Γιατί άλλο ένα αφιέρωμα στα 90ς;
Είναι ένας σκληρός κόσμος εκεί εξώ το 2013: κατάσχονται οι καλύτερες Cayenne, μια ολόκληρη γραφειοκρατία παίζει Παλέρμο με ένα φλασάκι και ο καιρός δεν ήταν και τόσο ευνοϊκός για βόλτα τις τελευταίες εβδομάδες. Αλλά περνάνε αυτά, περνάνε και τ’ άλλα, περνάει κι ο καιρός και κάπως έτσι πέρασε εν τέλει και η δεκαετία του ’90.
Το αναγνωρίζουμε με ειλικρίνεια, ένα αφιέρωμα στα ’90ς ενέχει τον κίνδυνο να καταλήξει σε ένα απλό, βαρετό κλισέ. Πριν μερικά χρόνια άρχισαν να ακμάζουν τα trash parties, αντλώντας ως επί το πλείστον υλικό από την εποχή. Τα τηλεοπτικά κανάλια, με υπέρογκες δαπάνες πια για την παραγωγή βαρετών σκουπιδιών, συχνά-πυκνά επισκέπτονται ξανά τους “Αυθαίρετους”, τους “Απαράδεκτους”, το “Εκμέκ Παγωτό” και άλλες δοκιμασμένες συνταγές. Μόλις ένα μήνα πριν, η Πωλίνα και ο Μπίγαλης κοσμούσαν νεκροζώντανοι τη σκηνή του Gagarin. Τα πάντα έχουν γίνει Vintage, όλοι επιχειρούν να ανακαλέσουν μία ιστορική μνήμη που μόνο μνήμη δεν είναι.
Παραμένει άγνωστο το γιατί. Θέλουν άραγε να ξορκίσουν την επικαιρότητα ή μήπως όλοι τρέχουν να συλλάβουν τη μυστική γοητεία της δεκαετίας που πέρασε στο ντούκου, αυτής που φαίνεται – εκ πρώτης όψεως – σαν να χαρίστηκε στην ανθρωπότητα ως τάιμ άουτ μετά το σκληρό ματς του Ψυχρού Πολέμου;
Τότε γιατί άλλο ένα αφιέρωμα στα 90ς; Πρώτον, γιατί μπορούμε. Δεύτερον, επειδή έτσι γουστάρουμε. Τρίτον και σημαντικότερον, επειδή τα μέχρι τώρα αφιερώματα έγιναν υπό το πρίσμα των ανθρώπων που τη διαμόρφωσαν και έχουν μέρος της ευθύνης. Το Luben αποτελείται από τους ανθρώπους που ήταν μικροί, έμβρυα ή αγέννητοι όταν οι πρώτες ψιχάλες μετά το Τσερνομπίλ ράντιζαν τον κοσμάκη. Είμαστε η γενιά που γεννήθηκε ραδιενεργά, έπαιζε με τα playmobil όταν γκρεμιζόταν το τείχος του Βερολίνου, μεγάλωσε στην εποχή του μικροπράγματος, έζησε την εφηβεία της αγκαζέ με το ίντερνετ και ενηλικιώθηκε στην Ελλάδα της κρίσης. Είμαστε πάνω-κάτω οι αθώοι της δεκαετίας του ’90 – αλλά όταν αυτή συνέβαινε, καθόλου δεν μας κακοφαινόταν.
Θέλουμε έτσι λοιπόν να την επισκεφτούμε, ως γόνοι της κοινωνίας του internet, αναθρεμμένοι στον σουρρεαλισμό και βαφτισμένοι με usernames, δισυπόστατοι στην πραγματικότητα και τα social media. Αφιερώνουμε αυτή την εβδομάδα στο να ανασύρουμε μια ιστορία μέσα από την παιδική μας ηλικία, να δούμε πώς μας διαμόρφωσε, πώς επέδρασε στους εαυτούς και τις εαυτές μας. Κι υπό αυτό το πρίσμα, θα δούμε να περνούν μπροστά μας γόμες, ξύστρες, τηλεοπτικές σειρές, πολιτικά σκάνδαλα, σίριαλ κίλερς και διεθνή διπλωματικά επεισόδια. Σκοπός είναι στο τέλος, γιορτάζοντας τον πρώτο μήνα λειτουργίας μας, να αναδυθεί το μωσαϊκό της πιο ήσυχα παρανοϊκής δεκαετίας που έκλεισε τον 20ο αιώνα και μας ξέβρασε με μανία στην τρέλα του 21ου.
Ή μπορεί απλά να μην έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε.
Από παϊδάκια δεν έχουμε ιδέα, αλλά από βίντεο στο Tiktok σκίζει
Η μεγάλη Luben ανθολογία πολιτικής μαλακίας για το 2023
Τα απόλυτα κριντζοχαϊλάιτς της χρονιάς που πέρασε
Παράγουμε περισσότερα μπάχαλα από όσα μπορούμε να καταναλώσουμε οπότε τα εξάγουμε