Τα σημερινά γεγονότα στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης, με το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού Σχολείου Ωραιοκάστρου να αποφασίζει σε έκτακτη συνέλευση πως θα προχωρήσει σε κατάληψη του σχολείου αν έρθουν προσφυγόπουλα στο δημοτικό για τη νέα σχολική χρονιά άφησε πολύ κόσμο με μια αίσθηση αναγούλας.

Τα πράγματα κάνει ακόμη χειρότερα το ότι η περιοχή Ωραιόκαστρο πρακτικά ιδρύθηκε το 1922 από πρόσφυγες που ήρθαν από τον Πόντο και τον Καύκασο, άρα οι απόγονοι ή έστω ή κάτοικοι μιας περιοχής που ιδρύθηκε από άλλοτε κυνηγημένους πρόσφυγες να είναι αυτοί οι οποίοι ασκούν αυτή τη φορά τις διώξεις. Πολύς κόσμος στα social media και γενικά δεν ήθελε κάτι παραπάνω για να διαολοστείλει την περιοχή και τους κατοίκους της σαν σύνολο.

Προφανώς όμως δεν είναι ποτέ ακριβώς έτσι ή τόσο απλά τα πράγματα. Όπως σε όλη την Ελλάδα, ο κόσμος κι εκεί είναι μοιρασμένος ανάμεσα στους ανθρώπους και τους μαλάκες, με τους μαλάκες συνολικά να μην έχουν καταφέρει να πάρουν κεφάλι. Αυτή η τοποθέτηση μιας γυναίκας στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ωραιόκαστρου πριν καμιά δεκαριά μέρες (στις 2 Σεπτεμβρίου συγκεκριμένα), αποδεικνύει αυτό ακριβώς. Μια συνταξιούχα μαία, που μιλάει ενάντια στο ρατσισμό και τη γκετοποίηση:

Όσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, υπάρχει και ελπίδα.

(πηγή)