Quantcast

Dallas Buyers Club: Η ταινία που βάζει τους McConaghey και Leto στο κλαμπ των μεγάλων ερμηνευτών

Ίσως αυτή είναι η αιτία που ο Ντι Κάπριο ούτε φέτος θα πάρει το Όσκαρ

El Duderino

13 Φεβρουαρίου 2014

tumblr_mqvc38ABoY1r5n0bgo1_500

“I like your style, doc.” – Ron Woodroof

 

 

Ο Ron Woodroof (Matthew McConaghey), όντας ασθενής με AIDS, διακινεί λαθραία σε συμπάσχοντες του στο Τέξας μη εγκεκριμένα φαρμακευτικά προϊόντα, τα οποία βρήκε αποτελεσματικά στη βελτίωση των συμπτωμάτων του, αντιμετωπίζοντας παράλληλα την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των Η.Π.Α..

Σενάριο από τους Craig Borten και Melisa Wallack βασισμένο στο άρθρο του Bill Minutaglio για τον Woodroof, το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα The Dallas Morning News το 1992, στις ηχογραφημένες συνεντεύξεις, αλλά και στα προσωπικά ημερολόγια του Woodroof. Οι δυο του υπογράφουν ένα σενάριο με διάσπαρτους αναχρονισμούς και αρκετές διαφορές από την πραγματική ζωή του ήρωα (π.χ. οι χαρακτήρες του Rayon και της Dr. Eve Saks είναι φανταστικοί, αν και βασίζονται σε πολλούς, διαφορετικούς ανθρώπους), οι οποίοι όμως χρησιμοποιούνται λόγω κινηματογραφικής αδείας και καταλήγουν να είναι εξαιρετικά λειτουργικοί.

 

Μετά από συζητήσεις με τους Dennis Hopper/Woody Harrelson, Marc Foster/Brad Pitt και Craig Gillespie/Ryan Gosling η σκηνοθεσία καταλήγει τελικά στον Jean-Marc Vallee των “Café De Flore” και “C.R.A.Z.Y.” και ο πρωταγωνιστικός ρόλος στον Matthew McConaghey. Ο Vallee, με πρωτόγνωρες για τους ηθοποιούς του τεχνικές, σκηνοθετεί με φυσικό φωτισμό, με 15λεπτες λήψεις και με μία μόνο κάμερα, παραδίδοντας ένα αποτέλεσμα αποστομωτικό. Επιλέγει έξυπνα να μην εκβιάσει συναισθηματικά το κοινό του, με ένα θέμα το οποίο έτσι και αλλιώς θεωρείται πολύ αβανταδόρικο για ενώσεις, ακαδημίες και βραβεύσεις, στήνοντας ένα (όχι και τόσο ακριβές) βιογραφικό δράμα τραχύ, γεμάτο αντι-εταιρικά μηνύματα. Σε όλα τα παραπάνω συντελούν η ωμή φωτογραφία του Yves Belanger και οι εξαιρετικές μουσικές επιλογές που ντύνουν την ταινία.

O McConaghey και ο Jared Leto χάνουν 23 και 14 κιλά αντίστοιχα για τους ρόλους, αλλά το ερμηνευτικό τους ταλέντο ζυγίζει τόνους. Οι λιπόσαρκοι ώμοι τους αναλαμβάνουν να μεταφέρουν ολόκληρο το βάρος της ταινίας κάτι που καταφέρνουν στην εντέλεια. Οι ερμηνείες τους είναι τολμηρές και εντελώς πειστικές. Ο McConaghey, o οποίος από το 2011 συμμετέχει μόνο σε εκπληκτικές ταινίες (“The Lincoln Lawyer”, “Killer Joe”, “Mud”) με αποκορύφωμα τη φετινή σεζόν, η οποία περιλαμβάνει και τη συμμετοχή του στο δεν-έχω-λόγια-να-το-περιγράψω “True Detective” (μετά τους Bob Fosse και Helen Hunt, μάλλον ήρθε η ώρα του Matthew McConaghey να κερδίσει Oscar και Εmmy την ίδια χρονιά), και ο Leto, o οποίος επιστρέφει στα κινηματογραφικά πλατό ύστερα από απουσία τεσσάρων ετών, βυθίζονται στους ρόλους τους και φτιάχνουν δύο χαρακτήρες που είναι σίγουρο πως θα γίνουν κλασικοί. Ο Woodroof είναι ένας πεισματάρης, άγριος, επίμονος, συμπονετικός, αστείος, θυμωμένος, ανά στιγμές ακόμα και αντιπαθητικός cowboy γεμάτος έντονη ενέργεια και με μια καταδικασμένη δίψα για ζωή, ενώ ο Rayon ένας ευαίσθητος τραβεστί, απελπισμένος για ευγενική συμπεριφορά απέναντι του, του οποίου η ανέμελη στάση απέναντι στη ζωή εξανεμίζεται καθώς η ασθένεια του τον καταρρακώνει.

 

Για τούτη την πραγματικά σπουδαία ταινία ερμηνειών, τίποτα λιγότερο από…

4/5

 

Το trailer της ταινίας:

 

Το εξαιρετικό soundtrack της ταινίας:

Best of internet