Καθήκον των γονιών δεν είναι μόνο να διδάξουν την ηθική στους απογόνους τους. Ο σωστός γονέας αφήνει και μια παρακαταθήκη στα παιδιά του, σε περίπτωση που οι διδαχές του σωστού δρόμου προσκρούσουν στο τείχος της εφηβικής παρόρμησης, αρχή που είθισται να καταλήγει στην ενήλικη ζωή του απολωλότος αμνού να πηγαίνει ντουγρού στον δρόμο του διαόλου. Αυτή είναι η περίπτωσή μου. Η μάνα μου έχει στην υπερμεγέθη βιβλιοθήκη της μπανάλ σκοταδιστικά πράγματα όπως πολιτική, φιλοσοφία, λογοτεχνία, ιστορία. Ο πατέρας μου, ωστόσο, έχει αποθηκευμένο για μένα υλικό που υπερπηδάει το κατεστημένο της επιστημονικότητας και γνέφει προς την πραγματική αλήθεια που κάποιοι δεν θέλουν να ξέρετε.

 

Οι εκδόσεις Λιακόπουλος επί σειρά χρόνων μας προσφέρουν μόνο αλήθειες σε εξαιρετικές τιμές, πράγμα που ο σταυροφόρος Δημοσθένης Λιακόπουλος δεν διστάζει να βροντοφωνάζει από τηλεοράσεως: “Μια ντάνα βιβλία με όλη την αλήθεια μόνο στα 10 ευρώ, τηλεφωνήστε όσο προλαβαίνετε. Ήγγικεν η ώρα που ο Ήλιος θα καταστρέψει κάθε ανθρώπινη τεχνολογία, φροντίστε να μη σας βρεί απροετοίμαστους”. Και όσοι τώρα γελάνε, σύντομα θα πληρώσουν την ύβρη τους και αμήν.

Διαλέγω ένα πόνημα που μετέφρασε και εξέδωσε για μας ο άγιος Δημοσθένης για να μας προφυλάξει από έναν μεγάλο κίνδυνο που μας κληροδότησε η ιστορία. Από τότε δηλαδή που οι ρεπτιλιανοί έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση ως σουφραζέτες, ζητώντας δικαίωμα ψήφου για να διαβάλλουν τα μέχρι τότε αγνά πολιτεύματα με την εξωγήινη ατζέντα του εωσφόρου. Απ’ τη στιγμή που δεν φέρει κάποια ένδειξη copyright, υποθέτω πως ο κοινωνός της αλήθειας και υπερασπιστής της συλλογικής ιδιοκτησίας δε θα έχει αντίρρηση να αναδημοσιεύσουμε τα καυτά τμήματά του.

 

“Οι Γυναίκες στο Στόχαστρο” της Wanda Marrs είναι ο καλύτερος φίλος της γυναίκας πριν τη Δευτέρα Παρουσία. Μέσα στις 250 περίπου σελίδες του, η συγγραφέας αποκρυπτογραφεί ενδελεχώς το σχέδιο της επερχόμενης κυριαρχίας με ιδιαίτερη έμφαση στον τρόπο που οι δυνάμεις του κακού [της “ανίερης τριάδας που αποτελείται απ’ τον Πατέρα του Φωτός (Εωσφόρος), τη Μητέρα (η ‘αφυπνισμένη’ θεότητα της Μυστηριακής Βαβυλώνας) και τον ατίθασο και φονικό τους Υιό της Απωλείας (ο Αντίχριστος)] επιτίθενται στις γυναίκες. Τουτέστιν, πώς συγκροτείται η γυναικεία ταυτότητα και πώς το σατανικό όπλο του ψευδούς φεμινισμού της επιτίθεται.

Ο πραγματικός φεμινισμός είναι σεπαρατιστικός κι έτσι, η Wanda Marrs, απ’ την πρώτη κιόλας παράγραφο, διευκρινίζει τόσο το επείγον της κατάστασης όσο και το υποκείμενο στο οποίο απευθύνεται. Εσύ, γυναίκα του σήμερα, στοχοποιημένη απ’ το σκόπευτρο του διαβόλου, εσύ είσαι που καλείσαι να διαβάσεις τις παρακάτω σελίδες και να πάρεις θέση στην επερχόμενη επίθεση! Εσύ, άντρα κυνηγέ, άσε τη γυνή να διαβάσει και πήγαινε να κυνηγήσεις κανένα ζώο να έχετε προβιές την ώρα της καταστροφής. Οι απόψεις αυτές θίγουν τα ευαίσθητα ώτα των “προοδευτικών”, αλλά μόνο με την ανάληψη μιας σκληρής θέσης μπορεί καμιά να ξεκινήσει αυτή τη ζοφερή εξιστόρηση.

Ο κίνδυνος δεν είναι μόνο στον φεμινισμό όμως. Είναι στις συνολικότερες υποσχέσεις χειραφέτησης που ευαγγελίζεται το New Age (“Νέα Εποχή” – το πιάνετε, έτσι;). Μπορεί και οι “προοδευτικοί” να ισχυρίζονται ότι οι Ανώνυμοι Αλκοολικοί, τα βιβλία και προγράμματα αυτοβοήθειας και ο μύθος της ανταγωνιστικότητας είναι πλάνες, αλλά προσοχή! Εκείνοι θα σου πουν ότι μπορείς να τους ασκήσεις μια ουσιώδη κριτική μόνο με τα επίγεια εργαλεία. Αποκρύπτουν με τη σειρά τους ότι η κρυφή τους αποστολή είναι η επιβολή του κακού και η απομάκρυνση από τον δρόμο του ενός και μοναδικού σωτήρα ημών.

Όλη η σύγχρονη εποχή σιγοντάρει το μυστικό σχέδιο. Εκφράσεις, τραγούδια και ταινίες προσπαθούν να πουν στη γυναίκα να μεταλλάξει την πάγια φύση της. Οι αναγνώστριες της Wanda Marrs όμως δεν τρώνε κουτόχορτο· τρέφονται αποκλειστικά και μόνο με το σώμα και αίμα του μεγάλου ανδρός Ιησού Χριστού.

 

Η Νέα Εποχή λησμόνησε την Αποκάλυψη του Ιωάννου και την true story της Πόρνης της Μυστηριακής Βαβυλώνας, διάχυτο πρότυπο της σημερινής γυναικείας μετάλλαξης. Η πόρνη επιστρέφει, οι ειδήσεις του θανάτου της ήταν απλές υπερβολές και νεκραναστημένη τάσσεται στο πλευρό του καλπάζοντος κακού.

Η Wanda δεν μιλάει από άμβωνος. Μιλάει μέσα στον κόσμο. Μεταφέρει τις εμπειρίες μιας παθούσας από το σύγχρονο κακό στην περιγραφή μιας έντονης σεξουαλικής σκηνής, τη γλαφυρότητα της οποίας θα ζήλευαν σφόδρα οι κύρηκες του Εωσφόρου Μαρκήσιος ντε Σαντ, Γκιγιώμ Απολιναίρ, Χένρυ Μίλερ και ο-τύπος-που-έγραψε-τις-Πενήντα-Αποχρώσεις-του-Γκρί. Η περιγραφή αυτή δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο τη στιγμή της ανάγνωσης, αποτελώντας ηθικό πειρασμό για την αρετή της αναγνώστριας. Αν αντισταθεί, δεν θα μετανιώσει.

Φυσικά, ένα τέτοιο πόνημα δεν θα μπορούσε παρά να έχει την επικύρωση επιφανών επιστημόνων, ανθρώπων που γνωρίζουν τα όρια του έργου τους και έχουν δει το φως της αλήθειας. Η βιβλιογραφία της κ. Marrs έχει μεταξύ άλλων την έγκριση της Elisabeth Kubler-Ross. Για τους αδαείς, είναι η ψυχολόγος που ευθύνεται για τα λεγόμενα “πέντε στάδια του πένθους”.

Ο Εωσφόρος έρχεται μέσω του lifestyle. Φυσικοποιεί τη σεξουαλικότητα επαναλαμβάνοντας εικόνες σεξ και απόλαυσης. Το βλέμμα που κοιτάει τα γυναικεία στήθη δεν είναι πια σε εγρήγορση για την είσοδο του διαβόλου που κινείται από πίσω μας πατώντας στις μύτες των ποδιών σαν τον Άι Βασίλη.

Αλλά το μεγαλύτερο πλήγμα είναι οι γυναικόμορφοι κύρηκες του χαμένου δρόμου. Αυτές οι λεγόμενες “φεμινίστριες” που παρεισφρύουν στον σημερινό κόσμο και προσπαθούν να ασκήσουν κριτική. Η Τζούντιθ Μπάτλερ, η Βάλερι Σολάνας, η Αντρέα Ντβόρκιν και πολλές άλλες, καθοδηγούμενες πάντα από τη διχαλωτή γλώσσα της Σιμόν Ντε Μπωβουάρ, δεν είναι παρά ιέρειες του κακού, προαγωγοί στην Ιερή Πορνεία που πίσω απ’ τα εύλογα επιχειρήματά τους κρύβεται ο εγκέφαλος του σκοτεινού σχεδίου που δεν θα σταματήσει μέχρι ο κόσμος να γίνει δικός του.

 

Ένα υπέροχο βιβλίο για μικρές και μεγάλες.