Θυμάμαι ήταν ένα καλοκαίρι κάπου γύρω στο ’90 όταν πρωτοείδα στο MTV έναν ψιλόλιγνο αστειάτορα (σημ. μετ. – ο ιδιοκτήτης αστειατορίου) με γυαλάκια και μαλλιά τύπου λασπωτήρα, που έκανε διασκευές γνωστών τραγουδιών όπως το Bad

 
 
το Smells like teen spirit

 
 
το Gangster’s Paradise

και διάφορα άλλα ορίτζιναλ καλαμπούρια.

 
 
Τον θυμάμαι επίσης να πρωταγωνιστεί στην ταινία “UHF” (που είχε τον εξοργιστικό βιντεοκλαμπισμένο υπότιτλο “Ο πιο τρελός σταθμός στην πόλη!”) στην οποία συνέβαιναν τα πιο “κουφά μα’άκα” και μετά θυμάμαι πως κατεβαίναμε στην πλατεία και λέγαμε ο ένας στον άλλο “το πιο φοβερό ήταν εκει που ο Σπαντάουσκι βρήκε τελικά τη σφουγγαρίστρα του και έκανε φρρρρονγκ φρρρονγκ όπως τα φωτόσπαθ-” και ο άλλος σε έκοβε και σου έλεγε “Όχι ρε εκεί που ο Γιάνκοβιτς ήταν ο Ράμπο και έριχνε ρουκέτες απο το ελικόπτερο και του στράβωνε το στόμα!” Και γελούσαμε δυνατά σαν κατσίκες και κανείς δεν έλεγε LOL.
 
 

 
 
Το πιο φοβερό όμως με τον “Weird Al” Yankovic, ήταν το πόσο γρήγορα τον ξεχάσαμε με όλα αυτά τα ίντερνετς και τα βλόγκερς και τα τουήτερ και τα βίντεο του Jon Lajoie.

Αλλά αυτός δε μας ξέχασε. Συνέχισε να κάνει τα αστειάκια του, που πάντα ήταν ακίνδυνα και οικογενειακά και μπορούσες να τα ακούσεις με τη γιαγιά σου, αν η γιαγιά σου ήξερε αγγλικά. Αν η ποπ μουσική ήταν τάξη, ο Αλ Γιάνκοβιτς θα ήταν το πονηρό σπασικλάκι που προσπαθούσε να κάνει κερατάκια στον διπλανό του στη σχολική φωτογραφία.

 
 
Τι απόγινε αυτός ο παλικαράς, λοιπόν;

Ο πάλιουρας Weird Al των εφηβικών μας χρόνων, ζει και αυτή τη στιγμή που μιλάμε στρογγυλοκάθεται στο νούμερο 1 των τσαρτς: το νέο του album “Mandatory Fun”, 14ο της καριέρας του, κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες γεμάτο παρωδίες των σουξέ της εποχής και πήγε, εντελώς ανεξήγητα, κατευθείαν στο #1 του Billboard. Είναι η πρώτη φορά στην καριέρα του που ο Weird Al πετυχαίνει κάτι τέτοιο.

Στο βιντεοκλίπ που έκανε το μεγάλο μπραφ τις τελευταίες μέρες, ο Yankovic αλλάζει τους στίχους του “Blurred lines” και παραδίδει μαθήματα γραμματικής και συντακτικού στη νέα αυτοδίδακτη γενιά που αυτοσχεδιάζει!

Περιμένω να βγει και μια ελληνική έκδοση αυτού του τραγουδιού, γιατί μια φορά ένας πιτσιρικάς σχολίασε σ’ ένα φιλικό στάτους, σε άπταιστα γκρήκλις “dax ice o poio mlks file m” κι από τότε έχω ένα μόνιμο πονοκέφαλο πάνω από το δεξί μου μάτι.