Το πραγματικά αμήχανο όταν χρειάζεται να γράψεις γύρω από τον ξαφνικό θάνατο ενός «διασήμου» – από τότε που τα social media μπήκαν αναπόδραστα στη ζωή μας – είναι ότι θα πρέπει να τις χωρέσεις μέσα σε έναν ορυμαγδό σχολίων που περιέχουν, πραγματικά, τα πάντα. Πικραμένοι θαυμαστές του ενός αλμπουμ που το έμαθαν χθες ή του ενός αποσπάσματος από μια ταινία, trolls που καραδοκούν για να βγάλουν τον χαιρέκακο εαυτό τους, «γνώστες» που επιχειρούν να τοποθετηθούν συνολικά και κηδειόχαρτα πάσης φύσεως από ειδησεογραφικά πρακτορεία που ορμάνε σα κοράκια για να ενημερώσουν για κάθε πτυχή του «τραγικού» θανάτου κάποιου.
Δεν θα το αρνηθούμε – κι εμείς εμπίπτουμε στις παραπάνω κατηγορίες και το έχουμε κάνει αρκετές φορές. Από την άλλη όταν φεύγουν πραγματικά σημαντικοί άνθρωποι είναι κάπως ανώφελο να γράψουμε πολλές κουβέντες και επικήδειους και μάλλον προτιμότερο είναι θυμηθούμε τις φορές εκείνες που μας σημάδεψαν με την καλλιτεχνική ή την όποια προσφορά τους.
Ο Philip Seymour Hoffman, βραβευμένος με Oscar για τον ρόλο του στο Capote, νεκρός σύμφωνα με πληροφορίες από «υπερβολική δόση ναρκωτικών» είναι χωρίς αμφιβολία ο σημαντικότερος ηθοποιός της γενιάς του. Σε μια μικρή κατάθεση των 10 αγαπημένων μας στιγμών του – σκιαγραφείται το πολύπλευρο ταλέντο ενός ανθρώπου που φεύγει στα 46 του χρόνια και που θα μπορούσε να προσφέρει τόσα και άλλα τόσα.
«Το μόνο υπαρκτό νόμισμα σε αυτό τον χρεοκοπημένο κόσμο είναι ότι μοιραζόμαστε κάτι με κάποιον άλλο όταν είμαστε uncool.»
“Hey Big Time, I’ll buy you a drink”.
Πριν την μεγάλη πορεία στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ο Hoffman κάνει το εξής καταπληκτικό πέρασμα στο αριστούργημα των αδερφών Κοεν. Dude.
“Let it rain!”
Υποκλίσεις. Εντάξει, στο άψογο σενάριο και στην ιδιοφυΐα της προσωπικότητας του Capote για αρχή. Αλλά είναι ο Hoffman που δίνει ένα υπόδειγμα ερμηνείας.
“Be honest and unmerciful”. Το κλου εδώ είναι, στην μεγαλύτερη ίσως ατάκα του Hoffman σε ταινία: “The only true currency in this bankrupt world is what we share with someone else when we’re uncool.”
Στο σαρκαστικό αριστούργημα του Todd Solondz ο Hoffman, εγκλωβισμένος μέσα σε ανεκπλήρωτους ψυχοπαθολογικούς έρωτες με άγνωστες γυναίκες στις οποίες τηλεφωνεί για να ακούσει τη φωνή τους και να αυνανιστεί, έχει μια και μοναδική ευκαιρία να βρεθεί δίπλα στην Lara Flynn Boyle, μια εγωπαθή συγγραφέα, τέρας ψυχρότητας. Ιt doesn’t work out.
“I will be dying and so will you, and so will everyone here. That’s what I want to explore. We’re all hurtling towards death, yet here we are for the moment, alive. Each of us knowing we’re going to die, each of us secretly believing we won’t.”
Αντίο Philip.