Όταν ο Εdward Snowden, ο πρώην υπάλληλος της CIA και ο άνθρωπος που κάρφωσε την παρακολούθηση σε παγκόσμια κλίμακα, ήρωας του ευγενούς σπορ του whistleblowing  (και δικός μας) και ένας από τους πιο καταζητούμενους ανθρώπους για τις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή χαιρετίζει το γεγονός κάπως έτσι, ξέρεις ότι κάτι σοβαρό παίζει:

Biggest leak in the history of data journalism just went live, and it's about corruption. https://t.co/dYNjD6eIeZ pic.twitter.com/638aIu8oSU

— Edward Snowden (@Snowden) April 3, 2016

Ένα σκάνδαλο σε τέσσερις ηπείρους

#PanamaPapers (που θυμίζει την άλλη ιστορική υπόθεση των Pentagon Papers, όταν το όνομα του θαρραλέου εμπλεκόμενου που τα έβγαλε στη φόρα και τσαλάκωσε τον πόλεμο του Βιετνάμ ήταν Daniel Ellsberg) είναι το όνομα μιας από τις πιο καυτές, αν όχι της πιο καυτής υπόθεσης στον πλανήτη αυτή τη στιγμή, η οποία είναι μια τεράστια δημοσιογραφική επιτυχία την οποία πιστώνεται η γερμανική εφημερίδα Sueddeutsche Zeitung και το διεθνές International Consortium of Investigative Journalists (ICIJ).

H είδηση, που έσκασε σαν μερικές χιλιάδες βόμβες ταυτόχρονα χτες το βραδάκι της Κυριακής 3 Απριλίου του 2016, ήταν η δημοσίευση των πρώτων (ελάχιστων) φακέλων από ένα κολοσσιαίο σετ δεδομένων μιας άγνωστης στο ευρύ κοινό πλην όμως εξαιρετικά σημαντικής νομικής εταιρίας με έδρα στον Παναμά, της Mossack Fonseca.

Τα έγγραφα αυτά, τα οποία ο ανώνυμος ακόμα (και έτσι λογικά θα παραμείνει) πληροφοριοδότης έδωσε στη Sud. Zeitung το 2015, μοιράστηκαν και αναλύθηκαν από περισσότερους από 400 δημοσιογράφους 107 διαφορετικών media σε 80 χώρες, κάνοντας το συγκεκριμένο το μεγαλύτερο project στην ιστορία της ερευνητικής δημοσιογραφίας.

Tης οποίας ο ένας εκ των ιδιοκτητών, ο Jurgen Mossack, είναι γιος πρώην αξιωματικού των Waffen-SS του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος αφού πολέμησε με την εγκληματική οργάνωση, το έσκασε για τη Λατινική Αμερική για να κάνει μια νέα ζωή εκεί. Πως σας φαίνεται για αρχή;

Ο Jurgen Mossack

Tα 11.5 εκατομμύρια (!) έγγραφα της νομικής εταιρίας, με ημερομηνίες που ξεκινούν από τη δεκαετία του ’70 και φτάνουν μέχρι και σήμερα, είναι ένα σπάνιο παράθυρο στο πως οι πάμπλουτοι άνθρωποι της ελίτ του πλανήτη φέρνουν σε πέρας την ανώτατη τέχνη της φοροδιαφυγής και όχι μόνο, με τη χρήση off-shore εταιριών φαντασμάτων. Τα κρυφά λεφτά δεν χρησιμοποιούνται υποχρεωτικά για παράνομες δραστηριότητες (παρότι υπάρχουν και για άφθονες τέτοιες, όπως χρήματα από εμπόριο ναρκωτικών), αλλά όπως και να’χει δε φαίνονται.

Φυσικά, οι άνθρωποι αυτοί ξεκινούν από τον Βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, τον πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας, David Cameron, τον πρωθυπουργό της Ισλανδίας που είχε κρύψει εκατομμύρια σε off-shore, φίλους του προέδρου Πούτιν και φτάνουν μέχρι τον Leo Messi, (ναι, το γνωστό Μέσι, της Μπαρτσελόνα), τον Μισέλ Πλατινί και τον πρώην βοηθό του Σαμαρά και πρώην διαπραγματευτή της χώρας με το ΔΝΤ και τους υπόλοιπους θεσμούς (βοήθειά μας), Σταύρο Παπασταύρου. Ναι, η χώρα μας εκπροσωπείται επώνυμα, μπορούμε να είμαστε περήφανοι.

Για να καταλάβετε, μια λίστα με τα πρώτα ονόματα:

-Έξι μέλη της Βουλής των Λόρδων, τρεις πρώην πρωθυπουργοί και δεκάδες «δωρητές» των βρετανικών κομμάτων διαθέτουν χρήματα σε offshore λογαριασμούς

-Μέλος – κλειδί στο δ.σ. της Fifa ενεργούσε ως δικηγόρος του παγκόσμιου κυκλώματος

Τα μεγάλα ονόματα

• Μαρίτσιο Μάκρι, πρόεδρος της Αργεντινής
• Ιγιάντ Αλάουι, πρώην πρωθυπουργός του Ιράκ
• Σίγκμουντουρ Νταβίντ Γκουνλάουγκσον, πρωθυπουργός της Ισλανδίας
• Σαλμάν μπιν Αμπντουλαζίζ Αλ Σαούντ, βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας
• Πέτρο Ποροσένκο, πρόεδρος της Ουκρανίας
• Κόγιο Ανάν, συγγενής του πρώην γ.γ. του ΟΗΕ Κόφι Ανάν
• Ναουάζ Σαρίφ, πρωθυπουργός του Πακιστάν
• Αφοί Ρότενμπεργκ, στενοί φίλοι του προέδρου της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν
• Σεργκέι Ρολντούγιν, στενός φίλος του Πούτιν
• Ίαν Κάμερον, πατέρας του Ντέιβιντ Καμερον
• Λιονέλ Μέσι
• Μισέλ Πλατινί
• Τσάκι Τσαν (!)

Ας δούμε όμως πρώτα, πως σκατά γίνoνται αυτές οι μπίζνες στο ανώτατο επίπεδο:

 Πως να μην πληρώσεις ποτέ φόρους ακόμα κι όταν μόνο οι φόροι σου μετριούνται σε δις

Εντάξει, δε θέλουμε να το παίξουμε έξυπνοι: Αν ξέραμε ακριβώς πως γίνεται αυτό το πράγμα δε θα κάναμε αυτό που κάνουμε μάλλον. Παρόλαυτα, έρχονται στην επιφάνεια σιγά σιγά στοιχεία του μηχανισμού που χρησιμοποιεί όλος αυτός ο καλός κόσμος για να μην πληρώσει φόρους. Παρότι στις ΗΠΑ ας πούμε που είναι και η μεγαλύτερη καπιταλιστική οικονομία του κόσμου, η αλήθεια είναι πως δεν πληρώνουν και πολλούς:

Η φορολογία των επιχειρήσεων σαν κομμάτι του αμερικάνικου ΑΕΠ

Οι άνθρωποι που έχουν πολλά λεφτά γενικά δεν τα έχουν σε μαξιλάρια στο σπίτι τους, αλλά σε μετοχές και αποθεματικά εταιριών. Οι εταιρίες, καθώς γενικά ζούμε στην κοινωνία της ελεύθερης αγοράς που προστατεύει το επιχειρείν, πληρώνουν φόρους από τα κέρδη τους, αν εμφανίσουν τέτοια. Αν δεν εμφανίσουν, δεν πληρώνουν τίποτα.

Αν έχουν όμως κέρδη, ειδικά αν έχουν πολλά κέρδη και δε θέλουν να τα δηλώσουν και να φάνε έτσι το χαράτσι, αντί να τα κρύψουν σε κάνα μπαούλο, τα επενδύουν σε πλασματικές επενδύσεις αγαθών και υπηρεσιών που προσφέρουν εταιρίες-φαντάσματα (shell companies), των οποίων ολόκληρη η ύπαρξη εξαντλείται σε ένα όνομα και ένα φάκελο σε κάποιο ντουλάπι ενός κτηρίου στην Κύπρο, τον Παναμά, τα νησιά Καϊμάν ή ακόμα και το Delaware των ΗΠΑ, γνωστό και ως “Νησιά Καϊμάν χωρίς φοίνικες”.

Οι τόποι ανάπαυσης των αφορολόγητων δολλαρίων

Μέρη δηλαδή που δε φορολογούν, δε ρωτάνε πολλά λεπτομέρειες για όλες αυτές τις σκιώδεις δουλειές και γενικά αφήνουν όλη αυτή τη διαδικασία να εξελιχτεί ανενόχλητοι, σε ένα δαιδαλώδες σύστημα μεσαζόντων που κάνει τη δουλειά της οποιασδήποτε Εφορίας πάρα πολύ δύσκολη και βολεύει εξίσου ποδοσφαιριστές, επιχειρήσεις, μυστικές υπηρεσίες και βαρώνους ναρκωτικών. Στην “κατασκευή” και πώληση τέτοιων εταιριών ανάλογα με το πόσα λεφτά ήθελε να κρύψει κάποιος που είχε πολλά και από ποιον, ειδικευόταν η Mossack-Fonseca και ήταν από τις κορυφαίες στον κλάδο της.

Καταλάβατε τίποτε; Λογικά όχι ιδιαίτερα, όπως κι εμείς, αλλά με τους φακέλους και τα ονόματα διάφορες εφορίες θα χαρούν πολύ, γιατί αυτοί μπορούν να καταλάβουν πως λειτουργούν όλα αυτά. ΑΝ, φυσικά, υπάρχει η πολιτική θέληση, η οποία είναι ένα μόνιμο πρόβλημα όταν υποτίθεται τα “αντικειμενικά”, δημοκρατικά κράτη πάνε να εφαρμόσουν το νόμο που ισχύει όλους εμάς τους μαλάκες στις ελίτ του πλανήτη, που δεν πληρώνουν ΕΝΦΙΑ. Και δεν εννοούμε τον Τσάκι Τσαν.

Η διαρροή πληροφοριών είναι το νέο αντάρτικο (ή κάτι τέτοιο)

Ποιος ήταν άραγε ο τύπος που τα είχε μπροστά του όλα αυτά και αποφάσισε να τσαντίσει όλη την υφήλιο με λεφτά και επιρροή; Άγνωστο αν θα μάθουμε. Ήδη έχουν ξεκινήσει οι θεωρίες συνωμόσιας, αλλά προς το παρόν δεν αξίζει να δώσουμε σημασία, καθώς όλα βρίσκονται ακόμα στην αρχή: Μέχρι χτες, είχαν δημοσιευτεί μόλις 149 από τα εκατομμύρια των εγγράφων, τα οποία βρίσκονται υπό μελέτη ένα χρόνο τώρα. Η πλήρης λίστα των εταιριών που είχε η Mossack-Fonseca θα δημοσιευτεί ως το Μάιο.  Η Suddeutche Zeitung, υποστηρίζει πως ο ανώνυμος whistleblower δε ζήτησε τίποτε, παρά μόνο κάποια μέτρα για την ασφάλειά του:

Αν όλη η μούργα αυτή βγει προς τα έξω προς κάθε κατεύθυνση (και δεν είναι κατευθυνόμενη ειδικά, όπως θα αναλύσουμε παρακάτω) τότε ο John Doe αξίζει να σταθεί δίπλα στον Daniel Ellsberg, τον άνθρωπο που έβγαλε στη φόρα όλη τη βρώμικη αλήθεια του Πολέμου του Βιετνάμ από έγγραφα στα οποία είχε πρόσβαση, που η κυβέρνηση των ΗΠΑ απέκρυπτε συνειδητά από το κοινό:

Ή την Chelsea Manning, πρώην στρατιώτη του Αμερικάνικου Στρατού, που πάσαρε στο WikiLeaks χιλιάδες μυστικά έγγραφα των ΗΠΑ, που μεταξύ άλλων αποκάλυψαν εγκλήματα πολέμου στο Iράκ και το Αφγανιστάν (γνωστά ως Afghanistan War Logs και Iraq War Logs), αλλά και χιλιάδες άλλα πράγματα που το State Department θα ήθελε να μην έχουν μαθευτεί ποτέ.

Γι’αυτή του την πράξη, όταν τον κάρφωσε κάποιος, έφαγε 35 χρόνια φυλακή με αρχική πρόταση για 60, μια ποινή βαρύτερη από κάθε αντίστοιχη προηγούμενη, με την κατηγορία μεταξύ άλλων της “βοήθειας στον εχθρό”.

Ή τον γνωστό Edward Snowden, που γνωστοποίησε στον κόσμο πως οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ παρακολουθούν στα μουλωχτά πράγματα στα οποία δε θα έπρεπε να έχουν καμία πρόσβαση, με τη συνεργασία εταιριών τηλεπικοινωνιών και όχι μόνο.

Σύμφωνα με τον ιδρυτή των WikiLeaks, όταν ο Snowden την έκανε από τη χώρα για να μην την πατήσει σαν τον Manning, προσπάθησαν να τον απαγάγουν, αλλά τελικά κατάφερε να φτάσει στη Ρωσία, η οποία του έδωσε άσυλο (για δικούς της λόγους). Οπουδήποτε αλλού μάλλον είναι καταζητούμενος και πολύ δύσκολα θα ξαναγυρίσει στη χώρα του.

O Edward Snowden

Εντωμεταξύ, ο ίδιος ο Julian Assange, ο ιδρυτής των WikiLeaks, της πλατφόρμας που έδωσε τη δυνατότητα να ανεβαίνουν τέτοιου είδους απόρρητα στοιχεία με ασφαλή τρόπο γι’αυτούς που τα διαρρέουν για να μπορεί να δει το κοινό αυτά που οι κυβερνήσεις του του κρύβουν, βρίσκεται ήδη τέσσερα χρόνια εγκλωβισμένος σην πρεσβεία του Εκουαδόρ στο Λονδίνο που του έδωσε άσυλο, καθώς καταζητείται από τις ΗΠΑ και τη Σουηδία με κατηγορίες που πολύ βολικά εμφανίστηκαν όταν η δραστηριότητα των WikiLeaks είχε αρχίσει να γίνεται πολύ ενοχλητική.

Μια επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών τον έχει δικαιώσει, αλλά κανείς δε δίνει σημασία.

Από όλους αυτούς μάλλον εμπνεύστηκε ο άγνωστος whistleblower, καθώς όπως είπε κι ο Snowden:

The story behind the #PanamaPapers? Courage is contagious. https://t.co/P6nYOebdKu pic.twitter.com/zrT2J0PtIa

— Edward Snowden (@Snowden) April 3, 2016

Άρα τώρα:

Έτσι θα λυθεί το πρόβλημα της παγκόσμιας χούντας των ελίτ;

Η απάντηση είναι απλή: σίγουρα όχι. Το πρώτο ζήτημα είναι το εξής: Θα γίνουν όλα αυτά τα ντοκουμέντα που μπορεί να περιέχουν τέρατα και να καίνε κόσμο και κοσμάκη (πχ στην Ουκρανία ήδη αναρωτιούνται πως γινόταν ο Πρόεδρος της ημιχρεωκοπημένης χώρας να διέταζε το στρατό του να πάει να σκοτωθεί στον πόλεμο και ταυτόχρονα να φόρτωνε λεφτά σε off-shore ) διαθέσιμα σε όλο το κοινό όπως το κάνει το έμπιστο πλέον WikiLeaks ή θα μείνουν στα χέρια των media; Γιατί αν δεν γίνουν όλα διαθέσιμα, γεννούνται υποψίες, μιας και η μισή αλήθεια δεν είναι καλύτερη από το ψέμα.

Should we release all 11 million #PanamaPapers so everyone can search through them like our other publications?

— WikiLeaks (@wikileaks) April 3, 2016

Ο Craig Murray ας πούμε, πρώην Βρετανός διπλωμάτης που απολύθηκε γιατί κατήγγειλε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ουζμπεκιστάν που ήταν πρέσβης, καταγγέλει ήδη τα (δυτικά) media που έκαναν την αποκάλυψη πως καλύπτουν τις εγκληματικές πράξεις της Δύσης, καθώς όπως θα διαπιστώσει οποιος κοιτάξει τα πρώτα έγγραφα που δημοσιεύθηκαν, είναι σχεδόν μηδενική η παρουσία Αμερικάνων και Γερμανών πολιτικών και πολιτών, κάτι το οποίο είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει πιστευτό και έχει ήδη προξενήσει απορίες.

Ο Μurray υποστηρίζει ήδη (ίσως κάπως βιαστικά κατά την άποψή μας) πως πέρα από αναλώσιμους Ευρωπαίους ηγέτες, όπως αυτοί της Ισλανδίας και της Ουκρανίας ή μη Ευρωπαίους που δεν αγγίζονται όπως ο Βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, τα ντοκουμέντα γίνονται αντικείμενο χειραγώγησης για να χτυπήσουν τον όχι ιδιαίτερα φίλο της Δύσης πρόεδρο της Ρωσίας, Βλάντιμιρ Πούτιν, πάνω στον οποίο έχει πέσει η προσοχή των media σήμερα, παρότι δεν εντοπίζεται ο ίδιος αλλά οι φίλοι του.

Από την άλλη, ο αρχισυντάκτης της Suddeutche Zeitung, όταν ρωτήθηκε για τις περίεργες ελλείψεις στα μέχρι τώρα έγγραφα, απάντησε με αυτό:

.@Jimmyeatacid @Doener No, it just means: relax. What's in the files will ne published without fear or favor.

— Stefan Plöchinger (@ploechinger) April 3, 2016

Και είπε και αυτό:

The Editor in Chief of Süddeutsche Zeitung responded to the lack of United States individuals in the documents, saying to “Just wait for what is coming next“.

The exact moment Iceland's PM realizes journalists found his secret: https://t.co/XUaUMVmIm9 #Cashljós #PanamaPapers pic.twitter.com/rp29gGGTp1

— Edward Snowden (@Snowden) April 3, 2016

Aξία ανεκτίμητη.