Το καλοκαίρι του 1987 οι παλαιότεροι εκτός από την κατάκτηση του Ευρώμπασκετ, έχουν να το θυμούνται και για έναν μακάβριο λόγο: τον φονικότερο καύσωνα που έχει καταγραφεί ποτέ στην σύγχρονη Ελλάδα.
Τα τέλη του Ιουλίου του 1987 το τσιμέντο στα κτίρια των μεγάλων πόλεων την ημέρα έπιανε θερμοκρασίες παρόμοιες με αυτές που έχει το αναμμένο μάτι φούρνου. Αυτές οι ακραίες θερμοκρασίες συνδυάζονταν με τις τεράστιες τιμές ρύπων της ατμοσφαίρας, κάνοντας τους κάτοικους τους να νιώθουν ότι ζουν μέσα σε καμίνι.
Στις 22 Ιουλίου η θερμοκρασία έφτασε στους 44 βαθμούς Κελσίου. Όπως αποδείχτηκε τις επόμενες μέρες, οι μεγάλες πόλεις της χώρας (ιδιαίτερα η Αθήνα), πριν από ακριβώς 30 χρόνια ήταν πλήρως ανοχύρωτες για έναν καύσωνα με θερμοκρασίες Σαχάρας. Η παντελής απουσία aircondition και η έλλειψη μόνωσης στα περισσότερα σπίτια της εποχής, είχαν αποτέλεσμα η χώρα να θρηνήσει εκατόμβες νεκρών.
Την πρώτη ημέρα του καύσωνα καταγράφηκαν 4 θάνατοι σύμφωνα με τον τύπο της εποχής, που δεν φαίνεται να είχε ιδέα τι επρόκειτο να επακολουθήσει.
Στις 25 Ιουλίου, άρθρο αναφέρει ότι «από τους πολλούς θανάτους δεν υπάρχει χώρος στα νοσοκομεία για τους νεκρούς και τα στρατιωτικά νοσοκομεία διέθεσαν τους νεκροθαλάμους τους για να μεταφερθούν εκεί τα θύματα του καύσωνα». Τα πράγματα όπως καταλαβαίνετε ήταν σοβαρά.
Οι θερμοκρασίες αυτές στις πόλεις κράτησαν για 7-8 ημέρες με την ιδιαιτερότητα ότι ακόμα και το βράδυ η θερμοκρασία δεν έπεφτε κάτω από τους 30 βαθμούς, κάνοντας την ζωή των κατοίκων κόλαση. Εκτός της αφόρητης ζέστης ,την κατάσταση επιδείνωναν οι συνεχείς διακοπές ρεύματος και νερού.
Στενάχωρες ιστορίες πλημμύρισαν τον τύπο, για ανθρώπους που βρέθηκαν νεκροί σε πλατείες, συντριβάνια και ασανσέρ, για μοναχικούς ανθρώπους που βρέθηκαν μετά από μέρες νεκροί στα σπίτια τους και για τους πολλούς ηλικιωμένους που έφυγαν από τη ζωή σε οίκους ευγηρίας.
Ο φονικός καύσωνας άφησε πίσω του επισήμως 1300 νεκρούς, ανεπίσημοι υπολογισμοί αναφέρουν ότι τα θύματα ξεπέρασαν τα 1500 και ότι κάποιοι θάνατοι δεν καταγράφηκαν στα επίσημα στοιχεία για λόγους ψηφοθηρικούς. Οι περισσότεροι νεκροί ήταν στην περιοχή της Αττικής όπου εκείνα τα χρόνια είχε φτάσει η τσιμεντοποίηση στο αποκορύφωμα της με αποτέλεσμα να θρηνήσει περίπου 1115 νεκρούς.
Προφητικό για το κολαστήριο της τσιμεντένιας Αθήνας ήταν το τραγούδι των Stress «Αθήνα»:
Φαίνεται να τα έχουν όλοι τους χαμένα
Είναι Αθήνα η πόλη αυτή , θυμίζει όμως φυλακή
Άγχος θόρυβος βρωμιά λουλούδια μόνο πλαστικά
Μεγάλα φουγάρα και καπνός μαύρος είναι ουρανός
Είναι μια ζούγκλα δίχως δέντρο
είναι μια ζούγκλα από τσιμέντο
Είναι Αθήνα η πόλη αυτή , θυμίζει όμως φυλακή
Αυτά τραγουδούσε η μπάντα από την Αργυρούπολη, 2 χρόνια πριν η ακραία ζέστη χτυπήσει την πρωτεύουσα. Ενώ ένα χρόνο μετά τον φονικό καύσωνα έρχεται η ώρα για μια άλλη μπάντα να μνημονεύσει τον καύσωνα στον ιστορικό 2ο δίσκο της.
Οι μεγάλοι Last Drive του Γιώργου Καρανικόλα και του Αλέξη Καλοφωλιά θα ονομάσουν ολόκληρο το δίσκο που θα τους επιβεβαιώσει εμφατικά μετά το Underworld Shakedown ως μια από τις καλύτερες ευρωπαϊκές γκαράζ μπάντες. Ο δίσκος θα πάρει το όνομα Heatwave εις μνήμην του καύσωνα και μέσα σε αυτόν περιλαμβάνεται και το ομώνυμο instrumental Ηeatwave ’88.
Σαν φοβερή σύμπτωση, 20 χρόνια μετά τον καύσωνα οι Last Drive επανασυνδέθηκαν το 2007 μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα, ενώ η χρονιά είχε κι αυτή έναν έντονο καύσωνα. Φέτος καθώς οδεύουμε προς τον καύσωνα του 2017, οι Last Drive ολοκλήρωσαν πριν λίγους μήνες τον καινούριο τους δίσκο. Μάλλον τίποτα δεν είναι τυχαίο.
