Χθες, αυτό που μονοπώλησε το ενδιαφέρον στα μέσα ήταν, αναμφισβήτητα, ο ξυλοδαρμός του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Γιώργου Γερμενή από αγνώστους στο Μαρούσι. Δε θα μπορούσαν να λείψουν, φυσικά, οι καταδίκες της βίας, με πραγματικά καλύτερη απ’ όλες εκείνη του διευθυντή της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, που, ούτε λίγο ούτε πολύ, βάζει στο ίδιο τσουβάλι τη δολοφονία Λαμπράκη και την επίθεση στον Καιάδα:

Εμείς, πάλι, όλως τυχαίως, θυμηθήκαμε κάποια πεπραγμένα του Γιώργου Γερμενή πριν λίγα χρόνια που, αν μη τι άλλο, θα έπρεπε να θυμάται ο κύριος Ζαχαριάδης πριν συσχετίσει κάπως τον Καιάδα με το Γρηγόρη Λαμπράκη. Και δεν είναι κάποιο άλμπουμ των Naer Mattaron.

Πίσω στο Μάιο του 2013, η Χρυσή Αυγή, σε μια περίοδο που αβαντάρεται από γνωστά και μη εξαιρετέα για την “αλληλεγγύη” που δείχνει με τα συσσίτια μόνο για Έλληνες και για τις γιαγιούλες που περνάει το δρόμο για να πάνε στα ΑΤΜ, οργανώνει μοίρασμα τροφίμων μόνο για Έλληνες στο Σύνταγμα. Ο Δήμος δε δίνει άδεια για το συσσίτιο μίσους και η Αστυνομία δεν επιτρέπει την αποβίβαση των φορτηγών με τα τρόφιμα στην πλατεία του Συντάγματος.

Η διανομή συνεχίστηκε τελικά στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Σταθμό Λαρίσης, αλλά κάποιοι ζητούσαν εκδίκηση. Μια ομάδα χρυσαυγιτών, με επικεφαλής το Γιώργο Γερμενή κινήθηκε προς το Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου Αθηναίων, για να ζητήσει τα ρέστα από το Γιώργο Καμίνη. Μπαίνοντας σαν ταύρος σε υαλοπωλείο μέσα στο Παντοπωλείο, όπου οικογένειες βρίσκονταν για να αγοράσουν τρόφιμα για το Πάσχα, πήγε να επιτεθεί στο δήμαρχο της Αθήνας, αλλά τελικά χτύπησε ένα 12χρονο κορίτσι.

Στη συνέχεια, μάλιστα, ο Καιάδας πήγε να επιδείξει το όπλο του, με τους άνδρες της ασφάλειας να τον απομακρύνουν από το κτίριο, με δικογραφία να σχηματίζεται τελικά εις βάρος του.

Όχι τίποτε άλλο, μη μας τον βγάλετε στο τέλος και αγωνιστή της δημοκρατίας.