Πάσχα η περίοδος που ο ANT1 παίζει μπακ του μπακ οποιαδήποτε ταινία έχει Ρωμαίους λεγεωνάριους, επανεμφανίζεται η μορφή του μικρού Σαντικάι στις οθόνες των τηλεοράσεων και ο κάθε κάγκουρας που σέβεται τον εαυτό του ψάχνει να βρει το παράνομο mini market που πουλάει γουρούνες. Εκτός από όλα αυτά τα πατροπαράδοτα, το ανοιξιάτικο πρόγραμμα της γιορτής της αναστάσεως του Χριστούλη περιλαμβάνει μια παραδοσιακή, αντίστοιχη με αυτή της Τσικνοπέμπτης, τεράστια σφαγή αμνοεριφίων και αναγκαστικές (τις περισσότερες φορές) οικογενειακές συνάξεις. Φυσικά για τους πιο τολμηρούς υπάρχουν και τα δρώμενα του επιταφίου και της αναστάσεως.

Δυο συντάκτες του Luben ο Felix και κάποιος που φοβούμενος το bullying των οπαδών του Πάσχα προτίμησε την ανωνυμία του, συμφώνησαν ότι διαφωνούν ως προς το αν μπορεί κάποιος να περάσει καλά στο ελληνικό Πάσχα και διασταύρωσαν τα ξίφη τους πάνω από το μοτεράκι της σούβλας.

 

 

 

LET THE FIGHT BEGIN

 

Felix: Οκ κι εγώ προσωπικά σιχαίνομαι τη φάση think positive – θετική ενέργεια, αλλά η φάση με τους haters του Πάσχα είναι λίγο υπερβολικιά. Μπορούμε να κατανοήσουμε σε ένα βαθμό τα αρνητικά αισθήματα, αλλά όπως θα δείξουμε το Πάσχα έχει μια σειρά από πολύ ισχυρά σημεία:

Diss: Το θέμα με το Πάσχα, είναι ο ψυχαναγκασμός των “προβλεπόμενων” συνηθειών – εθίμων που τηρούνται ευλαβικά, θες δεν θες από το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου εκεί έξω και πρώτον επηρεάζουν την καθημερινότητα σου αρνητικά (πχ κλειστά σουβλατζίδικα την Μεγάλη Παρασκευή) και δεύτερον τόσα χρονια τα χεις σιχαθεί. Το αστείο βέβαια με αυτά είναι και η ψευδαίσθηση ότι εξυπηρετούν κάποιον ανώτερο πνευματικό σκοπό. Ρίχνω την γουρούνα μου στο γραφείο και dissάρω τον συνάδελφο.

 

 

Αρνιά – Κατσίκια – Κοκορέτσια – Χαμός

Felix: Πάσχα = έπικ κρεατοπανήγυρη με όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα. Οκ, θα σκάσετε από το φαΐ  στο πασχαλινό τραπέζι και θα μελαγχολήσετε πάνω από το μπουκάλι με τη σόδα για το πόσο φάγατε πάλι, big deal. Αν είστε χορτοφάγος, τα τραπέζια αυτά κάτι θα έχουν και για σας. Αν είστε βίγκαν, είστε βίγκαν. Θυμηθείτε πως προσέχουμε τον εαυτό μας γενικά καθώς τα πολλά τριγλυκερίδια τώρα είναι οκ, στα 50-60 θα είναι θεματάκι.

 

Diss: Δεν είμαι βίγκαν (μακριά από μας), το τρώω το κρεατάκι μου, άλλα οκ ρε παιδιά κρέας είναι, ξέρεις αυτό που πλέον ο μέσος Έλληνας τρώει 3 φορές την εβδομάδα και όχι 1 φορά τον μήνα όπως ήταν παλαιότερα, που έκανε ο κόσμος αμάν να ρθει το Πάσχα να το φχαριστηθεί. Επίσης στο ψήσιμο παίζει το σπάσιμο των μπαλών από τον κλασσικό “έμπειρο” θείο που σου εξηγεί ότι όλη η νοστιμιά του αρνιού είναι στο μυαλό ή χειρότερα στο μάτι και σου αναλύει κάνα τρίωρο πόσο καλός ψήστης είναι και πότε είναι η καλύτερη στιγμή να τσιμπήσεις την πέτσα.

 

 

Τα σόγια μπορεί  να έχουν πλάκα

Felix: Κάθε άνθρωπος που δεν κλεισμένος στο υπόγειο της μάνας του έρχεται σε επαφή με δυσάρεστους ανθρώπους, με ηλίθιες απόψεις και εκνευριστικό στυλ. Σε αυτά τα τραπέζια μπορείς να έρθεις σε επαφή με μερικούς τέτοιους που να είναι δυστυχώς σόι.

Diss: Δεν έχει diss, συμφωνώ πλήρως

 

Felix: Περίπτωση πρώτη: κάποιους τους έχεις παρεξηγήσει. Τι κάνεις: O θείος από το χωριό μπορεί να μην ακούει μίνιμαλ τέκνο, αλλά να είναι ωραίος τύπος για να αράξεις και να ακούσεις καλτ ιστορίες από το χωριό.

Diss: Οκ αυτή η περίπτωση μπορεί να παίζει, ΔΕΝ μου έχει τύχει ποτέ, γιατί πάνω κάτω ξέρεις το ποιον του κάθε θείου από το χωριό που εσύ και τις περισσότερες φορές όλη η οικογένεια αποφεύγει εκτός από το Πάσχα που παίζει η ατάκα “έλα μωρέ μια φορά τον χρόνο τον βλέπουμε, οικογένεια είμαστε”. Όχι ρε, καμιά φορά τον χρόνο, προτιμώ να κάτσω σπίτι να δω πασχαλιάτικο επεισόδιο του ρετιρέ πάρα τον μπάρμπα μαλακά.

 

Felix: Περίπτωση δεύτερη: είναι όντως όλοι μαλάκες. Τι κάνεις: διασκεδάζεις ανατινάζοντας τα νεύρα του ταγματασφαλίτη αδερφού του παππού σου με τη θεωρία ότι ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου.

Diss: Στηρίζω τον συνάδελφο, αν και στα δικά μου τραπέζια οι κουβέντες με τους μπαρμπάδες κινούνται στο ύφος ” εγώ στην ηλικία σου είχα 3 γκόμενες” ενώ ξέρεις ότι ήταν παντρεμένος με 3 παιδιά. Ενδεδειγμένη λύση στην παπάτζα του κατά φαντασίαν Καζανόβα, αποτελεί η άμεση ερώτηση για το αληθές του ισχυρισμού του στην θεία σου και ο,τι γίνει.

 

Να είσαι στην εξοχή την άνοιξη, τι φρίκη

Felix: Εντάξει προφανώς δεν ισχύει αυτό αν είστε από τη Μάνδρα Αττικής (μια φορά έχουμε πάει, ήταν φρικτά), αλλά είναι ωραίο πράμα η εξοχή την άνοιξη. Υποθέτοντας ότι οι αναγνώστες μας είναι στην πλειοψηφία τους κάτοικοι πόλης, μια ανανέωση έξω στη χαρά θεού γενικά τη λες και φασάρα. Αν πάλι δεν έχετε εξοχή για να πάτε, τι σας πειράζει το Πάσχα; Δε σας υποχρεώνει και κανείς να σουβλίσετε αρνί στην πλατεία Κολιάτσου.

Diss: Άνοιξη και εξοχή, σημαίνει γύρη, κάμπιες και ότι άλλο προκαλεί ανυπόφορες αλλεργίες, ενοχλητικά έντομα (κάποια από αυτά και με κεντριά) σε αυτά τα εξωτερικά περιβάλλοντα επίσης, πάντα υπάρχει κάποιος καγκουρό ξάδερφος θα πετάει στο ύπαιθρον δυναμιτάκια για το εφέ και για να σου σπάσει όσο δεν πάει τα @@, όλα αυτά σε συνδυασμό με την έλλειψη WiFi, κάνουν την επαφή του σύγχρονου ανθρώπου της πόλεως με την φύση, ανυπόφορη.

Οι μέρες αχαλίνωτου φαγητού είναι σαν κάποιο παλιό παγανιστικό έθιμο

Felix: Τι εννοείτε που είναι το καλό σε αυτό. Είναι γνωστό πως τα χριστιανικά είναι τα ξενέρωτα, όλη η καλή φασούλα τύπου απόκριες είναι από τα παλιά παγανιστικά έθιμα. Το έχουμε κάπως στο μυαλό μας ότι με το να φας μέχρι να εκραγείς, κερδίζεις την εύνοια του θεού του φαγητού, ο οποίος με τη σειρά του χαρίζει μακροημέρευση και καλούς απογόνους, ή κάτι τέτοιο.

Diss: Παν μέτρον άριστον λέγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, καλή η μάσα άλλα το να τρως σα να μην υπάρχει αύριο, ψυχαναγκαστικά γιατί είναι Πάσχα και πρέπει να τερματίσεις την χοληστερίνη σου , τρώγοντας κοκορέτσια από τις 10 το πρωί μέχρι να φράξουν όλες σου οι φλέβες είναι μια υπερβολή για την υπερβολή.

Εξοχή, λιακάδα, φαΐ, τι λείπει; Κλαρίνο

Felix: Δεν είναι και καλοκαίρι με τα πανηγύρια, αλλά η Κυριακή του Πάσχα στο χωριό είναι ό,τι πιο κοντά σε πανηγυροφάση. Ο γράφων συγκεκριμένα είναι από την Ήπειρο και ως γνωστόν η Ήπειρος έχει μουσικάρες της, ιδανική συνοδεία για  μεγατόνους φαγητού και τσίπουρου. Και οι υπόλοιπες περιοχές της χώρας κάτι θα έχουν, δε μπορεί.

Diss: Δεν έχω πρόβλημα με τα κλαρίνα, άλλα όποιος τα γουστάρει ας τα πάρει να τον ζαλίζουν σπίτι του. Προφανώς υπάρχει κάποιος λόγος, που πλην του Πάσχα και κανενός πανηγυριού στην Ήπειρο ή κάνα λαϊβάκι του Σαλέα, πουθενά αλλού δεν ακούγονται κλαρίνα. Εμείς που καταγόμαστε από την ακριτική Λέσβο, δεν έχουμε σχέση με κλαρίνα και άλλα ξενόφερτα όργανα.

 

ΠΟΙΟΣ ΚΕΡΔΙΣΕ; ΠΟΙΟΣ ΕΧΑΣΕ; ΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ!