Πέρα από αθλητές είναι και άνθρωποι. Έχουν πάθη, αδυναμίες, προτιμήσεις και πετριές. Άλλοι ξεδίνουν στα μαλλιά τους και άλλοι δημιουργούν ένα μικρό έργο τέχνης εκεί πάνω. Και για του λόγου το αληθές:
Ο Γάλλος έχει σχεδιάσει ότι μπορεί να φανταστεί ανθρώπινος νους. Το κούρεμά του είναι σωστή ιεροτελεστία, χωρίς να αμελεί και τη χρωματική παλέτα σαφώς. Με τέτοια προσπάθεια δεν μπορείς παρά να τον βάλεις στη λίστα.
Η μανία του να αλλάζει κούρεμα και χρώμα είναι γνωστή. Το ταπεραμέντο του επίσης. Παραθέτω το πιο περίτεχνο βάψιμο στα χρώματα της εθνικής Ιταλίας.
Μπορεί ο 35χρονος Ιάπωνας να έχει ως highlight καριέρας τη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο του 2002 (με αυτό το μαλλί προφανώς) και τις 4 ολόκληρες εμφανίσεις το 2003 με τη φανέλα της Tottenham, αλλά η κόκκινη πανδαισία είναι όλα τα λεφτά. Το μόνο σίγουρο είναι πως έκανε την διαφορά -χρωματικά- στο γρασίδι.
Έχει βάψει τα μαλλιά του στα χρώματα της σημαίας της Χιλής, κόκκινα και σαφέστατα στα χρώματα των Σφυριών, την καλύτερη ομάδα που αγωνίστηκε ποτέ.
Να και ένας παίχτης που τον θυμάμαι μόνο με αυτό το μαλλί. Ξανθά βαμμένα κοτσιδάκια σε καρέ θα έλεγα με μια ανυπέρβλητη χωρίστρα στη μέση.
Το σημαντικότερο επίτευγμα του 28χρονου παίχτη από την Αγκόλα, συν κάποια σούρτα φέρτα στην Benfica, είναι αυτά τα αξιολάτρευτα σκουληκάκια που φύτρωσε λίγο πιο ψηλά από το κούτελο.
Και οι μεγαλύτεροι παίχτες λαθεύουν όπως είναι γνωστό. Εκεί το 1994, το ξυρισμένο μπροστά αεροδυναμικό μεν και η αλογοουρά πίσω που λειτούργησε σαν βαρίδι δε, οδήγησαν τον Baggio να στείλει λίγο ψηλότερα την μπάλα απ το τέρμα. Τον πήρε το βάρος πίσω.
Παιχτάρα με μπούκλα που μοιάζει τσακωμένη με την πιο σκληροπυρηνική τσατσάρα. Ισπανία, Αγγλία αλλά και ΑΕΚ Λάρνακας την σεζόν 2009-2010!
Μπορεί να έμεινε στην ιστορία για την παρακάτω απόκρουση, αλλά θα δώσω και το respect σ αυτή την τριχωτή ιστορία που έχει στην κεφαλή.
Οι συστάσεις είναι περιττές. Πλέον κυκλοφορεί με ξυρισμένο κεφάλι και οι περισσότεροι ίσως τον θυμόμαστε με τα αφρικάνικα κοτσιδάκια. Πριν ασχοληθεί όμως με την τέχνη του πλεξίματος τριχών, σε κάποια προπόνηση με τους Κόκκινους Διάβολους το 2004, εμφανίστηκε κάπως έτσι.
Ίσως η πιο διάσημη αφάνα της Premier League. Οι οπαδοί της Everton πολλάκις κατακλύζουν τις εξέδρες φορώντας μπλε κατσαρές περούκες στο όνομα του Βέλγου.
Ένας άσσος των γηπέδων, ένας σερ με μαλλί χτενισμένο κάτι σαν χωρίστρα αλλά πάνω απ’ όλα με δική του κατεύθυνση και βούληση. Μια φαλάκρα σκεπασμένη ίσως;
Ο Πορτογάλος και γυρολόγος πλέον στα 40 του χρόνια πιθανώς θα έχει σταματήσει τα περίτεχνα χτενίσματα και βαψίματα, αυτό όμως δεν αναιρεί το ότι διέθετε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά «κεφάλια»
Ο κύριος Love, προσωπική ποδοσφαιρική αδυναμία, αποτελεί χαρακτηριστική φιγούρα που φέρει μακριά κοτσίδια πότε σε κόκκινο, πράσινο και μπλε χρώμα.
1 πρωτάθλημα και 2 κύπελλα με την Auxerre, κύπελλο UEFA το 1998 με την Inter και από κει κ πέρα τίποτα σπουδαίο. Μετά το 2000 το καλύτερο που έχει να επιδείξει ο West είναι τα μαλλιά του. Αν δεν ήταν ο παρακάτω κύριος εύκολα θα του χάριζα την 1η θέση.
Και η καλύτερη αφάνα ever και με διαφορά θα προσθέσω, ανήκει στον Κολομβιανό Carlos Valderramma. Αυτή η φυσική χαίτη δεν έχει όμοιο. Ο Σίμπα σήμερα είναι 51 χρονών και εξακολουθεί να τον κοσμεί τούτο το υπερθέαμα.
Αν σταθούμε στη μόδα της εκάστοτε εποχής σίγουρα θα εντοπίσουμε αστεία χτενίσματα, αλλά αυτό θα ήταν εύκολο.
© 2012 - 2017 · All Rights Reserved · Flows on Magma Framework