Αυτός είναι ένας μεγάλος παράγοντας του ελληνικού ποδοσφαίρου και πρώην τερματοφύλακας και νυν θεματοφύλακας και σωματοφύλακας του Ολυμπιακού, Σάββας Θεοδωρίδης.

 

Κατάγεται από εύπορη οικογένεια. Ξεκίνησε απο την Α.Ε. Αμπελοκήπων ως τερματοφύλακας και το 1953, ενώ αναμενόταν η απόκτηση του από τον Παναθηναϊκό, πήγε στον Ολυμπιακό. Στον Ολυμπιακό έπαιξε μέχρι το 1962. Διετέλεσε γενικός αρχηγός και αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού. (πηγή)

 

Ο άνθρωπος που πριν από εξήντα χρόνια ήταν να πάει στον Παναθηναϊκό, είναι σήμερα η κορυφαία old-school αστεία περσόνα του Ελληνικού πρωταθλήματος: κάτι ανάμεσα σε γενικό αρχηγό, υπεύθυνο κατήχησης Λάτιν παιχτών στα επιτεύγματα του Μουράτη, Υπεύθυνο Μανουριάσματος Διαιτητών και επίσημο ερυθρόλευκο τρολ, ο κυρ-Σάββας έχει καταφέρει μέχρι και τα ούγκανα των αντίπαλων κερκίδων να τον παίρνουν στην πλάκα.

 

 

Ως άνθρωπος έχει μόνο δύο modes: το mode “Πήραμε κούπα, την χαϊδολογάω”:

 

 

 

Και το mode “Είμαστε Χ στο 70′, δεν μας έδωσε πλάγιο, κινδυνεύουμε να μην πάρουμε κούπα, αμολάω την ΙΕΡΗ ΟΡΓΗ μου”:

 

 

 

Το περιβάλλον όπου ζει ειναι η περιοχή ανάμεσα στον πάγκο του Ολυμπιακού και τη φυσούνα…

 

 

 

 

… και κατέχει τη θλιβερή πρω(κ)τιά να είναι ο άνθρωπος που ο Κόκκαλης του πήρε τη γυναίκα (η Ελένη Κόκκαλη είναι πρώην σύζυγος Σάββα) και αυτός μετά να έγινε το πιο πιστό μπουλντόγκ του Σωκράτη.

 

 

Πάνω από καθετί άλλο, ο γλυκός Σάββας βασανίζεται ανελέητα απο την απόλυτη πεποίθησή του ότι ο ΟΣΦΠ είναι η πιο αδικημένη -ιστορικά- ομάδα.

Αυτή η πολύ σπάνια πάθηση τον αναγκάζει να μην αφήνει ποτέ και πουθενά, απολύτως κανένα αντί-ολυμπιακό υπονοούμενο να πέσει κάτω, καθώς και να αντεπιτίθεται με ιερή μανία, όταν κάποιος εκφράζει απόψεις λιγότερο ερυθρόλευκες απο τις δικές του.

 

Επίσης, ο Σάββας δεν φοβάται μην τον πουν “γραφικό”. Ω Θεοί, πόσο δεν φοβάται:

 

 

 

 

Ο Σάββας Θεοδωρίδης είναι ένα από τα βασικά πράγματα που κάνουν το Ελληνικό ποδόσφαιρο να έχει τόση πλάκα – και να πρέπει να είσαι εντελώς ηλίθιος για να το πάρεις στα σοβαρά. Είναι ο γραφικός μπάρμπας που κυνηγάει πάνω-κάτω τον επόπτη βρίζοντάς του τη μάνα σε ματς τοπικού… σε κορυφαία διοικητική θέση μεγάλης ομάδας. Είναι το “οι τρελοί κατέλαβαν το τρελοκομείο” στην πράξη. Και το ότι στα 80 του παραμένει τόσο παρατράγουδο και τόσο αναγκαίος στη διοίκηση του Ολυμπιακού όσο πάντα, τον τιμά και τον κάνει έναν γνήσιο Ζωντανό Θρύλο της ελληνικής μπάλας.