Τελευταία αποφάσισα να κάνω κακό στον εαυτό μου βάζοντας ως αρχικές σελίδες του αγαπημένου μου browser τρεις πολύ συγκεκριμένες: τη στήλη της Σώτης Τριανταφύλλου στην Athens Voice, το twitter του Φαήλου Κρανιδιώτη και τη στήλη του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή. Κάπως έτσι ανάβουν τα αίματα, κοπανάνε οι ντοπαμίνες κόκκινο και ξυπνάω, αλλά υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα: η καθημερινή πλύση εγκεφάλου στην οποία με έχω υποβάλει, έχει οδηγήσει σε κάποια χωροχρονική σύγχυση. Συγκεκριμένα, είμαι απολύτως σίγουρος ότι η Σοβιετική Ένωση, κατά κόσμον ΕΣΣΔ, όχι απλά υπάρχει ακόμα, αλλά αποτελούσε και άμεσο καθοδηγητή των ελληνικών κυβερνήσεων πριν από το μεγάλο μάγκα και εθνοcωτήρα Αντώνιο Σαμαρά. Αυτό το άρθρο έχει σκοπό να πείσει τους πάσχοντες (κάπου εδώ υπάρχει ένα λογοπαίγνιο με τον Πάσχο αλλά ντρέπομαι να το κάνω) σαν κι εμένα ότι πράγματι, η ΕΣΣΔ δεν υπάρχει πια και μάλλον δε μας ψεκάζουν τίποτα Σουκόι της Aeroflot.

 

 

 

Δεν υπάρχει κυρίαρχος στο σκάκι

Τι να πει κανείς τώρα, αυτό στην πραγματικότητα είναι 3 σε 1. Πρώτον, ο κορυφαίος σκακιστής αυτή τη στιγμή δεν είναι Ρώσος, ούτε καν Ινδός έτσι για το ξεχού των παλιών καιρών, αλλά ένας 23χρονος Νορβηγός ονόματι Μάγκνους Κάρλσεν που έσπασε κάθε ρεκόρ, φτάνοντας για πρώτη φορά σε αυτή τη θέση όταν ήταν 19 χρονών, κατάφερε δε να ξεπεράσει το ρεκόρ ELO (σύστημα βαθμολόγησης) που είχε ο Κασπάροφ. H αρχή βέβαια είχε γίνει ήδη όταν χάσαμε από τον Deep Blue, που ευτυχώς ήμασταν ήδη σε φάση Ρωσία- γιατί ΟΚ να χάσεις στα πυρηνικά, αλλά όχι να σε γλεντήσουν και οι νέρντουλες της IBM. Ο Γκάρυ σήμερα ηγείται κόμματος της αντιπολίτευσης που συμμετέχει σε συνασπισμό με ο,τι κινείται ανάμεσα σε φιλελεύθερους και κομμουνιστές για την ανατροπή του Πούτιν. Συνήθως συλλαμβάνεται και του επιτίθενται ελικοφόρα πέη, αλλα αυτό είναι ψιλοτίμιο όταν έχεις απέναντί σου…

Ο Βλάντιμιρ Πούτιν ελέγχει τη φάση

 

 

Αλήθεια, δεν έχω καν το κουράγιο να γράψω όσα θα έπρεπε. Ούτε τα James Bond δε θα μπορούσαν να προβλέψουν ότι θα καταφέρει τόσα ένας πράκτορας της KGB. Η πτώση της ΕΣΣΔ όμως αυτό ακριβώς έδειξε, ότι ένας τρομερός μπράβος των μυστικών υπηρεσιών μιας χώρας με τις κατάλληλες προσβάσεις μπορεί να γίνει οριακά απόλυτος άρχοντας των απομειναριών της (με ένα διάλειμμα για τον Έρνεστ Χέμινγκγουεϊ της πολιτικής, το Σίντεϊ Γκοβού της διαπλοκής, τον Τζωρτζ Μπεστ των σκανδάλων, τον Τζίμι Χέντριξ της Μόσχας, τον- τέλος πάντως καταλάβατε, για τον παλιομεθύστακα τον Μπόρις Γέλτσιν μιλάμε). Ελέγχει το σύνταγμα, μπουζουριάζει στα μπαμ τις Riot Girls που είναι τόσο επικίνδυνες γι’ αυτόν όσο ο Μπάνκσυ για τον Κάμερον, γαμάει και δέρνει και γενικά έχει δώσει λόγο ύπαρξης στο tumblr, τα αστεία για κάτι Τσακ Νόρρις δεν ειπώθηκαν για το Βλαντ γιατί δε θα ήταν αστεία αλλά ελεγχόμενος αστικός μύθος. Αυτά αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι η πτώση της ΕΣΣΔ είναι πραγματικότητα, καθότι πρωτύτερα μιλάγαμε για κάτι χαρτογιακάδες των ανώτερων κλιμακίων του κόμματος που κάνουν το Βύρωνα Πολύδωρα να μοιάζει με το Μηδενιστή (ξεχάστε το Στάλιν, τσεκάρετε τι ακολούθησε).

 

 

 

Ο Γκορμπατσόφ διαφημίζει πίτσες μπλε

Το βραβείο ξεπουλημένου μαλάκα, βέβαια, δεν μπορεί παρά να πάει στον παραπάνω κύριο. Δεν έχω να προσθέσω κάτι πάνω στο πολιτικό σκέλος του Γκορμπατσώφ (δε θα την έβγαζε καθαρή πάνω από 5′ στο ίδιο δωμάτιο με ράντομ παππού του ΕΑΜ) αλλά η παραπάνω διαφήμιση έκανε και τον τελευταίο βλάχο Ρώσο από τα προάστια του Βλαδιβοστόκ να ουρλιάζει “τι λένε γαμώ το ΣΠΙΤΙ του”. Ίσως ο μεγαλύτερος Λουίς Φίγκο της πολιτικής.

 

 

 

Οι ενισχυτές έβαλαν παραμόρφωση

 

 

Επί θητείας του παραπάνω, μάλιστα, έγινε το πρώτο δυτικό live της ΕΣΣΔ το 1991, 3 μήνες ακριβώς πριν τη διάλυσή της. AC/DC, Metallica και Pantera έπαιξαν σε αεροδρόμιο της Μόσχας, με την κρατική αστυνομία για σεκιούριτι, μπροστά σε μαλλιάδες που άκουγαν μόνο ντόπιους “ροκάδες” και έβρισκαν και καμια αμερικανίλα στη μαύρη αγορά κασέτας μέχρι τότε. ΟΚ, αυτό ήταν από τα καλά, αλλά τη στιγμή που οι γελαδάρηδες από τον αμερικάνικό νότο ούρλιαζαν “we’re takin over this town – cowboys from hell” μάλλον η ιστορία είχε κλάσει στα γέλια με την τραγική ειρωνεία.

Οι Scorpions έκαναν επιτυχία

 

 

Πού να ‘ξερα όταν χόρευα μπλουζ στα παιδικά πάρτυ με τις μπόμπες και τα κοκτέιλ σπράιτ-αμίτα μπανάνα ότι δεν άκουγα μια ακόμα ωδή στην πραγματική αγάπη και τον Μπάμπι το ελαφάκι, αλλά ένα προπαγανδιστικό έκτρωμα που δηλητηρίασε το παιδικό μου μυαλό για χρόνια. Τα υποσυνείδητα μηνύματα για το χαρμόσυνο τέλος του κομμουνισμού υπερκέρασαν την απίστευτη ΤΥΡΙΛΑ αυτού του αίσχους, που πρέπει να κέρασε μερικά εγκεφαλικά τον πρώην κιθαρίστα Uli Jon Roth. Το κομμάτι είναι το πιο μοσχοπουλημένο single στη Γερμανία. Ευτυχώς όταν θες κάτι πάρα πολύ όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να καταλήξεις να παίζεις live στη Μυτιλήνη, κι έτσι οι τύποι κολλάνε τα τελευταία τους ένσημα παίζοντας για τον πιο προχωρημένο μουσικά λαό της Ευρώπης.

Η χορωδία του κόκκινου στρατού παίζει Sweet Home Alabama και Skyfall

http://www.youtube.com/watch?v=0UuFJoexdlU

 

 

OK, τεράστια ταινία το Leningrad Cowboys του επίσης μεγάλου Καουρισμάκι, αλλά είχε δείξει ήδη την αρχή για αυτό που θα ακολουθούσε. Η χορωδία του κόκκινου στρατού που έδινε συναυλίες στο μέτωπο κατά τον δεύτερο παγκόσμιο, να παίζει Adele (εντάξει, εδώ έχει παίξει με τις tATu); Η ισοπαλία θα επέλθει μόνο όταν όταν η χορωδία του αμερικάνικου στρατού απαντήσει με εκτέλεση της Διεθνούς.

Οι Ρώσοι δεν αγχώνονται με τους μετεωρίτες

http://www.youtube.com/watch?v=kMrtrpcCbac

 

 

Η είδηση εδώ είναι ότι επί ΕΣΣΔ θα είχε ήδη κυρηχθεί ο τρίτος παγκόσμιος αν τους είχε σκάσει τέτοιο ΑΤΙΑ (στο μεταξύ ο διάλογος στα αρχηγεία του ΝΑΤΟ θα πήγαινε κάπως “ρε μαλάκες, μήπως το ρίξαμε εμείς αυτό κατά λάθος;”). Ευτυχώς, όμως, οι έμπειροι από τέτοια Ρώσοι δε μάσησαν, λίγη κοσμική ακτινοβολία παραπάνω τι παραπάνω να τους κάνει άλλωστε, και σου λέει κάτσε να κατεβάσω το κάλυμα, κι ανεβάζω και το βιντεάκι στα ιντερνέτς να βγάλω κανά φράγκο. Εδώ θα έπρεπε κανονικά να σχολιάσουμε τη φάση με τις κάμερες αυτοκινήτου που έχει γίνει τεράστιο τρεντ στη Ρωσία γιατί εκεί δεν αστειεύονται ούτε οι οδηγοί με τα AK47, αλλά κυρίως ούτε οι ασφαλιστικές, όμως αυτό είναι θέμα για άλλο άρθρο.

 

Ο Ετό έπαιξε στον Καύκασο – a.k.a. “πού πήγαν τα λεφτά;”

 

 

 

Επί ΕΣΣΔ ένα από τα μεγάλα προβλήματα ήταν η ανισοκατανομή του πλούτου, και συγκεκριμένα η συγκέντρωση αυτού σε ορισμένα άτομα ψηλά στην ιεραρχία του κόμματος. Αυτό διορθώθηκε αμέσως, καθώς μετά αμέσως την πτώση της ΕΣΣΔ έγινε το γνωστό στη μακροοικονομία “ντου”. Εν ολίγοις, βύσματα που κατείχαν διευθυντικές θέσεις σε ορισμένες επιχειρήσεις ή απλά πρόλαβαν τον αντίστοιχο πλειστηριασμό, ξαφνικά βρίσκονταν κάτοχοι τεράστιων κολοσσών της βιομηχανίας, του εμπορίου και της ενέργειας. Όλα αυτά από το “μηδέν”, με την έννοια ότι δεν είχαν περάσει από όλα τα στάδια του ανερχόμενου πολυεκατομμυριούχου (λάδωμα, φίλημα κατουρημένης ποδιάς, πισώπλατες μαχαιριές, εκμετάλλευση υπεραξίας ιδρωμένου εργάτη κ.λπ.) αλλά εν μία νυκτί έγιναν μεγαλοκαρχαρίες από εκεί που ήταν σπάροι. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι σύγχρονοι υπερστάρ του Forbes, που προκειμένου να αποκτήσουν credibility αγόρασαν και δυο-τρεις ομαδούλες έτσι στη φάση. Ο Αμπράμοβιτς, ασούμε, είναι ένας τύπος που έβγαζε το ψωμί του εισάγοντας λαστιχένια παπάκια. Ναι, αυτά που παίζεις στην μπανιέρα και κάνουν *σκουίκ, σκουίκ* όταν τα πιέζεις. Γαμημένα παπάκια. Και ξαφνικά απελευθερώνεται η αγορά, αγόρασε-πούλα, αγόρασε-πούλα, και δεν ξέρει τι να τα κάνει τόσα πετρέλαια. Ναι, πλέον δεν έχουμε να περιμένουμε μόνο τους σεΐχηδες να σώσουν τον Ολυμπιακό Λιοσίων από το τοπικό, η ελπίδα πια είναι να έρθει κάποιος ομογενής από τον Πόντο.

Hint: ο Ιβάν Σαββίδης, ομογενής πρόεδρος του ΠΑΟΚ και υποτιθέμενος γνωστός του Πούτιν, και κλέβω από το wikipedia, “was employed in various positions at the Don State Tobacco Factory. In 1992, the tobacco factory was privatised and renamed CJSC Donskoy Tabak; in the following year Savvidi was appointed as its General Director. Savvidis and his wife, Kyriaki Savvidi, is now formally the majority shareholder of Donskoy Tabak, the largest Russian tobacco company“. Όσοι βρίσκετε μερικά κενά στην παραπάνω πορεία, καλωσήρθατε στον καπιταλισμό!