Αχ, θυμούμαι πιτσιρίκος όταν ημουν με την τρελοπαρέα κάτω στην πλατεία κι έβγαινε ο Κωστής στο μπαλκόνι στον τρίτο και εφώναζε “Αρχίζουν τα ΝΤΑΚΤΕΗΛΣ!” και αφήναμε στο χώμα τα τόπια, τα στρατιωτάκια, τις γκαζές, τα τσιγαριλίκια και τα χούλα-χουπς και τρέχαμε και στρογγυλοκαθόμασταν μπροστά στο χαζοκούτι με τα μάτια γιομάτα προσμονή! Και ανάθεμα αν δεν νιώθαμε μια ανάταση ψυχής όταν ξεκινούσε εκείνη η ρημάδα η μουσική!
Κάποιοι μυστήριοι Ντισνεϊκοί φετιχιστές σκέφτηκαν ότι θα ήταν πολύ καλό καλαμπούρι αν έβαζαν αληθινές ζωντανές πάπιες στη θέση των ηρώων της Λιμνούπολης και σε αντίθεση με τον κοινό χασικλή της πιάτσας, όταν τους ήρθε αυτή η παλαβή ιδέα, δεν άναψαν τον έκτο μπάφο για να το γιορτάσουν… Πήγαν και νοίκιασαν κάτι πάπιες και τις ταλαιπώρησαν με καπέλα και κουστούμια για κάμποση ώρα.