Το γεγονός του Σαββατοκύριακου που μας πέρασε ήταν χωρίς καμία αμφιβολία το παρθενικό συνέδριο της “Τελείας”, στο φέουδο του Γκλετσισμού, τη μαγευτική Στυλίδα. Το Λούμπεν φυσικά δεν μπορούσε να λείπει από την αποθέωση του ηθοποιού-badass-πρόεδρου της καρδιάς μας Απόστολου Γκλέτσου, οπότε το επιτελείο μας πήρε ένα αυτοκίνητο και μια φωτογραφική μηχανή και πήγε να το καλύψει.

Να όσα είδαμε εκεί:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Φτάνοντας στο κτίριο του ΟΣΚ στη Στυλίδα το πρωί του Σαββάτου, τρία ήταν τα ζητήματα που μας έκαιγαν. Πρώτον, θα σκάσει να τραγουδήσει η Κατερίνα Στανίση, όπως είχε τάξει το επιτελείο του κόμματος; Δεύτερον, θα καταφέρει να εκλεγεί ο Απόστολος Γκλέτσος στη θέση του προέδρου, ή θα υπάρξει εσωκομματική ρήξη; Και τρίτο και σημαντικότερο, που είναι όλα τα ΜΜΕ;

Η απουσία των τσοντοκάναλων και των κωλοφυλλάδων ήταν εκκωφαντική αφού καμία δεν είχε φροντίσει να στείλει απεσταλμένους της στο συνέδριο, πράγμα που έκανε μια φριχτή υποψία να γεννιέται: μήπως το κόμμα του Απόστολου έχει αρχίσει να ξεφουσκώνει σαν σεντόνι μετά από κλανιά, ως ένα αστείο που πάλιωσε πριν προλάβει να μας απασχολήσει αρκετά;

Η ίδια η συσπείρωση του κόμματος φαίνεται να πάσχει σοβαρά: στη μικρή, ήσυχη αίθουσα τα “μέλη από όλη την Ελλάδα” με το ζόρι έφταναν τους εξήντα-εβδομήντα νοματαίους.

 

 

Με την έναρξη των εργασιών έγιναν εκλογές για την ανάδειξη προέδρου και κεντρικής επιτροπής του κόμματος. Όπως ίσως μπορείτε να φανταστείτε, πρόεδρος βγήκε ο Απόστολος Γκλέτσος με ποσοστό καθόλου λιγότερο από 100%. Ακολούθησε διάλειμμα για φαγητό και γύρω στις τέσσερις η ώρα το απόγευμα, οι στελεχάρες και ο πρόεδρος μαζεύτηκαν για να ξεκινήσουν και πάλι οι εργασίες του συνεδρίου…

…οι οποίες διακόπηκαν για λίγο καθώς ο πρόεδρος έπρεπε να βγει με λινκ ζωντανά στην τηλεόραση. Έτσι λοιπόν, αφού ζήτησε συγγνώμη από τα στελέχη του κόμματος και τους παρακάλεσε να παραμείνουν στην αίθουσα και να μην κάνουν φασαρία για να ακούγεται καλά στην τηλεόραση, αποχώρησε για λίγο.

 

 

Με την επιστροφή του στην αίθουσα, το συνέδριο συνεχίστηκε κανονικά με τις τοποθετήσεις των στελεχών, από τις οποίες μάθαμε οτι: Όλοι οι γέροι που κλείνουν τα 70 χρόνια θα πρέπει να παίρνουν ειδικό επίδομα, είμαστε αλλά και δεν είμαστε Ευρωπαίοι (ανάλογα με το ποιος σύνεδρος μιλούσε), άλλα σίγουρα όταν εμείς μεγαλουργούσαμε αυτά τα καθίκια τρώγανε βελανίδια, θα πρέπει η Μεσόγειος να ξαναγίνει θάλασσα ανθρωπιάς και πολιτισμού, άλλα αν συνεχίσουμε έτσι σε είκοσι χρόνια θα είμαστε μουσουλμανική χώρα (και οι δυο αυτές τοποθετήσεις άνηκαν στον ίδιο λόγο της ίδιας κυρίας) και πόσο λεβέντης, ριζοσπάστης, ασυμβίβαστος, κοσμαγάπητος και αστέρι είναι ο αρχηγός.

Η “Τελεία-Απόστολος Γκλέτσος” (όπως είναι το επίσημο όνομα του συνδυασμού), είναι με τεράστια διαφορά το πιο αρχηγοκεντρικό κόμμα αυτή τη στιγμή, σε μια χώρα που όλα μα όλα τα κόμματα που υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν, είναι απολύτως αρχηγοκεντρικά – όμως για παράδειγμα το ΠΑΣΟΚ, ενώ είναι και θα είναι για πάντα το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου, δεν λέγεται Ανδρέας Παπανδρέου. Η Τελεία δηλαδή, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το κόμμα του Απόστολου, χωρίς απαραίτητα να λέγεται Τελεία-Απόστολος Γκλέτσος. 

Ο ίδιος ο αρχηγός τώρα, είναι ένας άνθρωπος σε διαρκή κίνηση και αν τον χαρακτηρίζει κάτι, είναι η απουσία και ίσως η αδυναμία της ηρεμίας. Ο Απόστολος δεν είναι ποτέ απόλυτα ήρεμος, πάντα κάτι φαίνεται να τον απασχολεί και πάντα φαίνεται μισό-έτοιμος να μανουριάσει με κάποιον.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Με τα πολλά, αργά το απόγευμα η πρώτη μέρα του συνεδρίου φτάνει στο τέλος της. Ο πρόεδρος ενημερώνει τους συνέδρους ότι στη πλατεία της Στυλίδας θα έχει ορχήστρα και γλέντι το βράδυ. Όταν όμως τον ρωτάω αν όντως θα τραγουδήσει η Κατερίνα Στανίση, όπως ανέφερε αρχικά το δελτίο τύπου για το συνέδριο, εισέπραξα την απάντηση: “Όχι, δυστυχώς η κυρία Στανίση λείπει στο εξωτερικό” και έμεινα με την απορία αν υπάρχουν ανοιχτά εσωκομματικά θέματα και το παράπονο οτι δεν είδα από κοντά το Ίνδαλμα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πριν φύγουμε ζητήσαμε από τον Απόστολο Γκλέτσο μια τελευταία πόζα. “Σε θέλω αποφασιστικό πρόεδρε”, του είπε ο φωτογράφος μας.

“Με θες αγριεμένο ε; Θες πόζα τύπου άντε-και-γαμήσου-ρε-μαλάκα, έτσι;”, απάντησε εκείνος:

 

 

 

Στην επιστροφή η αίσθηση ήταν ανάμικτη: είχαμε την ευκαιρία να δούμε από πολύ μέσα μία από τις μεγαλύτερες εμμονές της Ελληνικής ιστορίας, δηλαδή τη δημιουργία νέων πολιτικών κομμάτων – και μάλιστα όχι ενός οποιουδήποτε κόμματος, αλλά του πρώτου κόμματος το οποίο αντί να βασίζεται σε σελέμπριτι υποψηφίους για να βγει, φτιάχνεται εξαρχής από έναν σελέμπριτι.

Κι όμως, ενω όλο αυτό συνέβαινε στην πόλη όπου υποτίθεται λένε “Γκλέτσος” και κλαίνε, περήφανοι για τον λόκαλ επαρχιακό σούπερ-σταρ, η ατμόσφαιρα ήταν κάτι ανάμεσα σε μίτινγκ αλλόκοτης αίρεσης, και επίδειξη τάπερ.

 

Το όνειρο να δούμε τον Απόστολο Γκλέτσο στη Βουλή, δυστυχώς, ξεθωριάζει ραγδαία.

 

 

 

photos: DogEye