Το 1944 στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα, γεννιέται η Angela Davis, η αφροαμερικανίδα που έμελλε να γίνει λίγα χρόνια αργότερα σύμβολο της αντίστασης των μαύρων απέναντι στις διακρίσεις, της κριτικής απέναντι στο σωφρονιστικό σύστημα των ΗΠΑ και της διεκδίκησης χιλιάδων γυναικών απέναντι στην καταπίεση και την ανισότητα.

Μεγάλωσε σε μία μεικτή γειτονιά, όπου μαύροι και λευκοί συμβίωναν, όχι και τόσο ειρηνικά, μαζί.  Η εχθρική αντιμετώπιση απέναντι στους μαύρους κατοίκους της σήμαινε την τοποθέτηση αυτοσχέδιων βομβιστικών μηχανισμών σε καθημερινή βάση, με αποτέλεσμα η γειτονιά να ονομαστεί Dynamite Hill. Μία από αυτές τις εκρήξεις, οργανωμένη από την Ku Klux Klan, θα σκοτώσει τρία μαύρα κορίτσια που γνώριζε η Angela Davis γνώριζε προσωπικά.

Το γεγονός ότι μεγάλωσε σε αυτή την περιοχή ήταν καθοριστικό για τη μετέπειτα πορεία της. Όπως είχε παραδεχθεί και η ίδια: «Μεγάλωσα στις νότιες Ηνωμένες Πολιτείες, σε μια πόλη που την εποχή εκείνη, στα τέλη της δεκαετίας του ’40 και στις αρχές της δεκαετίας του ’50, οι μαύροι βίωναν τις μεγαλύτερες διακρίσεις σε όλη τη χώρα. Κατά κάποιο τρόπο, το να μάθω να αντιστέκομαι απέναντι στο status quo ήταν θέμα επιβίωσης».

Oι άριστες σχολικές της επιδόσεις, θα της εξασφαλίσουν μία υποτροφία και τη δυνατότητά της να σπουδάσει σε Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Το 1962 και εν μέσω Ψυχρού Πολέμου,  η Angela Davis θα συμμετάσχει σε μία συνάντηση Κομμουνιστικών Νεολαιών στο Ελσίνκι. Η παρουσία της εκεί και η ανάκριση που ακολούθησε από το FBI θα αποτελέσει μόνο την αρχή της στοχοποίησής της από το αμερικανικό κράτος.

Θα συνεχίσει τις σπουδές της στη Γαλλία, όπου θα μαθητεύσει κοντά σε μεγάλους γάλλους μαρξιστές ακαδημαϊκούς για να πάρει λίγο αργότερα το δίπλωμά της στη φιλοσοφία. Θα επιστρέψει το 1967 στην και θα εμπλακεί με τη Συντονιστική Επιτροπή Μη Βίαιης Δράσης (SNCC), που αγωνιζόταν για τα πολιτικά δικαίωματα των μαύρων και, λίγο αργότερα στο Πολιτικό Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων.

Μετά από επίσκεψή της στην Κούβα, ο Ρόναλντ Ρέηγκαν θα αποφασίσει την απόλυσή της από το UCLA, όπου εργαζόταν ως πανεπιστημιακός βοηθός. Η Angela Davis θα κινηθεί δικαστικά και θα καταφέρει να επιστρέψει στη θέση της, χωρίς όμως να αυτό να σημαίνει το τέλος της περιπέτειάς της.

To 1970, o Tζόναθαν Τζάκσον θα εισβάλει στο Δικαστήριο της Κομητείας Μαρίν στην Καλιφόρνια με ένα όπλο και θα κρατήσει όμηρο τον Δικαστή, διεκδικώντας την απελευθέρωση του φυλακισμένου αδερφού του. Τα πυρά που ανταλλάχθηκαν θα βρουν νεκρό τον Τζάκσον, τον Δικαστή και άλλα δύο άτομα, ενώ το όπλο φαίνεται καταχωρήμενο στο όνομα της Angela Davis, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει η καταδίωξή της.

Θα κατηγορηθεί για συνεργεία σε απαγωγή και φόνο και θα κηρυχθεί ως η πλέον καταζητούμενη γυναίκα στις ΗΠΑ. Η σύλληψή της θα την οδηγήσει στη φυλακή, όμως το κίνημα αλληλεγγύης που θα γεννηθεί διεθνώς υπέρ της αποφυλάκισής της είναι πρωτοφανές. Σε εκατοντάδες σπίτια θα κρεμαστεί η επιγραφή «Άντζελα, αδερφή μας, είσαι καλοδεχούμενη σε αυτό το σπίτι». Λόγω της συγκινητικής αυτής συμπαράστασης και των πιέσεων που θα ασκηθούν, το 1972 θα εκδοθεί η ετυμηγορία της αθώωσής της.

Αν και υπήρξε από πριν υπέρμαχος των δικαιωμάτων των φυλακισμένων και επικριτής του σωφρονιστικού συστήματος στις ΗΠΑ, η εμπειρία της από τη φυλακή θα την οδηγήσει στη σύσταση μίας πανεθνικής οργάνωσης, της Κριτικής Αντίστασης, που θα μιλάει για την κατάργηση των φυλακών, αντικείμενο που απασχόλησε ιδιαίτερα και τις μετέπειτα ακαδημαϊκές της έρευνες.

Χαρακτηριστικά, σε συνέντευξή της, έχει πει: «Αλλά ακόμα πιο σημαντικό είναι το ότι η φυλάκιση αποτελεί την ποινική επίλυση μίας σειράς κοινωνικών προβλημάτων, τα οποία δεν αντιμετωπίζονται από τους θεσμούς εκείνους που θα βοηθούσαν τους ανθρώπους να έχουν καλύτερη, πιο ικανοποιητική ζωή. Σε αυτή τη λογική υπακούει ό,τι αποκλήθηκε «σωφρονιστική κραιπάλη»: αντί να χτίζεις σπίτια για τους αστέγους, ρίξτους στη φυλακή. Αντί να ενισχύεις το εκπαιδευτικό σύστημα, ρίξε τους αγράμματους στη φυλακή. Ρίξε στη φυλακή όσους χάνουν τη δουλειά τους λόγω της αποβιομηχάνισης, της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου και της αποδιάρθρωσης του κράτους πρόνοιας. Ξεφορτώσου τους όλους αυτούς. Απομάκρυνε τους πιο αναλώσιμους πληθυσμούς από την κοινωνία. Με βάση αυτή τη λογική, η φυλακή γίνεται ένας τρόπος εξαφάνισης ανθρώπων, με τη μάταιη ελπίδα ότι θα εξαφανιστούν και τα βαθύτερα κοινωνικά προβλήματα που αυτοί εκπροσωπούν».

Σήμερα, η Angela Davis θα βρεθεί στην Αθήνα, όπου θα μιλήσει στην Αίθουσα εκδηλώσεων του Γαλλικού Ινστιτούτου για τον «Αντιμαχόμενο φεμινισμό: Θεωρίες και πρακτικές του καιρού μας».

Παρακάτω, το τραγούδι που έγραψαν οι Rolling Stones το έτος της αποφυλάκισής της, το 1972, για να την τιμήσουν.