Παρασκευή βραδάκι με χαλαρό ποτάκι ή Γιούρογκρουπ και Γιάνη Βαρουφάκη;

Νιέτ και στα δύο λέμε εμείς: Καθώς το δράμα κορυφώνεται απόψε, τι καλύτερο για τα τεντωμένα νεύρα μας από το αριστούργημα “Πουλγκασάρι”, μια ταινία-σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου όχι μόνο της Βόρειας Κορέας, άλλα και του κόσμου ολόκληρου.

 

 

Την ταινία έχει σκηνοθετήσει ο Νοτιοκορεάτης Σιν Σανγκ-Οκ, έστω και χωρίς τη θελησή του, μιας και ο Κιμ Γιονγκ-Ιλ, μεγάλος θαυμαστής της δουλειάς του, απήγαγε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 αυτόν και τη γυναίκα του και τους φυλάκισε στη Βόρεια Κορέα, προκειμένου να φτιάξει αυτή και άλλες ταινίες για το καθεστώς. Τελικά το 1986, στη Βιέννη που βρίσκονταν για ένα φεστιβάλ κινηματογράφου, ζήτησαν και πήραν πολιτικό άσυλο απο τις ΗΠΑ.

 

 

Η ταινία λαμβάνει χώρα την εποχή της φεουδαρχίας, όπου ο παρεξηγημένος σοσιαλιστής Πουλγκασάρι (τέρας βασισμένο στον γιαπωνέζικο Γκοτζίλα με τον οποίο ο Κιμ Γιονγκ-Ιλ είχε ψύχωση) βοηθάει το λαό της Κορέας ενάντια στο σατανικό βασιλιά-τύραννο της χώρας.

 

 

 

 

Σαν ταινία δεν είναι άσχημη, ή μάλλον είναι αρκετά καλύτερη απο το χάλι που περιμέναμε, πιθανότατα επειδή υπεύθυνοι για τα ειδικά εφέ ήταν οι Ιάπωνες του στούντιο Τόχο, δηλαδή οι δημιουργοί του ορίτζιναλ Γκοτζίλα. Σε κάθε περίπτωση, ο πολιτισμός που παρουσίασε το “I Love Karditsa”, δεν δικαιούται δια να ομιλεί.

 

Ορίστε λοιπόν, με τους απαραίτητους αγγλικούς υπότιτλους – αν είναι να γίνουμε Βόρεια Κορέα, ας αρχίσουμε βλέποντας την πιο διάσημη ταινία τους: