Όταν ο Snoop Dogg είχε ακόμα 40 χρόνια μπροστά του μέχρι να γεννηθεί, στην Ελλάδα υπήρχε μια σκηνή η οποία έδωσε τον οριστικό και αιώνιο ορισμό της “thug life”. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’20 μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο, οι ρεμπέτες του Πειραιά έζησαν σκηνικά τα οποία θα έκαναν τους δήθεν μοβόρους ράπερ του σήμερα να κρυφτούν πίσω από στοίβες με κατοσταδόλαρα.

Παρακάτω μαζέψαμε μερικές αποδείξεις:

Ο Γενίτσαρης επιτέθηκε σε ένα κτίριο

Ο Μιχάλης Γενίτσαρης, γνωστός από το έπος «Εγώ Γκάνγκστα Φαινόμουνα Να Γίνω Από Μικράκι», επί Μεταξά είχε πιάσει γκόμενα μια πόρνη, τη Σοφία.

Κι εκεί που ήσαντο στα μέλια, κάτι νταβατζήδες τον “πείθουν” να την αφήσει να φύγει από την Αθήνα και να πάει να δουλέψει σ’ ένα μπουρδέλο στη Θήβα. Εκείνη του υποσχέθηκε ότι θα έχουν επικοινωνία, ότι θα συνεχίσει να τον αγαπάει και άλλα τέτοια απίστευτα.

Μετά από δέκα μέρες η Σοφία του στέλνει γράμμα ότι δεν θα γυρίσει πάλι στην Αθήνα γιατί την προξενεύουν με έναν ενωματάρχη και να την ξεχάσει.

«You fuck with the wrong nigga, bitch»

Δεν το πολυσκέφτηκε ο Γενίτσαρης. Πήρε ένα ταξί, δυο μπουκάλες ούζο κι έφυγε μέσα στη νύχτα μαζί με την παρέα του, για να βρει την πουτάνα του.

Απολογισμός: ένα μπουρδέλο με κάθε δωμάτιό του σπασμένο, δυο δάχτυλα της τσατσάς κομμένα απ’ τη μαχαίρα του Γενίτσαρη και ένας ανθυπολοχαγός μαχαιρωμένος ψηλά στο πόδι, με την «κάμα» να βγαίνει πίσω στα κωλομέρια του, όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Γενίτσαρης στην αυτοβιογραφία του.

Για το περιστατικό αυτό ο Γενίτσαρης γλίτωσε τη φυλακή, για άλλα περιστατικά όμως όχι. Κατά τη διάρκεια της ζωής του πήγε τρεις φορές φυλακή, αλλά και ένα χρόνο εξορία στην Ίο ως «δημόσιος κίνδυνος».

Οι τεκέδες δεν ήταν ακριβώς cocktail bars

Για τους τεκέδες τα πράγματα λίγο πολύ είναι γνωστά.

Η λαϊκή κομπανία «Τα Ζουζούνια» σε μια πιστή αναπαράσταση της ατμόσφαιρας των τεκέδων

Στα Βούρλα ωστόσο, περιοχή του Πειραιά, υπάρχαν κάποιοι ιδιότυποι τεκέδες που όπως αναφέρει ο Μάρκος Βαμβακάρης λειτουργούσαν και ως μπουρδέλα. Δηλαδή, αυτός που μαστούρωνε, προχωρούσε σε έναν διάδρομο και αριστερά δεξιά είχε μικρά παραθυράκια στο ύψος των γεννητικών οργάνων.

Άνοιγε ένα παράθυρο, άφηνες ένα τάληρο και κάποια προσφυγοπούλα «φερμάριζε τα πισινά της κι έκανες τη δουλειά σου». Μετά έφευγε, χωρίς να δεις ποτέ το πρόσωπό της. Κάτι σαν τα glory hole που βλέπετε σε αυτά τα youporn, τα πως τα λέτε εσείς η νεολαία.

Χαρακτηριστικό δείγμα προσφυγοπούλας της εποχής

Το crew του Βαμβακάρη την έπινε δίπλα σε σκυλόψαρα

Στον προπολεμικό Πειραιά κάθε λόφος, ρέμα και παραλία ήταν καβάτζα για χασισοπότες. Το κυνήγι που τρώγανε από την αστυνομία, το οποίο όσο πέρναγε η δεκαετία του ’30 γινόταν πιο άγριο, τους ανάγκαζε να μαζεύονται σε όλο και πιο απόμερα και απαγορευμένα μέρη για να ανάψουν τον λουλά.

Πόσο απαγορευμένα μέρη; Τόσο: “Καταλαβαίνεις με τί λαχτάρα έπαιρνα το δρόμο για τον τεκέ. Μια φορά έτρεξα στη σπηλιά του Κουλού που ήταν μια ακτή εδώ της Δραπετσώνας, η οποία ονομάζεται Απαγορεύεται” θυμόταν ο Βαμβακάρης στην αυτοβιογραφία του. “Από τότες το λέγανε Απαγορεύεται διότι εκεί πέρα φάγανε τα σκυλόψαρα δυο τρεις ανθρώπους”.

Το σπίτι στο οποίο ζει και την πίνει αυτή τη στιγμή ο 50 Cent

Στα Καμίνια το 1940 η φάση ήταν “Βitches ain’t shit”

Ο Μιχάλης Γενίτσαρης (ω ναι, ο crazy fucker που είδαμε και πιο πάνω) το 1940 λίγο πριν το πόλεμο μπήκε φαντάρος. Άντεξε πέντε μέρες και μαζί μ’ έναν ακόμη φαντάρο απ’ τα Καμίνια το πήραν απόφαση να κάνουν μαντραπήδα.

Αυτό που τους την έδωσε περισσότερο ήταν ότι οι δύο γκόμενες που είχαν (οι οποίες, ξέρω θα ακουστεί απίστευτο, αλλά ήταν πουτάνες) τα ’χανε μπλέξει με άλλους. Του Γενίτσαρη η Σοφία είχε βρει ένα κελευστή, του άλλου του φαντάρου του Γιάννη του Βασάλου με τ’ όνομα, είχε μπλέξει με έναν αρχιφύλακα του τμήματος Ηθών. So what? Fuck da police comin’ straight from the underground…

Στάση πρώτη στο μπουρδέλο που δούλευε η γκόμενα του Γενίτσαρη. Δεν πρόλαβε να του πει ότι «συγγνώμη, το ξέρω ότι η απιστία δεν είναι μαγκιά, αλλά αυτοταπείνωση» και της κατάφερε μαχαιριά στο αριστερό μάγουλο, με το μαχαίρι να βγαίνει απ’ το δεξί. Και όλα αυτά μπροστά σε αστυνομικούς, από τους οποίους όμως κατάφερε και το’ σκασε.

Ο αριστερά ο ψαρωτικός ο motherfuckin’ P.I.M.P.

Στάση δεύτερη τα Βούρλα, όπου «δούλευε» η γκόμενα του Βασάλου, η Νίτσα. Εκεί την είδανε μέσα στα σκοτάδια με έναν τύπο που νόμισαν ότι είναι ο αρχιφύλακας. Ο Βασάλος πλησίασε, τον μαχαίρωσε και το βάλανε στα πόδια. Τελικά, δεν ήταν ο αρχιφύλακας, αλλά ένας άλλος ρεμπέτης, ο Στέλιος Κηρομύτης (το πιο γνωστό του τραγούδι είναι αυτή η φούγκα σε ρε μείζονα).

Με τα πολλά τους συλλάβανε και ο Γενίτσαρης μπήκε φυλακή για δύο χρόνια, παρά το γεγονός ότι η πόρνη που μαχαίρωσε, κατέθεσε υπέρ του (wtf bitch?) στο δικαστήριο.

Υπήρχε ένας τύπος πιο τρελός από όλους (και το έλεγε και το nickname του)

Το 1938, ο Νίκος Μάθεσης ή Τρελάκιας, ένας από τους πιο γνωστούς νταήδες του Πειραιά, έκανε ένα φόνο. Θύμα του ήταν ο Κώστας ο Στρίγκλας, το φόβητρο της Φρεαττύδας, ένας σκυλόμαγκας που όπως λένε τραβούσε μαχαίρι για το παραμικρό.

Αυτοί οι τύποι λοιπόν με τα ονόματα βγαλμένα από κακή Επιθεώρηση, παρεξηγήθηκαν σε έναν τεκέ, κάτι είπε ο Τρελάκιας στον Στρίγκλα και εκείνος του το κράτησε.

Αιτία του φονικού άρα, με τα σημερινά δεδομένα, ήταν ένα rap challenge που πήγε στραβά.

«Τον ξέρετε, μωρέ παιδιά, τον Νίκο τον τρελάκια,
παιδί τζιμάνι, μάγκες μου, μα κάνει καυγαδάκια»

Έτσι ένα απόγευμα ο Στρίγκλας, μαζί με έναν ξαδερφό του ψιλομούτρο, πήγαν να βρουν τον “Madman” Μάθεση στην αγορά του Πειραιά, που εκείνος είχε πάγκο. Του επιτέθηκαν ξαφνικά, ο ένας τον κράτησε και ο Στρίγκλας με το μαχαίρι τον χτύπησε στον λαιμό και στην πλάτη. Χωρίς να μασήσει σαν τη λουλού τον Notorious, ο Μάθεσης τράβηξε πιστόλι, του έριξε τέσσερις φορές και τον σκότωσε.

Ο Τρελάκιας έγινε καλά, έμεινε για λίγο στη φυλακή αλλα το δικαστήριο τον αθώωσε γιατί έκρινε ότι βρισκόταν σε άμυνα. Συνέχισε να πουλάει νταηλίκια και να γράφει στίχους για τον Μπάτη, τον Παπαϊωάννου, τον Τσιτσάνη και τον Βαμβακάρη – τον τελευταίο μάλιστα κάποτε τον τρύπησε με πιρούνι στον λαιμό, μετά από μία διαφωνία.

… ο Τρελάκιας όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη

Το διάστημα που ο Μάθεσης έμεινε φυλακή για το φόνο του Στρίγκλα ήταν δύσκολο. Το μυαλό του βασάνιζε μια υπόσχεση που είχε δώσει και δεν μπορούσε να τηρήσει όσο τον κρατούσαν τα κάγκελα.

Τελικά αποφυλακίστηκε και όπως θυμόταν σε μεταγενέστερη συνέντευξή του «Μεγάλη Παρασκευή πήγα στον τάφο του Στρίγκλα, μαστούριασα και μετά τον έχεσα! Γιατί το ’χαμε πει, ότι όποιος καθαρίσει από τους δυο θα πάει να χέσει στον τάφο του αλλουνού! Και έτσι έκανα».

Νίκος Μάθεσης: Straight outta Τρούμπα.