Αφού λοιπόν καθάρισαν τον Ολυμπιακό, οι παίχτες της Ρεάλ Καμπάτσο και Νοτσιόνι αποφάσισαν να το γιορτάσουνε με ένα τίμιο χορταστικό γλωσσόφιλο:

 

Αυτό προφανώς προκάλεσε ένα τεράστιο ξέσπασμα ομοφοβικού μίσους από μεριάς του Έλληνα άντρακλα πολλά-βαρύ-και-όχι οπαδού:

 

Ή έστω αντρίκια βαριά fan pages:

 

Την έχει πιάσει τη φάση αυτός εδώ ο τσάκαλος:

 

Κλάμα με την απορία του τελευταίου επίσης:

 

Όλα αυτά εμάς μας δημιουργούν μια τεράστια απορία: δεν βλέπουν την ειρωνία του πράγματος τα χουλιγκάνια;

Δηλαδή, όποιος έχει περάσει μια βόλτα από καφενείο και γήπεδο στην Ελλάδα, δε συζητάμε καν για συνδέσμους, ξέρει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συνθημάτων που φωνάζει ο Έλληνας οπαδός, είναι στο εξής μήκος κύματος:

 

Στάζει μέλι η πούτσα του Μπορέλι

Oι Παναθηναϊκοί με σχόλιο περί γεύσης για τον (μεγάλο) Χουάν Χοσέ Μπορέλι.

 

Στάζει πιπέρι η μαύρη πούτσα του Μπέρι

Οι Ολυμπιακοί σε άλλο ένα σχόλιο περί γεύσης για τον Ουόλτερ Μπέρι.

 

Ντέμη γδύσου να δούμε την ψωλή σου

Οι Αεκτζήδες ζητούν την αποκάλυψη του μετέπειτα προδότη Ντέμη Νικολαΐδη.

 

Eίναι προφανές: Οι ίδιοι άνθρωποι που ξέρασαν τον ομοφοβικό οχετό για τους Νοτσιόνι – Καμπάτσο, άντρες κατά 101%, είναι αυτοί που μαζεύονται σε σκοτεινά δωμάτια, εμπνέονται, γράφουν και έπειτα γκαρίζουν έμμετρους Ύμνους στην Ψωλή Άλλων Ανδρών.

 

Τα παραδείγματα είναι φυσικά ατελείωτα:

 

“Στα ούλα στα ούλα η πούτσα του Φασούλα”

Θα μπορούσε να είναι και των Ολυμπιακών, αλλά το ανατομικής φύσης αυτό σχόλιο ανήκει στους Παοκτζήδες.

 

Σπανούλη, Σπανούλη αρχίδι,
είσαι μια τρίχα απ’την ψωλή του Διαμαντίδη

Εδώ παναθηναϊκό αντιφατικό σύνθημα αντιπαράθεσης γεννητικών οργάνων. Και όλοι οι προηγούμενοι συν όλους σχεδόν τους Έλληνες οπαδούς, να φωνάζουν το 2004 για την Εθνική Ελλάδος:

 

«Βρε πως κουνιέται μες στο σορτσάκι η ψωλή, η ψωλή του Ζαγοράκη!»

Από τα πλέον ποιητικά φαλλικά συνθήματα.

 

Έχεις μια πούτσα σαν τηγάνι Κατσουράνη, Κατσουράνη

Εικονοπλασία πούτσας απευθείας για Ακαδημία Αθηνών.

 

Είναι βαριά, είναι βαριά, η πούτσα του τσολιά.

Το πιο διάσημο σύνθημα του 2004, όπως μπορεί να επιβεβαιώσει σίγουρα ο Γιώργος Χελάκης και το καταραμένο Πειρατικό του.

 

Σήκωσε τη, τη φουστανέλα, να φανεί η μορταδέλα.

Εδώ έχουμε μια πιο εύκολη παρομοίωση, καθότι μπορεί να πρόκειται περί ιταλικού αλλαντικού αλλά το κλου είναι η βρώση. 5/10.

 

Είναι μεγάλη και ωραία, η ψωλή, η ψωλή του Χαριστέα.

Προσπαθούμε να ξεχάσουμε γενικά ότι κάποτε δοξάζονταν έστω και τα κορδόνια των παπουτσιών του Χάρι.

 

Όλο αυτό το macho χουλιγκάνικο άρα οριακά το λέει κάποιος και θρησκευτική αίρεση πεολατρίας. Τι να πει κανείς. Εμάς πάντως μας ξεπερνά.