Hollywood, ζώα που μιλάνε, ζουν και ερωτεύονται με ανθρώπους, χρώματα και ψυχεδέλεια. Η animation σειρά που ξεκίνησε να προβάλλεται το 2014 είχε προειδοποιήσει ελάχιστα το κοινό της γι’ αυτό που θα ακολουθούσε στη συνέχεια. Για το ότι θα διεκδικήσει, δηλαδή, τέσσερις σεζόν αργότερα, τον τίτλο της πιο καταθλιπτικής κωμωδίας που προβάλλεται αυτή τη στιγμή στην αμερικανική τηλεόραση.
Η πλοκή
Ο κεντρικός χαρακτήρας, BoJack Horseman, είναι ένα διάσημο άλογο που πρωταγωνιστούσε τη δεκαετία του ’90 σε μία πολύ επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά. Από τότε δεν κατάφερε να αναγνωριστεί ποτέ ξανά επαγγελματικά, απέκτησε προβλήματα αλκοολισμού, διατήρησε έναν πολύ στενό κοινωνικό κύκλο και απομονώθηκε στο σπίτι του στο Hollywoo βλέποντας ξανά και ξανά σε επανάληψη της παλιότερες επιτυχίες του.
Συγκατοικεί με τον Todd . Η συγκατοίκηση προσφέρει στον Todd ένα κατάλυμα και στον Bojack μία παρουσία μέσα στο σπίτι που τον κάνει να νιώθω λιγότερη μοναξιά. Διατηρεί, επίσης μία ερωτική-επαγγελματική σχέση με την αντζέντισσά του, Princess Carolyn, που είναι γάτα.
Μέσω της προσπάθειάς του να επανέλθει επαγγελματικά, προσπάθεια που αποσκοπεί στην εκ νέου αποδοχή του από το κοινό και όχι στο να κερδίσει περισσότερα λεφτά, θα γνωρίσει την Diane η οποία θα αναλάβει να γράψει ένα βιβλίο για τη ζωή του.
Μέσα από τη συγγραφή αυτού του βιβλίου θα μάθουμε για τα παιδικά χρόνια του Bojack, τη σχέση με τους γονείς του, τους φίλους και τις συντρόφους του, καθώς και για την πρώτη περίοδο που άρχισε να δουλεύει ως ηθοποιός στο Hollywoo.
Η κατασκευή των χαρακτήρων
Πιστεύω ότι αυτό που κερδίζει το κοινό του BoJack Horseman, πέρα από το μαύρο χιούμορ και την εξαιρετική αισθητική, είναι ο τρόπος με τον οποίο χτίζει σταδιακά τους χαρακτήρες . Οι παραγωγοί της σειράς φροντίζουν να δημιουργούν ολοκληρωμένους χαρακτήρες, ακόμα και αν κάποιοι από αυτούς εμφανίζονται για δύο ή τρία επεισόδια.
Ειδικά η προσέγγιση του ΒoJack, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι αριστοτεχνική. Πρόκειται για έναν χαρακτήρα σε πλήρη παραίτηση, προσκολλημένο στο παρελθόν, αυτοκαταστροφικό και επιθετικό προς τους άλλους.
Ξαπλωμένος στον καναπέ του πίνει και βλέπει τον εαυτό του στη σειρά που πρωταγωνιστούσε, προσπαθώντας έτσι να ανασκευάσει το παρελθόν, να επαναφέρει δηλαδή τις ημέρες που ένιωθε ευτυχισμένος. Και μάλλον αυτή η προσκόλληση τροφοδοτεί ακόμα περισσότερο τη δυστυχία και το υπαρξιακό του αδιέξοδο.
Στο μεγαλύτερο μέρος της σειράς βλέπουμε τον Bojack να πληγώνει και να αδειάζει τους ανθρώπους γύρω του και αυτός, πιστεύω, ότι είναι ένας από τους βασικούς λόγους που ο θεατής δυσκολεύεται πολύ αρχικά να νιώσει συμπάθεια απέναντί του. Αυτό ανατρέπεται σε μεγάλο βαθμό καθώς εξελίσσεται η σειρά, και κυρίως στην τέταρτη σεζόν, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες, όπου οι παραγωγοί εστιάζουν κυρίως στο πώς βιώνεται όλο αυτό το αδιέξοδο από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή. «You are a piece of shit» επαναλαμβάνει στον εαυτό του ο Bojack σχεδόν σε όλη τη διάρκεια επεισοδίου της τελευταίας σεζόν.
Ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να νιώσει καλά με τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του, να κάνει τις σχέσεις του λειτουργικές και να νιώσει ευτυχισμένος, αλλά η προσπάθεια συνήθως μπλοκάρεται από τον ίδιο αφού νιώθει εξ’αρχής ανίκανος να το κάνει.
Πέρα, όμως, από την εξαιρετική απόδοση της συναισθηματικής κατάστασης του χαρακτήρα αξίζει επίσης να σταθούμε και στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν την ψυχική ασθένεια οι δημιουργοί της σειράς, προσπαθώντας πιθανώς να αποβάλουν το κοινωνικό στίγμα γύρω από αυτήν. Σε πρόσφατη συνέντευξή του, o Raphael Bob-Waksberg, εξήγησε: «Δεν θέσαμε ποτέ ως στόχο να κάνουμε κάποια αποκρυπτογράφηση, να διαγνώσουμε κάτι στον BoJack. Αντιθέτως, αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε είναι να φτιάξουμε έναν αληθινό χαρακτήρα. Η βασική ιδέα ήταν, δηλαδή, να πάρουμε έναν χαρακτήρα, ίσως κάπως στερεοτυπικό, ή έναν χαρακτήρα που να έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν, και να τον προσεγγίσουμε με σεβασμό και ειλικρίνεια».
Παρόμοια αδιέξοδα με αυτά του BoJack αντιμετωπίζουν και οι υπόλοιποι χαρακτήρες της σειράς, άλλοι σε μικρότερο και άλλοι σε μεγαλύτερο βαθμό. Ο Todd προσπαθεί συνεχώς να βρει κάτι να απασχολήσει τον εαυτό του για να μη νιώθει άχρηστος, η Princess Carolyn αναζητά την ευτυχία στη δουλειά της, εξακολουθώντας ωστόσο να νιώθει κενή, ενώ η Diane στην τελευταία σεζόν αναρωτιέται: «Γιατί δεν μπορώ να νιώσω ποτέ ευτυχισμένη; Μήπως είμαι εγώ το πρόβλημα; Μήπως είμαι ένας λάκκος που μέσα πέφτουν όλα τα καλά πράγματα;».
O πολιτικός σχολιασμός
Μέσα από την πικρόχολη, μηδενιστική, καυστική ματιά του BoJack Horseman το πολιτικό σχόλιο είναι πάντα παρών και είναι αυτό που κάνει τα πράγματα πολύ ενδιαφέροντα. Ειδικότερα στην τέταρτη σεζόν. Οι δημιουργοί ασκούν κριτική στο ρόλο των media και τη διάρθρωση του star system στο Hollywood. Πώς δηλαδή μία είδηση διογκώνεται και αναπαράγεται με στρεβλό τρόπο, πώς ηθοποιοί και celebrities τοποθετούνται πολιτικά προκειμένου να οικοδομήσουν ένα συγκεκριμένο προφίλ και να κερδίσουν αναγνωρισιμότητα και πώς, τελικά, όλα τα παραπάνω συμβαίνουν για να τροφοδοτήσουν το ναρκισσισμό τους και να αυξήσουν τα κέρδη τους. Μέσα από διαλόγους χαρακτήρων που εμπλέκονται σε αυτό το σύστημα, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, προκύπτει ότι για να παραμείνουν στη βιομηχανία του θεάματος χρειάζεται πλεόνασμα κυνισμού.
Η σειρά μιλά, επίσης, ανοιχτά για πολιτικά ζητήματα που έχουν προκύψει το τελευταίο διάστημα στην Αμερική, λόγω της επιθετικής πολιτικής Τραμπ αλλά και λόγω της ανάδυσης δυναμικών κινημάτων, όπως είναι αυτό κατά της πατριαρχίας. Ενδεικτικά οι δημιουργοί έχουν αφιερώσει τουλάχιστον δύο ολόκληρα επεισόδια σε αυτό το ζήτημα, όπου το ένα αφορά στη συζήτηση περί αμβλώσεων και το άλλο στη σεξουαλική παρενόχληση καθώς και στην ανασφάλεια των γυναικών να κυκλοφορούν ελεύθερα στο δρόμο. Στην τελευταία σεζόν, γίνεται αναφορά στο ζήτημα της οπλοκατοχής στην Αμερική, την περιβαλλοντική καταστροφή που προκαλείται από την υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων και το gentrification.
Την συνιστούμε ανεπιφύλακτα.
