Ήταν Αύγουστος, 1931. Το θέατρο Περοκέ φιλοξενούσε την επιθεωρησιακή οπερέτα ΚΑΤΕΡΓΑΡΑ των Κίμωνα Καπετανάκη και Μίμη Κατριβάνου.
Παράλληλα στη χώρα η κατάσταση ήταν έκρυθμη. Μετά το οικονομικό κραχ του 1929, η οικονομία ολόκληρης της Ευρώπης άρχιζε να κατρακυλά. Η Ελλάδα είχε να κάνει με εξωτερικούς δανεισμούς τους οποίους αδυνατούσε να πληρώσει, και η εξαγωγική της δύναμη είχε μειωθεί στο ελάχιστο. Η δυσαρέσκεια στο πρόσωπο του Ελευθερίου Βενιζέλου και των Φιλελευθέρων ήταν εξίσου έντονη. Το θέμα του Κυπριακού είχε επανέλθει ξανά στο προσκήνιο και οι σχέσεις με την Αγγλία ήταν τεταμένες.

Η Ελλάδα καλυπτόταν από ένα πέπλο κακών συμφωνιών και σκανδάλων. Τα 2 μεγάλα σκάνδαλα της εποχής ήταν αυτό του ψωμιού και της κινίνης. Το ψωμί μεν από λάθος, χρεωνόταν περισσότερο και η κινίνη δε, υπήρξε νοθευμένη. Το σκάνδαλο της κινίνης είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις. Μερίδα δισκίων που βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη περιείχαν αλεύρι αντί για κινίνη και φυσικά αποτέλεσαν δάκτυλο για τις φαρμακοβιομηχανίες. Η θεωρία υποστήριζε πως παρακρατούσαν και έπειτα πωλούσαν προς δικό τους όφελος. Η αντιπολίτευση ήταν μαθηματικά βέβαιο πως θα πιανόταν από ένα τέτοιο γεγονός. Κατακεραύνωσε και γιατί όχι, διόγκωσε και μεγέθυνε, άλλωστε είναι συνηθισμένη πολιτική.
Ο Βενιζέλος διένυε την τελευταία του πρωθυπουργία. 8 μήνες αργότερα από τα γεγονότα του Περοκέ, η Ελλάδα θα εγκατέλειπε τον κανόνα του χρυσού και επίσημα. Η δραχμή θα υποστεί υποτίμηση και η χρεοκοπία θα γινόταν γνωστή και ευρέως. 21 Μαΐου 1932, ο Βενιζέλος θα παραιτηθεί από το πρωθυπουργικό αξίωμα…
24 Αυγούστου 1931.

Το θέατρο Περοκέ ήταν κατάμεστο όπως κάθε βράδυ. Αν και μερίδα του Τύπου – εφημερίδες προσκείμενες στον Βενιζέλο – μιλούσε για κίτρινο θέατρο, στον αντίποδα υπήρχαν και διθυραμβικές κριτικές. Το αποτέλεσμα αυτής της έντυπης πάλης όπως και να χει, ήταν οι εισπράξεις.
Κάπου εκεί ήταν και ο 27χρονος τότε, Βασίλης Αυλωνίτης. Ο Αυλωνίτης είχε ανεβεί στην σκηνή για το νούμερό του. Το κομμάτι του ονομαζόταν Από τους υπουργούς βγήκαν τα κολοκύθια και σατίριζε τον Βενιζέλο και τον Γαλόπουλο – Γενικό Διευθυντή του Χημείου του Κράτους – για το σκάνδαλο της κινίνης.

Ο Αυλωνίτης ήταν στη σκηνή. Ξαφνικά ακούστηκαν αποδοκιμασίες και σηκώθηκαν από τις πρώτες θέσεις 4 άντρες. Όρμησαν στη σκηνή καταστρέφοντάς την, ενώ ένας εξ αυτών βαστούσε όπλο. Το περίστροφο ήταν στραμμένο προς τον Αυλωνίτη, αλλά εκείνος για καλή του τύχη καθώς οπισθοχωρούσε, σκόνταψε. Δυστυχώς όμως η σφαίρα είχε βρει αποδέχτη. Ήταν ο 35χρονος Παναγιώτης Μοραΐτης, ο τεχνικός του θεάτρου. Είχε ακούσει την φασαρία και είχε βγει στη σκηνή για να δει τι συμβαίνει. Οι πυροβολισμοί συνεχίζονταν, ενώ τραυματίστηκαν ο λογιστής, ο ηλεκτρολόγος και μια ηθοποιός. Στο θέατρο επικρατούσε πανικός.
Κατά την επέμβαση της αστυνομίας, η μανία του κόσμου ήταν διάχυτη. Λέγεται μάλιστα ότι οι συλληφθέντες γλύτωσαν από βέβαιο θάνατο, μιας και ο κόσμος είχε αρχίσει ήδη να τους λιντσάρει. Πάραυτα αργότερα, μόνο 2 από τους συλληφθέντες θα καταδικαστούν, και θα εκτίσουν ποινή 7 ετών!

Ο Αυλωνίτης θα δηλώσει αργότερα ότι θα κάνει χρόνια να ξαναβγεί σε αθηναϊκή σκηνή, ενώ ο θάνατος του 35χρονου τεχνικού θα τον βαραίνει μέχρι και τις τελευταίες του στιγμές μιας και θεωρούσε τον εαυτό του υπεύθυνο.
Το Περοκέ μετά από λίγες μέρες, θα συνεχίσει κανονικά τις παραστάσεις με μόνη διαφορά πως θα υποστεί λογοκρισία. Τα επαγγελματικά σωματεία θα κόψουν, θα ράψουν και θα αφαιρέσουν κάθε επίμαχο σημείο, προκειμένου να αποφύγουν τυχόν παρόμοια σκηνικά.
Από εκεί και στο εξής, θα φιλοξενεί μια λογοκριμένη επιθεώρηση…

Βοηθήματα: istorikathemata.com, wikipedia