι τη Σοβιετία που βιώνει στο φανταστικό της κόσμο η Ομάδα Αλήθειας της ΝΔ) ή στα εκατοντάδες εργατικά ατυχήματα.

Αντί γι’αυτά, η ΕΡΤ, το συνδικαλιστικό της όργανο η ΠΟΣΠΕΡΤ και η κυβέρνηση προσπαθούν να αντιπαραθέσουν το μύθο “των 23 ανθρώπων (εργαζομένων της ΕΡΤ και αλληλέγγυων) που στη διάρκεια της διετίας 2013 – 2015 έφυγαν από τη ζωή, από αιτίες που συνδέονταν άμεσα ή έμμεσα με το κλείσιμό της“. Με αυτό το κριτήριο χωράει τo 99% της Ελλάδας.

Σα να μην έφτανε αυτό, ακούμε από την ΠΟΣΠΕΡΤ (έστω την παράταξη που πλειοψηφεί) πως αν διαφωνούμε θα μας κυνηγήσει κιόλας άμα λάχει. Κάπως όπως διώκεται στη Γερμανία η άρνηση του Ολοκαυτώματος πχ:

“Θα είμαστε όρθιοι και ζωντανές ασπίδες, μαζί με τις παρακαταθήκες του αγώνα μας, ενάντια σε κάθε επιβουλή.Η ΠΟΣΠΕΡΤ έχει ζητήσει ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση από τις οικογένειες των νεκρών. Η προσβολή της μνήμης των νεκρών είναι ποινικό αδίκημα και η ασυλία δεν θα παρέχεται εσαεί, γιατί και η υπομονή που επιδεικνύεται έχει όρια.”

Κι επειδή προφανώς πρέπει να κορυφωθεί η γελοιότητα, το ίδιο όργανο έχει ζητήσει και την πρόσληψη των συγγενών πρώτου βαθμού της ΕΡΤ σαν αποζημίωση. Ένα συνδικαλιστικό αίτημα το οποίο θα έκανε το Φωτόπουλο να κοκκινίσει και βοηθάει να πιστέψουν όλοι ότι συνδικαλισμός είναι να μοιράζεις θέσεις στο δημόσιο, όπως δίδαξε το ΠΑΣΟΚ.

Παρότι ακούγεται σαν υλικό παρωδίας, είναι πραγματική είδηση και το εξωφρενικό είναι ότι απαξιώνει με το χειρότερο τρόπο τον τότε αγώνα απέναντι στον αυταρχισμό του Σαμαρά: το νόημα που βγαίνει είναι ότι κανένας δεν αγωνίζεται για λόγους αρχής, όλοι για μια καρέκλα παλεύουν και τα λοιπά. Η ιστορία του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ από τότε που έγινε κυβέρνηση δηλαδή.

Εκτός ότι πονάνε τα μάτια μας, το χειρότερο είναι ότι το Σάββατο που μας πέρασε  η Ντανιέλα Πρελορέντζου, μια γυναίκα 62 χρονών πέθανε επειδή έκανε διπλή βάρδια καθαριότητας μέσα στον καύσωνα.

Αν ζούσαμε όντως σε Σοβιετία, μια ηλικιωμένη γυναίκα σίγουρα δε θα δούλευε στους 43 βαθμούς. Γι’αυτή ποιος θα μιλήσει;