Υποκλινόμαστε ταπεινά στο αφεντικό του Κιτ(ς)
Όπως ξαναείπαμε εδώ, ο Ντέιβιντ Χάσελχοφ επέστρεψε χτες με ένα βίντεο κλιπ- κόλαφο που δικαίως έσπασε το ίντερνετ.
Μπορεί λοιπόν το “Τrue Survivor” να είναι χτεσινό αλλά ο Χοφ μόνο χτεσινός δεν είναι. Eδώ και πάνω από τέσερις δεκαετίες, θολώνει τα όρια μεταξύ Υψηλής Ποπ Τέχνης και κιτσαριού, με όπλα τη σαγηνευτική φωνή και το δασύτριχο στέρνο του. Aς θυμηθούμε τις πιο λαμπρές στιγμές του:
Σ’αυτή τη διαφήμιση που μας έρχεται απ’τα βαθιά 80s, ο Κιτ αντιμετωπίζει κάποιο τεχνικό πρόβλημα κι έτσι ο Χοφ/Μάικλ Νάιτ καλεί το Μεγαλύτερο Οργανισμό Βοήθειας, δηλαδή την Εxpress Service. Η Εxpress καταφθάνει σε ενάμιση περίπου δευτερόλεπτο και τους περικυκλώνει με μηχανές, αυτοκίνητα και ένα ελικόπτερο. Αφού η βλάβη διορθωθεί, ο Χοφ τους ανταμείβει με ένα thumbs up κι ένα τίμιο “eforisto, Express Service”.
Όλοι θυμόμαστε τον παιδικό μας ήρωα να προσπαθεί σε εντελώς χεσμένη κατάσταση να φάει ένα μπέργκερ από το πάτωμα. Αυτό το βιντεάκι που τράβηξε η κόρη του, είχε γίνει υπερ-viral το 2007.
Μπορεί να έπεσε κυριολεκτικά πολύ χαμηλά, αλλά ταυτόχρονα αυτό αποτέλεσε σημείο καμπής για την καριέρα και τη ζωή του: Όπως δήλωσε αργότερα, είναι ευγνώμων στην κόρη του γιατί τον βοήθησε να καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος του και να αφοσιωθεί στο να μη γίνεται τόσο πούτσα (λολ δηλαδή, υπάρχουν άπειρες δημόσιες εμφανίσεις του από τότε στις οποίες είναι ξεκάθαρα πιωμένος αλλά σε κάθε περίπτωση, μπράβο για το πνεύμα του κι επειδή είναι γλυκούλης).
Eδώ ο Χοφ τερματίζει το creepiness ζητώντας από νεαρές κοπέλες να τις πάει σπίτι με τον Κιτ για να μην κουράζονται απ’το περπάτημα. Όταν με τα πολλά μία απ’αυτές δέχεται, ο Χοφ ξενερώνει επειδή μένει υπερβολικά μακριά, πατάει ένα κουμπί στον Κιτ και την ξαποστέλνει.
Στο μεταξύ βέβαια γίνεται Μιτς Μπιουκάνον και εμφανίζεται με μπλουζάκι “Don’t Hassel the Hoff” χωρίς κάνενα λόγο πέραν του ότι είναι ο Ντέιβιντ Χάσελχοφ και μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.
Είναι 1989. Ο Ντέιβιντ Χάσελχοφ τραγουδά στο τείχος του Βερολίνου κι ενώνει Δυτική κι Ανατολική Γερμανία φορώντας ένα τζάκετ με λαμπιόνια που αναβοσβήνουν. Καλημέρα Παγκοσμιοποίηση.
Να σημειωθεί ότι τότε το “Looking for Freedom” ήταν Νο1 στα τσαρτ (γενικώς οι Γερμανοί ψοφάνε για Χάσελχοφ). Αξίζει κάπου εδώ να δούμε και το βίντεο κλιπ του κομματιού, που μας πάει πίσω, σε πιο απλές εποχές, τότε που ένας σκηνοθέτης μπορούσε απλά να χώσει ένα σκασμό πλάνα του Κιτ να περνάει μέσα από φράχτες, τοίχους, γκαραζόπορτες και νταλίκες και να φωνάξει “it’s a wrap”:
To 1997 o Xoφ διασκεύασε το “Ηοoked on a Feeling” των Blue Swede και γύρισε γι’αυτό ένα βίντεο κλιπ αριστούργημα/βιασμό του green screen στο οποίο, μεταξύ άλλων, χοροπηδάει με ιθαγενείς της Αφρικής, κάνει snowboard με έλκυθρο και, ξέρω’γω, πετάει:
Άξιος.
